Achtergelaten - Flikken Rotterdam

7. 'Prins en prinsesje'

deemsie !!!! DRIESTHERRRR ♥️❣

Ik knipper met mijn ogen tegen het felle licht. Hoofdpijn, kan ik alleen maar denken. Ik probeer om me heen te kijken, maar dat gaat moeilijk omdat mijn hoofd niet wil meedraaien. Langzaam komt alles weer boven. De zoon van de pastoor. Het gevangenschap. Dries. De auto. En Saskia....

Ik gok zomaar dat ik in het ziekenhuis ben. Waar is Dries? Misschien bij Saskia? Maar moet er dan niemand bij mij zijn? Misschien hebben ze een groot probleem en moest hij tegen beter weten in gaan.

Ik zie een kastje naast mijn bed liggen en druk op een groen knopje. Even later komt er een vrouwelijke arts.'Goedemiddag mevrouw Wegereef, fijn dat u weer wakker bent. Hoe voelt u zich?' Ik zucht, eigenlijk wil ik gewoon met Dries zijn. 'Hoofdpijn en mijn lichaam voelt zwaar.' Zeg ik dan maar. 'Dat kan kloppen, u heeft een harde klap op u hoofd gehad kunt u zich dat nog herinneren?' Ik knik. Heel kort omdat het anders pijn doet. 'U lichaam voelt zwaar omdat u veel bloed bent verloren. U heeft waarschijnlijk het infuus al gezien.' Ze wijst op mijn hand. Ik kijk ernaar, het draadje met rode vloeistof erin. Bloed. 'Ja.' Zeg ik schor. 'Met dat en een kwestie van tijd gaat u zich steeds beter voelen. Aan het einde van de middag komen we nog wat testjes doen. De voorspelling is dat je morgen weer naar huis mag.' Ik slik, wil vragen waar Dries is, maar doe het toch maar niet. 'Is oke' komt er daarom maar uit mijn mond. 'Ohja ik zal u collega bellen dat u wakker bent.' Een stiekeme hele korte glimlach komt op mijn gezicht. 'Dank u wel' zeg ik nu oprecht. Ze heeft het over Dries. Mijn Dries.

Ongeveer een kwartiertje later staat hij dan eindelijk in de deuropening. 'Hey' Zeg ik zwak. 'Hey' zegt hij flauwtjes. Hij komt bij mij op het bed zitten. 'Heb je pijn?' Alwéér die vraag. Ik word er gek van... 'Beetje.' Zeg ik. 'Ja dus.' Voegt hij toe. Ik grinnik. 'Ja meneer.' 'Zo hoor ik het graag mevrouw Wegereef.' 'Oh dus jij hoort graag dat ik pijn heb.' Kaats ik serieus terug. Ik zie hem even schrikken, maar als hij mijn big smile ziet begint hij ook te lachen. Oppeens word hij stil. 'Ja want dan kan ik mijn prinsesje troosten.' Zijn prinsesje?! Ik?! Op mijn bleke gezicht begint wat rode kleur te komen. Ik glimlach suf omdat ik niks uit mijn strot krijg. Nee ik voel geen vlinders.... Ik heb verdomme de hele dierentuin in m'n buik! (😂)

Hij pakt mijn hand vast. De situatie ging van een goede vrienden slappe lach naar ongemakkelijk. Ik dwing mezelf om wat te zeggen. 'Nou haal je witte paard dan maar.' Haal je witte paard dan maar?! Hoe kinderachtig kan een mens zijn! Nu is het zijn beurt om zich verlegen te voelen. 'Komt voor elkaar prinsesje.' Ik lach. 'Wat?' Kijkt hij verbaasd 'Kun jij paardrijden dan?!' 'Dat is mijn geheim.' We moeten lachen. Ik weet het zeker. Ik ben wel toe aan een serieuze relatie. Dries is mijn prins!

Het begin van misschien wel een grote liefde.... We hebben Fleva (Floris & Eva van Flikken Maastricht), Fevert (Fenna & Evert van Moordvrouw) en Lisam (Liselotte en Bram van Moordvrouw). Wat dachten jullie van Driesther? (Dries en Esther van Flikken Rotterdam dus XD)