Ego Sum Servus

9

Het is zondag. Vandaag ga ik naar paardenrace ofzo. Dat is denk ik wel leuk. Claudia heeft me al uitgebreid er over vertelt. Over de beste paarden en over de prijs. Zo leuk allemaal. Samen hebben we de mooiste jurk uit gekozen. En Amalia kwam ook nog langs. Ik heb mijn haar ingevlochten. En Amalia en Claudia hadden het nog nooit gezien maar ze vonden het prachtig. Geen make-up dat hebben ze denk ik niet. Maar niemand heeft het. Dus het is ook niet raar.

Ik wacht al een tijdje op Gaius. Amalia en Claudia zitten te wachten om het hoekje. Af en toe hoor ik ze lachen. Daar komt Gaius al. Ik kijk nog even naar hun en ze zwaaien.

Daar zitten we dan in de arena. Er zijn nog meer mensen mee. Een vrouw van een andere zoon van de keizer. De paardenrace is ook best wel spannend. Het is met paard en wagen. Voor mijn gevoel rijden ze nog harder dan een auto. Het is echt super leuk.

We zijn weet terug in het paleis. En samen met de ander mag ik weer eten. Zo gezellig. Niet dat ik Claudia en zo niet mag. Maar soms...

Als ik terug denk aan hoe ik hier kwam is dat echt al lang geleden. Een week pas. Bijna is het feest van Vestea. En allemaal andere leuke dingen. En misschien ga ik ooit nog een terug. Maar misschien ook niet.

Lief dagboek,
Hoelang zou je moeten wachten tot dat een jongen in Rome je vraagt. Ben je dan verplicht om ja te zeggen? Of mag je ook nee zeggen? Niet dat ik dat zou zeggen tegen Gaius. Hij is nog leuker dan de Nederlandse jongens. Welke jongen neemt je nou mee naar paardenraces. Geen één. Klopt. Tenzij je in het verleden leeft.

Het is anders hier. Wel leuker. Iedereen is aardiger, ze dragen geen make-up en zijn veel minder bezig met hun uiterlijk. Ze zijn gewoon....

Mijn hele leven is veranderd. Wat zouden de mensen in de "toekomst" nu doen. Welke apple telefoon zou er nu zijn uitgekomen? Missen mijn vrienden me? En mijn ouders? Zou er een zoektocht naar mij zijn gestart?

De vragen blijven onbeantwoord. Mae weet je dat mij dat niet uitmaakt. Hier ben ik gelukkig. In een week tijd leer je meer dan je weet. Misschien over een jaar is alles wel perfect. Ben ik de toekomst vergeten en zal ik een gelukkige vrouw zijn.

Zou Rome beter worden als ik ze met mijn kennis van alles vertel. Zou ik het verleden dan veranderen. En de toekomst erbij? Wat zou er dan gebeuren?

Wat maakt het me ook uit. Ik leef nu hier en ga niet meer terug

Xx julia