Έφιλη

~Κεφάλαιο 2~

Ο ναός είχε παραπάνω κόσμο σήμερα. Συνήθως οι ιέρειες ήταν απασχολημένες είτε γιατί γιάτρευαν, είτε γιατί προσπαθούσαν να βρουν λύσεις σε προβλήματα από τα οποία το πιο κοινό ήταν η κάμψη του εμπορίου μέσα στην πόλη. Άλλά σήμερα η πλειοψηφία των ανθρώπων ήταν εδώ για να μάθουν τον λόγο του λοιμού. Αυτό ήξερα πως ήταν θέμα του Απόλλωνα για αυτό δεν μίλησα. Μόνο εκείνος ξέρει πότε είναι η κατάλληλη στιγμή και ο σωστός άνθρωπος για να το διαδώσει.

Έξω από τον ναό ακούστηκαν οπλές αλόγων να χτυπούν το έδαφος. Μέσα στην αίθουσα, ύστερα από μερικά δευτερόλεπτα, εισήλθαν τρεις άνδρες. Οι δύο από αυτούς ήταν όμοια ντυμένοι, φορούσαν απλούς χιτώνες με λεπτομέρειες χρυσού. Ήταν ξεκάθαρο πως ήταν δούλοι από το παλάτι. Τα πρόσωπα και των δύο φαίνονταν αγχωμένα και ήταν ζαρωμένα από την προσπάθεια που κατέβαλλαν για να κρατήσουν τον τρίτο άνδρα όρθιο.

Εκείνος ήταν μικρόσωμος και φαίνονταν ευάλωτος έτσι που ήταν γαντζωμένος από τους άλλους δύο με το κεφάλι σκυμμένο έτσι ώστε να μην φαίνονται τα χαρακτηριστικά του, ενώ τα πόδια του σέρνονταν καθώς περπατούσαν. Φορούσε μανδύα μακρύτερο βαμμένο σε τρία χρώματα: λευκό, πορφυρό και χρυσό, πράγμα που αποκαλύπτει πολλά στοιχεία για την ταυτότητά του. Τότε, σήκωσε το πρόσωπό του και κοίταξε την αίθουσα. Ήταν τόσο χλωμός που ήταν σχεδόν αγνώριστος παρόλο που είχε από τα πιο έντονα και εκφραστικά πρόσωπα σ' ολόκληρη την Ανατολή. Το πρόσωπό του είχε έντονες γωνίες απόλυτα συμμετρικό. Όλα τα χαρακτηριστικά του ομοιόμορφα, μαύρα μεγάλα μάτια γαμψή μύτη και καστανά μαλλιά, θαρρείς πως τον είχε σχεδιάσει θεός αλλά απλώς είχε πάρει όλα τα όμορφα στοιχεία της εμφάνισης απ' τους γονείς του. Όταν τον κοίταζε κανείς, δεν μπορούσε εύκολα να κατακρίνει την Ελένη για την επιλογή της.

Ήταν ο πρίγκιπας Πάρις.

"Έφιλη!" φώναξε ένας από τους δούλους.

Γυρίσαμε όλοι έκπληκτοι προς το μέρος της. Εκείνη παρόλο που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα με ένα νεύμα, κοιτούσε τον πρίγκιπα ανέκφραστη. Έπειτα από μερικά δευτερόλεπτα, άρχισε να κάνει κάποια επιφυλακτικά βήματα προς το μέρος των τριών ανδρών μέχρι που στάθηκε ακριβώς μπροστά τους. Οι δούλοι άφησαν τον Πάρη να πέσει κάτω. Εκείνη δεν χαμήλωσε το κεφάλι της.

"Έφιλη" πρόφερε το όνομα του με την λεπτή φωνή του να σπάει "Κοίταξέ με" συνέχισε και έδειξε το σημείο του ποδιού του κάτω από το γόνατο το οποίο είχε πάρει ένα βιολετί χρώμα, όμοιο με τα μάτια της Αφροδίτης. Η Έφιλη χαμήλωσε το βλέμμα της. "Έτσι ξύπνησα σήμερα. Άκουσα πως εσύ, ιέρεια του Αγγελιοφόρου, που είναι τόσο κοντά με τον Ασκληπιό όσο κανένας άλλος θεός, μπορείς να το θεραπεύσεις" σύρθηκε μπροστά της όσο μπορούσε και τύλιξε τα χέρια του γύρω από τα πόδια της "Ικέτης σου γίνομαι και σε παρακαλώ, γιάτρεψε με και εγώ χρυσάφι θα σου δώσω όσο θέλεις".