Mr.Right's Story

Chapter 12

Sakura's POV

Nandito na naman po kami sa harap ng mga paintings. Sabi na kasing magpahinga na kami. Magbya-biyahe pa kaya kami pabalik ng Pilipinas mamaya.

"Ui sa Tancheon Stream na tayo." saad ko.

"Okay."

***

Nakaharap kaming dalawa sa ilog habang dumadampi sa balat namin ang malakas na hangin.

"Ba't ayaw mo kasing umuwi?" tanong niya.

"Secret."

"Aish."

"Ok I'll tell you, so better listen."

Sion's POV

"Daddy!" sigaw ni Shaina galing sa labas.

"Saan galing ang anak ko?" tanong ko sa kanya nang makalapit na siya.

"Kina lola po. Daddy, lola wants to see you raw."

"Ngayon na?"

"Yeah."

****

"Anong kailangan niyo sa akin?"

"Wala ka ba talagang balak na bisitahin kami? Kung di pa sinabi ng anak mo."

"Bisitahin? Alam mo ma na hindi pa kita napapatawad," wika ko at tumalikod.

"Sion Matthew Devera!" rinig ko na sigaw niya.

Dirediretso akong umalis papuntang school.

Kadadaan ko dito kanina pero ito lang ata ang comfort zone ko.

I really hate the day when I was born.

*flashback*

"Ano ba naman yan Shano?! Ang baba ng nakuha mo sa quiz. Filipino lang yan." wika ng nanay ko habang pinagduduldulan ang 45/50 na quiz ko. Akala ko mataas na yan. Akala ko matutuwa siya dahil ako ang highest. Palibhasa yung mga ate ko lang naman ata nakikita nila ni papa.

Walang magawa si papa. Tumakbo ako sa labas, ayaw ko makita nilang umiiyak ako.

Ganito naman palagi eh. Kahit anong gawin ko, hindi ko maabot-abot ang achivement nila ate Van at ate Alera. Simula nung nagkamulat ako lagi na lang ganito.

******

"Ma, 1st honor kami ni Alera," rinig kong wika ni ate Van habang kumakain kami.

Tapos na naman ang unang taon ko sa highschool. Excited na ako magsecond year.

"Ikaw Shano? May honor ka ba?" tanong ni mama.

Napabuntong ako bago sumagot.

"Wala po."

"What? With honor na nga lang nakukuha mo noong elementarya ka. Nawala mo pa? Tigil-tigilan mo na kasi ang pagdodota!"

"My, kumakain tayo," mahinahong wika ni papa.

"Manahimik ka dyan Alexander! Ikinahihiya kita Sion."

Buti na lang tapos na akong kumain. Linayasan ko sila doon. Sa ginawa ng Diyos sa pang-araw-araw ng buhay ko lagi na lang pinamumukha ng nanay ko na wala akong kwenta.

Katapat ko na ngayon itong mga paso habang nakalingid sa mga halaman.

" Pretty,pretty please! Don't you  ever ever feel... That you less than..hmmmm," rinig ko na kanta ng babae sa labas ng bakod.

Biglang napatingin siya sa gawi ko. Ang talim ng mga titig niya.

Kasalanan ko run?

Wait, si Sweater girl yun ah?

Pinagmasdan ko lang dumadaan sa amin.

"Sion!" tinignan ko kung sinong tumawag sa akin.

"Problema mo?"

"Pasok ka sa loob sabi ni mama."

Ate pakisabing mamatay na siya.

Pumasok na ako sa loob.

*****

From+639196993871

Hello

Me: Sino dytuy?

From: +639196993871

Argee Lee

Me: Magno?

Siya lang naman kilala ko na ganyan kaweirdo ang pangalan.

Sinave ko ang numero niya.

Argee: wun.

Me: ah ok.

Argee: han ka maas-asar?

Me: anea kuma maasarak ngy?

Argee: kunak nu ah.

Me: pay gayam nagmadi kitam di naminsan nga aldaw?

Argee: oh?? Adda ba?? Hanku tupay sika nakit-kita.

Me: ah ok.

Ayaw ko ng tanungin kung asan niya nakuha number ko. Panigurado sa mga kaklase ko.

Iyan pala ang walang pakialam sa akin ah. Tsk

*end*

Napabuntung hininga ako. Summer break nun.

Napapaisip nga ako kung ampon ba ako at ganoon na lang ang trato ni mama. Mas ampon nga tignan si ate Alera dahil kayumanggi siya. Kumpara sa amin ni ate Van, na magkamukhang-magkamukha at maputi pa.
Bunso ako at nag-iisang lalaki sa amin pero hindi man lang nabili ang mga gusto kong bilhin noon kasi isa akong MALAKING FAILURE sa pamilya namin.
Pinilit kong intindihin si mama pero kinamuhian ko siya pagkatapos ng graduation ko noong Highschool.

Analyn's POV

"That's all?" tanong ko.

"Yep."

"I can't believe this! Ba't ganyan ka mag-isip?"

"Noong naging kaklase ko kayo I already felt that I don't belong to your class."

"Ganyan na ba kababa ang tingin mo sa sarili mo?"

"Oo."

"Pero yun lang ba ang dahilan? O dahil sa ayaw mo siyang makita?"

Lumingon siya sa kabilang direksiyon at pinunasan niya ang kaliwa niyang mata. Lumuha siya? She didn't move on then.

"Napuwing ako," saad niya ng napalingon siya sa akin.

"You can cry, don't endure it. Just let it go."

Naglakad siya pabalik ng kotse. Abnoy talaga. Tigas ng ulo dre.

Pinanuod ko lang siya hanggang makapasok sa kotse.

*Beep*
*Beep*

>_<

"Nandyan na boss!" ish !! That girl is so unpredictable!!