The Search || Niall Horan

Hoofdstuk 2

Vera point of view.

Die avond warm ik wat noedels op die ik gisteren had gemaakt en geef ik Rosie een prakje en niet veel later leg ik Rosie in bed.

Het voorstel van Elise blijft door mijn hoofd spoken. Ik kan op zoek gaan naar haar biologische vader, maar zou hij dat zelf wel willen? Misschien zit hij helemaal niet te wachten om een vrouw die een kind van hem heeft.

Als ik mijn laptop aan heb gezet, stromen er drie mailtjes binnen. Het eerste wat ik zie is huurverhoging. Ik slik, maar klik toch op het mailtje.

Beste meneer/mevrouw,

Ik moet U mededelen dat de huur van alle appartementen omhoog gaat. Deze tijd is het crisis en nu ook bij mij. Tot en met 10 maart kunt U het maandelijkse huurgeld bij mij storten op de rekening. Doet U dat niet, dan moet ik helaas mededelen dat U uit de woning moet.
Vriendelijke groet.

Er komt een diepe zucht uit mijn mond en hopeloos kijk ik naar de mail. Hoe kan ik ooit mijn appartement nog betalen als ik al krap bij kas zit? Misschien moet ik deze woning maar gewoon opgeven. Het heeft geen zin om nog meer te werken als ik al zo uitgeput ben.

Ik twijfel als ik mijn telefoon in mijn handen heb. Wie zou ik bellen? Mijn vinger zweeft boven de naam 'Elise', maar toch klik ik op 'mam'. Nu maar even hopen dat ze opneemt.

"Hey, mam." Het komt er al moeilijker uit dan ik had gehoopt.

"Hoi liefje, hoe gaat het met jou en Rosie?"

"Het gaat goed met Rosie, ze leert 'mama' te zeggen." Als ik daar aan denk, krijg ik gelijk een warm gevoel vanbinnen. Even is het stil en mijn moeder lijkt het ook te merken.

"Het gaat toch wel goed met jou?" Ik sluit mijn ogen voor een seconde of twee en besluit om de waarheid te vertellen.

"Niet echt. De huur van mijn appartement is opgelopen dat ik het niet echt meer kan betalen en ik kan ook geen dag extra meer werken." Ik voel me nogal zielig dat ik dit aan mijn moeder vertel. "Kan Rosie alsjeblieft voor een paar dagen bij jou en Richard slapen?"

Mijn ouders zijn gescheiden, maar mijn moeder is later weer getrouwd met een andere man, Richard. Het is een aardige man, maar ik beschouw hem niet als mijn vader. Mijn vader die woont in Spanje en heeft daar ook een vriendin, maar daar is hij niet mee getrouwd.

"Tuurlijk, kind. Je weet hoe graag ik op haar pas! Ze mag zo lang mogelijk blijven, want ze is helemaal niet lastig." Ik krijg een glimlach op mijn gezicht als ik dat hoor, mijn moeder is de liefste vrouw die ik ken.

"Dankje mam, dan ga ik mijn eigen problemen zelf oplossen." Met mijn problemen bedoel ik de huur van mijn appartement. "Kan ik haar morgen brengen en moet ik wat meenemen of heb je zelf wat in huis?"

"Je kan haar half elf brengen, maar kan je zelf voor wat prakjes en melk voor haar zorgen?"

"Ja, is goed. Ik zie je morgen." Als ik ophang, gaat er gelijk een last van mijn schouders af. Ik wil namelijk niet dat Rosie mijn problemen merkt. Natuurlijk is ze nog maar 6 maanden, maar ze ziet het wel wanneer ik verdrietig, boos of gestresst ben.

Nadat ik even op adem ben gekomen, bel ik Elise. Na een paar piepjes, hoor ik hoe ze de telefoon opneemt.

"Vera, waarom bel je?" Vraagt ze nogal slaperig en gelijk voel ik me schuldig. Straks heb ik haar wakker gebeld.

"Kan ik een week bij jou komen wonen? De huur is omhoog gegaan en-"

"Tuurlijk kan het, daarvoor zijn vriendinnen. En Rosie?"

"Die slaapt bij mijn moeder. Sorry dat ik dit nu vraag, maar ik kan niet echt ergens anders heen." Een zucht rolt over mijn lippen en luister dan naar Elise.

"Je kan altijd naar me toekomen en ik naar jou. Ik zorg wel dat de logeerkamer ingericht word, dan kan je jouw spullen gaan inpakken. Kan ik je morgenmiddag ophalen?" Dit betekent dat ik morgenochtend vroeg op moet staan om alles in te gaan pakken, daarna Rosie weg te brengen en dan nog meer in te pakken.

"Ik kan ook wel zelf komen met m'n auto." Gelukkig heb ik wel zelf een auto, niet heel groot, maar dat heb ik ook niet nodig.

"Is goed, ik zie je morgenmiddag." Ze wilt ophangen, maar snel zeg ik nog iets.

"Ik kan geen betere vriendin wensen," lach ik, terwijl ze afscheid neemt van mij en ik mijn telefoon ook weg leg. Het is ook zo, ze is mijn beste vriendin.