Sokak Kedisi

87 11 2
                                    

Oturduğum kaldırımdan kalktım ve nereye gideceğimi bilmeden yürümeye başladım.
Umut edelimki güzel bir yere gideyim ha?
Evet..Umut etmeden yaşayamaz insan.Sanırım bu yüzden ailem bu ismi koymuş bana.
Size kendimi tanıtmayı unuttum.
Ben Umut Şensoy...
Namı değer "sokak kedisi"
Burada yani bizim sokağımızda beni tanımayan yoktu.
Ve herkes bana sokak kedisi derdi.
Çünkü ben hep bu sokakta kalırdım.Bir evim yok.İstesem burada ki herkes bana evini açar ama ben istemiyorum.Çünkü ben sokakların kızıyım.
Ben bir sokak kedisiyim.
Neyse..şuana dönücek olursak,bir bakkalın önündeydim.Bakkalcı Sadık amca beni çok severdi.
Beni her gördüğünde döner ekmek verirdi.
Bakkal falan ama yani herşeyi satıyor.Döner ekmek falan,
baya büyütmüştü burayı Sadık amca.
"Oooo sokak kedisi..Nerelerdeydin?Kaç gündür yoksun.Yollarını gözler oldum!"dedi.
"Sadık amca inan bende özledim.Ama biliyorsun.Bir gün orda,bir gün burdayım..."
"Neyse neyse.Açsındır şimdi sen.Gel döner ekmek ye."
"Hiç söylemiyeceksin sandım!"
Dedim ve döner ekmeğe öküz gibi saldırdım.
Ben döner ekmeği hayvan gibi yerken Sadık amcanın çırağı aşkla beni seyrediyordu.
Bu çocuğuda anlamıyorum yaa!
Sokağımızda onlarca güzel kız varken,bu gelmiş beni seviyor.
Yani tamam bende çirkin değilim ama hayvanım.Adı üstünde.
Sokak kedisi.
Aaa yeter ya!Rahatsız olduğumdan değil ama böyle izlenirken,hayvan gibi yiyemiyorum!
"Samet?"
"Efendim kedicik?"
Hah birde bu vardı.Bana hep kedicik derdi ve bu beni acayip sinirlendiriyordu!!.
"Bak Samet.Sana son kez söyliycem.Bana kedicik deme ve beni izleyip durma!"
Sesim biraz yüksek çıkmış olucak ki Sadık amca;
"Yeter çocuklar.Kavga etmeyin.Samet,sende Şükriye Hanım'ın ekmeğini götürüver oğlum."
Dedi ve bizi ayırdı meleğim.
Evet.O benim meleğim.Bu dünyada ki en çok sevdiğim insan.
Ailem beni terk ettiğinde beni sahiplenen,koruyan insan.
O olmasa şuan sokak kedisi değil,sokak sürtüğü olurdum!
Allah korusun!Öyle insanlardan hiç hoşlanmam!
Neyse...Ben dönerimi yiyim.
Dönerim çoktan bitmiş,sokağımızda ki kahvede maç izliyordum.
Basketbol maçı.
Bu arada aramızda kalsın,çok fena fanatiğim.
Hele bir tane takım var...
O takımda ki her oyuncuya hastayım.
En çok ta Rüzgar Bayer'e...

Neden Olmasın?Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin