Έφιλη

~Κεφάλαιο 9~

 "Ερμή! Έι, Ερμή, ξύπνα! Ακόμα κοιμάσαι;" άκουσα μέσα στον ύπνο μου τη φωνή του Απόλλωνα και τον ένιωσα να τραβάει το χέρι μου ανυπόμονα σαν μικρό παιδί.

Άνοιξα τεμπέλικα τα μάτια μου και αντίκρισα μια έκφραση ενθουσιασμού και συνάμα ανησυχίας στο πρόσωπό του.

"Τι έγινε;" ρώτησα μουγκρίζοντας και ανακάθισα στο ανάκλιντρο. Κοίταξα τον ήλιο. Όχι μόνο δεν κατάλαβα πως με πήρε ο ύπνος χθες το βράδυ στα διαμερίσματά μου, αλλά είχα παρακοιμηθεί κιόλας.

"Οι θνητοί θα τσακωθούν πάλι." με ενημέρωσε ο αδερφός μου.

"Οι θνητοί; και γιατί κάνεις έτσι; τρώγονται όλη την ώρα σαν τα σκυλιά." είπα και ξάπλωσα ξανά.

"Αυτή τη φορά εγώ θα είμαι ο λόγος. Περίπου." είπε ζωηρά και έκατσε δίπλα μου. "Λοιπόν, άκου-"

"Βρες κάποιον άλλον. Εγώ μέχρι αργά ήμουν στα τάρταρα. Είμαι κουρασμένος." Γύρισα το κεφάλι μου προς την αντίθετη κατεύθυνση.

Δεν τον έβλεπα αλλά κατά κάποιο τρόπο ήξερα πως χαμογελούσε πονηρά.

"Δεν είμαστε ποτέ κουρασμένοι, Ερμή. Κανείς μας. Ειδικά εσύ... Τέλος πάντων, αναφέρομαι στην Τροία. Δεν σε νοιάζει λοιπόν; Είσαι σίγουρος; Διότι εγώ δεν πρόκειται να σε παρακαλέσω άλλο. Απλά ήθελα κάποιον για να κατεβούμε παρέα στη γη..." Μιλούσε με τόνο ανέμελο και πονηρό καθώς μου γυρνούσε την πλάτη.

Στο άκουσμα της πόλης σήκωσα το κεφάλι μου και γύρισα προς το μέρος του. "Λέγε."

Γύρισε και αυτός ενθουσιασμένος προς το μέρος μου. Παρατήρησα το δάφνινο στεφάνι που είχε πλεγμένο στα μαλλά του και την όμορφη αντίθεση που έφερνε με τα μελί μάτια του. "Ο μάντης Κάλχας μίλησε μαζί μου. Με ρώτησε για τον λοιμό. Θα το ανακοινώσει τώρα. Πάμε;"

Δεν το σκέφτηκα και πολύ. Με είχε ήδη ξυπνήσει και δεν είχα τίποτα καλύτερο να κάνω. "Φύγαμε."

Πετάξαμε από τον Όλυμπο μέχρι την Τροία με τον αδερφό μου να γκρινιάζει για το πόσο γρήγορα πετούσα και να φωνάζει απειλές. Στην αιωνιότητα δεν θα βαριόμουν ποτέ να τον ενοχλώ.

Πήγαμε στην παραλία, εκεί όπου πολλοί βασιλιάδες και στρατιώτες είχαν περπατήσει από όλες τις μεριές του στρατοπέδου για να ανακαλύψουν τον λόγο για τον οποίο οι θεοί τους καταράστηκαν. Μέσα σε αυτούς ήταν φυσικά ο Αγαμέμνονας, ο βασιλιάς των Μυκηνών παρέα με τον αδερφό του τον Μενέλαο της Σπάρτης που εξαιτίας του όλοι οι Αχαιοί αφήσαν τα σπίτια τους για να πολεμήσουν. Κατεύθασαν και ο Οδυσσέας μαζί με τον Φοίνικα, τον Νέστορα και τον Ιδομενέα.