Newsflash!

-] voor?

De volgende morgen werd ik uitgeput wakker. Mijn spieren werkten niet mee en in mijn hoofd voelde alles een beetje dof. Ik stapte onder de douche en probeerde mijn gedachten op te frissen. Tijdens het tandenpoetsen begon Lilly al met zeuren dat ik moest opschieten. Ik droogde mijn gezicht af en haalde de deur van het slot. Lilly stormde gelijk naar binnen, duwde mij naar buiten en deed de deur weer op slot. Ik rolde met mijn ogen. Kleine zusjes...

Toen ik op het schoolplein aankwam kreeg ik een stapel flyers in mijn handen geduwd van Amy. "Lachen en uitdelen." Ik lachte zoals gevraagd. En begon met uitdelen. "Jij ook goedemorgen."  Ik zag dat ze dit Wren en Theo ook had aangedaan. Veel mensen die de flyer aangereikt kregen gooiden hem bij de eerstvolgende prullenbak al weg. De beweging werd op een gegeven moment zo automatisch dat ik het niet merkte dat ik lucht aan het uitdelen was. Ik was opgelucht dat ik klaar was. Mijn armen begonnen namelijk al te verzuren. "Amy, ik ben klaar." Ze ging door met uitdelen terwijl ze zei: "Naast het hek ligt de doos met de rest van de flyers." Ik zuchtte. "Waarom moeten we dit doen? We kunnen er toch ook gewoon een paar ophangen?" Amy knikte. "Dat hebben Wren en Theo vanochtend al gedaan." Ik klapte in mijn handen. "Nou dan zijn we toch klaar?" Amy schudde haar hoofd. "Je moet de informatie echt opdringen willen ze het onthouden." Ik rolde met mijn ogen.

Natuurkunde. Theo had al een boek uit dus had een heel verhaal te vertellen over licht en de snelheid ervan. Ik denk dat hijzelf de enige was die het echt snapte, maar Amy, Wren en ik knikten maar en probeerden begrijpend te kijken.

"Dus als je de snelheid van licht kan combineren met..." De bel ging. Ik stopte mijn boeken terug in mijn tas en liep naar het bureau van de leraar.

Ik schraapte mijn keel. De leraar keek op. Hij had een wijze blik in zijn ogen. Alsof hij alles wist. "Waar kan ik je mee helpen Mary?" Alles behalve mijn naam dus. Ik negeerde het feit en stelde mijn vraag.

"Voor wiskunde moesten we een formule opstellen. Het lukt mij nog niet echt. Ik vroeg me af of u me kon helpen?" Ik zette mijn meest vriendelijke glimlach op in de hoop dat hij akkoord zou gaan. Hij glimlachte en knikte kalm. "Natuurlijk kan ik je helpen Mary," Nogmaals noemde hij me niet bij mijn naam. "om twee uur kan je naar de lerarenkamer komen en dan zal ik je wat tips geven."
Ik glimlachte hartelijk. "Dankuwel! Ik waardeer het heel erg! Dan zie ik u om twee uur."

Ik rende achter Amy aan. Wren en Theo waren verdwenen. "Hey!" Ik had iets te veel vaart, dus om weer naast Amy te kunnen lopen moest ik een stukje terughollen. Amy zwaaide. "Nu geschiedenis." Ze gooide haar vuist in de lucht alsof ze er heel veel zin in had. Ik lachte. "Voor mij is het handig. Ik kan me beter inleven in mijn rol als Cleopatra door de extra informatie over de tijd waarin ze leeft."

Amy rolde met haar ogen. "Bla. Bla. Bla. S-A-A-I. Jij kan er wel wat aan hebben maar ik niet. Die Egyptenaren zijn toch allang uitgestorven." Ze maakte en wegwuif gebaar.

"Je weet dat er nog steeds zo'n land bestaat met de naam Egypte. In Noord-Afrika. Waar Egyptenaren wonen..." Amy kapte me af. "Ja, ja ik weet het wel, maar wat heb ik eraan. Zoals je zegt. Noord-AFRIKA. Niet hier."

"Je hebt er ook nog wat aan als regisseur hoor. Of moet ik regisseuse zeggen?" We liepen het lokaal in en ging naast elkaar zitten.
De les ging over de vader van Cleopatra. Ik had de minimale informatie op kunnen vangen, maar Amy weerhield me ervan om echt goed op te letten.

"Ga je in de pauze weer bij Vicky zitten?" Amy keek me onderzoekend aan. Ik haalde mijn schouders op. "Ik weet het niet ze, ze... Het lijkt alsof ze zich heel erg alleen voelt. En ik voel me schuldig als ik haar beter kan laten voelen, maar ervoor kies om het niet te doen."

Amy knikte begrijpend. "Je kan haar vragen of ze bij ons wil komen zitten?" Ik glimlachte. "Ik denk dat ze dat wel leuk zou vinden."

Toen ik in de pauze bij het blauwe trappenhuis kwam zat Vicky er nog niet. Haar les was vast uitgelopen. Ik ging zitten en zette mijn rugzak naast me neer. Na een minuut wachten kwam Vicky aanlopen. Ik lachte en zwaaide naar haar, maar toen ze me zag draaide ze zich om en liep snel weg. Ik holde achter haar aan.

"Hey!" Ze reageerde niet. "Vicky!, wacht!" Ze draaide zich om en zuchtte.
"Wat?" Ik fronste. Waarom was ze opeens weer gesloten. Ik dacht dat we eindelijk door deze fase heen waren. "Waarom loop je weg?" Ze schudde haar hoofd. "Ik heb een bericht gekregen dat ik bij je weg moest blijven."

"Ik heb ook zoiets gekregen! Toen ik gisterenavond thuiskwam vond ik een briefje in mijn tas. Het was jouw tekening van die draak. Eronder was in hoofdletters geschreven dat ik bij jou weg moest blijven. Met een smiley erbij!"

"Die smiley moet denk ik een J voorstellen. Van Jennifer."

"Waarom zou Jennifer dat doen?" Nu begreep ik het echt niet meer.

"Jennifer, was altijd al de populairste. Bij iedereen. Dus ook mijn ouders. Ze is ook wel zo iemand die dat graag op die manier wil houden." Ik stond er versteld van. Wie zou dat iemand ooit aandoen? Laat staan je eigen zusje...

"Bedoel je... Bedoel je dat Jenny je expres impopulair wil houden? Dat slaat nergens op! Een goede grote zus hoort haar kleine zusje te ondersteunen en te accepteren zoals zij is."
Vicky keek naar de vloer.
"Dat heeft ze ook altijd gedaan, maar het is allemaal gewoon te toevallig. Net nu ze terug is uit LA gebeurt dit." We zuchtten.

"Weet je wat?"
Vicky keek op. "Hm?" Ik glimlachte bij het idee. "Of het Jenny nou was of niet, het maakt allemaal niks uit. We laten haar gewoon zien dat ze ons niet zo makkelijk klein kan kreigen." Ik haakte mijn arm door die van Vicky en samen liepen we naar de kantine.