Mr.Right's Story

Chapter 6

"Sion's POV"

"Nakareceived ka na naman ba ng birthday message galing sa kanya?" nakangising tanong ni Mario kaklase ko nung 2nd year at katrabaho ko.

Kasalukuyang kumakain kami dito sa Kalinga Brew Restaurant. Lunch break namin.

"Oo, same day, same time, and same number," sagot ko.

"Pero di mo alam kung siya ba talaga yung nagse-send ng message."

"I tried many times calling it before my birthday but it's just keep on ringing, after the message sent and I'll call it again it's unattended. It's been always like that."

"I guess she's not the one sending that message."

"We don't know."

"Analyn went somewhere and I think she went there to fetch her."

"Is she coming back?"

"Let's see."

*********
Heto ako ngayon, naglalakad palagi dito sa paaralan kung saan ko siya nakilala. Before going home I always walk around here. Lagi kong inaalala kung paano siya magpapansin sa 'kin at paano rin ako mainis sa kanya. Hays, I really missed her.

Nakita ko yung isang batchmate ko.

"Ma'am Alunday!" sigaw ko medyo malayo kasi siya. Lumingon naman siya at kumaway, nilapitan ko siya.

"Mr. Devera, nandito ka na naman."

"Parang pinapaalis mo na naman ako. Tsaka, ilang beses ko bang sabihin sa'yo na Shawn na lang ang itawag mo sa akin?"

"Ilang beses ko rin bang sabihin sa'yo na Charlene na lang parang di tayo magkamag-aral no'n."

Nagtawanan na lang kami.

"Musta naman si Jamaica?"

"Tao pa rin naman."

"Puro ka talaga kalokohan," sabi niya sabay batok sa kin ng mahina.

"You're so mean Ma'am Alunday."

"Abnoy ka pa rin kasi, sige maiwanan na kita."

Umalis na siya. Naglakad na ako papunta sa first year building, dirediretso papuntang second floor. Tinanaw ko yung oval kung saan niya ko unang nakita at sa kinatatayuan ko ngayon, dito niya ko tinatanaw tuwing umaga. Siya kasi yung laging maaga noong first year, kasama ko naman ung best friend ko na si Francis Bai na pumapasok ng maaga. Noon di ko yun napapansin saka ko lang nalaman dahil sa scrapbook na bigay niya sa 'kin.

She's really that head over heels inlove with me back then. Ewan ko lang ngayon kung gano'n pa rin. I wish it still the same kung di lang sana ako tanga di sana kami na ngayon.

***********

"Daddy!!" bungad ni Shaina. Pumasok na kami sa loob.

"Daddy can you help with this assignment?" tanong habang ipinapakita yung notebook niya.

"Kaya mo 'yan," sabi ko naman bago pumasok sa kwarto pero sadyang makulit  ang lahi ng batang to. Hinila niya yung polo ko.

"Please daddy."

"You're just lazy to do it, I know you can answer it correctly and daddy is really tired from work. Do you want that daddy will get sick?"

"Shaina you heard your dad, he want to rest," wika ni Jamaica na galing kusina.

Pumasok na ako sa kwarto at sinarado ang pinto. Tinanggal ko muna ang mga sapatos bago nahiga sa kama.

Math ang assignment niya. Hay

*flashback*

"Grabe nakakairita talaga ang Math!" sigaw nung babae na nakaupo sa garden na nasa harap ng II-Aries habang ako nakaupo rin dun pero medyo malayo.

"Bwisit!!" sigaw na naman niya.

"Argee, tamad ka lang, you're intelligent enough but you don't exert more effort." sabi nung babae na dumaan sa harap ko papunta sa tabi nung maingay.

"Tss,"sagot nung babaeng maingay.

*end*

She's really like me, smart but lazy.

I wish I could see her soon.

Jamaica's POV

"Mommy." wika ng anak ko matapos niyang sagutin yung assignment niya. Nakaupo ako sa sofa habang binabantay siya.

"Oh?"

"Who is Sakura?" tanong niya habang inililigpit ang mga gamit niya.

"It's the girl in Naruto wearing red, why did you asked?"

"It was written on the daddy's photo album."

Photo album? O yung Scrapbook?

"What photo album?"

"The one that I found in daddy's box."

"Did you read?"

"Read? I can't read it because it's cursive. Mommy I better go to my room and a take a shower," iniwan na niya 'ko.

Sakura

That was the name written on the scrapbook.

Dahil sa kanya hindi naging kami noon. Buti nga at kasama ko ngayon si Sion, sana di na lang siya magpapakita dahil ayoko na mawalan ng ama si Shaina.