Ego Sum Servus

8

Het is zaterdag. 'Vandaag moeten jullie naar de markt' zegt de vrouw. 'Hier is een lijstje met wat je moet kopen'. Ze geeft ons allemaal een lijst. Snel kijk ik hem door. Meel, eieren en nog wat andere dingen. Ik vergelijk snel mijm lijstje met Claudia, maar die moet vis en vlees kopen. 'en hier is een zakje met geld' vervolgt de vrouw haar verhaal. Ik pak het zakje aan. Waarmee betalen ze hier eigenlijk? Ik open het zakje en kijk erin. Rare munten. Zo groot. Ik sluit het zakje en samen met Claudia loop ik naar buiten.

'Snap jij iets van dit geld? Vraag ik aan Claudia. Ze knikt. Ze legt me alles uit. Over de verschillende soorten. Van koper, zilver en goud. En wat gelijk is aan wat. We hebben afgesproken dat we op de markt bij elkaar blijven. Zodat ze me altijd nog kan helpen.

We hebben een heel stuk gelopen. Gister leek het korter. Nu heb ik last van mijn voeten. Als eerst komen we bij een vis kraam. Wat een stank. Het liefst zou ik mijn neus willeb dicht knijpen. Maar dat kan echt niet. Dus beleefd ga ik naast Claudia staan die onderhandelt met de man. Uit eindelijk geeft ze hem geld en krijgt ze wat vissen er voor terug.

We zijn alweer op de weg terug. Ik heb last van blaren en loop moeizaam. Maar Claudia die loopt nog normaal als of ze het altijd doet. Zuchend loop ik dus naar gewoon mee.

We zijn terug en het is ons allebei gelukt. De vrouw is tevreden met ons. Ik ben ook blij. Nu zijn we vrij. We mogen zelf weten wat we gaan doen. 'We kunnen naar het badhuis' zegt Claudia. Ik knik. Leuk denk ik.

We laten ons in het warme bad zakken. Heerlijk. Eindelijk kan ik me weer eens ontspannen. Claudia die naast mij zit beweegt haar voeten langzaam in het water op en neer. Ik beweeg ook langzaam mijn voeten op en neer. Tegen over ons zitten nog een man en een vrouw. Ik dacht altijd dat er geen vrouwen in badhuizen mochten komen. Laat ik me daar maar niet druk om maken.

Ik sla een soort hele rare handdoek om me heen. Lekker. Ik ben weer helemaal ontspannen. En van mijn voeten heb ik ook geen last meer. Claudia en ik kleden ons snel weer aan. Dit is zoveel beter dan een zwembad in Nederland. Behalve dat we eerst in een koud water bad moesten. Maar dat warm water bad.

We lopen weer richting het paleis. Ver lopen was het niet. Niet zo ver als de markt. Op de straat rennen wat kinderen. Wat voor spellen spelen kinderen eigenlijk ik deze tijd. Nou ja maakt me ook niet uit. Volgens mij vinden ze het leuk.

Het is al weer avond. Het was super leuk. Ik mocht eten met de andere vrouwen in het paleis. De vrouwen van de zoons van de keizer. Waarschijnlijk wil Gaius wat met me. Want ze hebben me ondervraagt. Ze eten liggend en dat is zo raar. Maar het eten was wel super lekker. Allemaal fruit en brood en nog veel meer. Claudia was wel een beetje jaloers. Dat snap ik. Maar ze zei dat ze naar Amalia was geweest. Gelukkig had ze het daar ook leuk.

Lief dagboek,
Van het ene op het andere moment beland je in Rome. Leer je nieuwe mensen kennen. Een nieuwe cultuur. En ze doen zulke rare dingen. Maar hef grappigste is eigenlijk dat ik de toekomst helemaal niet zo heel erg mis. Soms we maar die mobieltjes. Je hebt hier ander soort vriensschappen, eten en wat je in je vrijetijd doet. En eigenlijk bevalt het me wel.

Tussen vrouwen en mannen is wel een onderscheid. Maar eigenlijk is dat nog niet eens de grootste ramp.

De goden zijn ook zo anders. Ik geloof niet in ze maar het is leuk om te zien hoe de rest daar wel in gelooft. Het is interessant om over ze te leren. En daarom is dat ook niet zo erg.

Xx julia