Klon PRATİLİPİ

yeter!

Multi klon PRATİLİPİ

Şimdi siz sorucaksiniz. Yaada sormayacaksiniz . YETER. Şu dunyada beklemekten bıktım.
Bu kadin tam bir bas belası. Gereksiz kelimesinin beden bulmuş hali.

Yeter.

Hayatımdan çıkarmak istediğim onca şey var.

Görevimin sadece Doktor Şah'ı bulmak olduğunu sanıyordum. Ama Doktor Şah bana her zaman yaptığı gibi amaçsız bir mesaj atmıştı

'PRATİLİPİ. Onun oğlunu bul. Bana bir adım daha yaklaşmış olacaksın. Unutma.'
Aptalca.  Sanki aptal bir oyunun içindeymisim gibi etrafima bakimdim.

Şu yer değiştirme olayı en nefret ettiğim şey. Doğru düzgün yerleşip alışamadan-oradan defolup gidiyorum.

Kadın yanima gelip kahveyi uzattı."Umarım sanaa yedirdigim seyler için bana kızgın degilsindir."

Kahveyi elime alip. Sinirle yanimda oturan çocuğa baktım. "Hey ufaklık . burnunda kazı çalışman bitti mi? Hotlak seni, "deyip bööö dedim. Çocuk ağlayarak annesinin yanina gitti. Ah bu çocuklar ... Onlar iğrençler.
Hatta pisligin tekiler.

Kadin yanima oturup gülümsedi" bu neydi şimdi?"dediğinde duymamazliktan gelip elimi ileri uzattim ve kahveyi bilerek yere döktüm.

"Kahvem döküldü. Git bana yenisini al."
Yan bir bakış atip"uçak şimdi kalkacak o silahi nasil geçirmeyi düşünüyorsun?"diye sorduğunda siritarak"yapmadığım sey değil
Diyerek onu şaşırttım.

Çoğu kez ...

"Herneyse bana soru sorma anladin mi? Oğlunu bulup... Senden kurtulmak istiyorum ve bana yardim etmek istiyorum gibi aptal seyler söyleme. "Uçağın kalkacağını haberdar eden anonsla yerimden kalkip -kadini da kolundan çekiştirerek ilerledik.

Üzerimizde arama yapılacaktı ve benim üzerimde hafif silah vardı.

...

Uçağa geldiğimizde rahat bir nefes aldim. O silahi geçirmek hiç kolay olmamıştı. Silahı üzerimizi kontrol eden bi adamin ayak ucuna atıp üzerimi kontrol etti.
Nereme tutsa öttüve beni tamamen soydular. Hani su doktor şah ban zor durumlarımda yardım ediyormuş gibi görünüyor ya tam tersi hiç bir yardımda bulunmuyor.
Yari robot olduğumu söylememe gerek var mı? Habi herkes beni azılı bir suçlu olarak bilirdi ya... Bunların birseyden haberi yok.

etrafimi bir çok güvenlik sardiginda. Ellerinde bir kağıt vardi ve bir süre kagitla ilgilendikten sonra beni geçirdiler. O lanet kağıtta ne yazıyor bilmiyorum ama galiba işe yaramıştı .

Üzerimi giymem için müsaade ettiklerinde içlerinden biri yerdeki silahi gordu.
Bende o yerdeki silahu alirken belindeki silahi aldim ve ona "sanirsam yerdeki silah sizin. Cunku beliniz bosta " diyerek -oradan uzaklaştım.

"Koca adam ammada zekiymis"
"Bana biraz olssun yardim etseydin. Ben de sana yardimci olurdum."dedim bana zorla yedirdği yemegi kasdederek.
Bana aç kalmamam için mısıt gevreği yedirrmisti. Lanet olsun ki tadi harikaydi ve ben sevmeme ragmen herseferinde yemek istemediğimi dile getirmiştim.

Açtım hâla.

Gözlerimi yorgun birşekildee actim ve hala havadaydik. Bilegimde ki medajla biraz gerildim.
'Unutma! Akıl ve bilimin ardında kimse saklı kalamaz.!. Los Angeles senin canını yakacak'

Buneydi simdi? " Los Angeles. .. O sehir banane yapabiirki? "diye fısildayip kafami geriye yasladım.

"Los Angeles canını ayaklar altina da alabilir. "

Bana edilen bir laf oldugunu düşünerek sesin geldigi yere döndüm.
siritarak bana bakti"hep birinci sınıf mı ucarsin?"