Kahvaltıma dokunmadığımı fark etmemişti bile. Her zamanki iştahıyla tabağında ne varsa silip süpürmüştü. Bir gün bunun olacağını biliyordum ama bunu ona söylemenin bana bu kadar sıkıntı vereceğini hesaplamamıştım. Söze nasıl başlayacağımı bilemiyordum. Onun nasıl tepki vereceğini bilmediğim gibi. Hayalimde bütün senaryoları tek tek görmüştüm. Mutfak masası dağılabilir, porselenler kırılabilir, alt komşular sese çıkıp kapımızı çalabilirlerdi. Bunların hiçbiri olmasa bile ben ağlama krizine tutulabilirdim. Kendimi küçük düşürmek demek olan bu hareketi yapmamak için kaç zamandır sinirlerimi terbiye etmeye çalışıyordum. Hiçbir şey benden önemli olamazdı. İstediğim hayatı yaşayacaktım. En azından bunu bir kere denemek zorundaydım. Denemeden bilemezdim ki..Ellerim titremiş ve terlemişti. Bekledim...Beni fark etmesini, yüzümdeki sıkıntıyı görmesini, sormasını bekledim. O anda, hayatımın geri kalanını büyük oranda şekillendirecek bir kumar oynamaya karar verdim kendimle. Eğer benim sıkıntıda olduğumu fark eder de, benimle konuşmak isterse henüz çıkmadığım bu büyük yolculuktan vazgeçecektim. kendimi yeniden evime, çocuklarıma, işime verecek, bir daha böyle bir şeyi aklımdan bile geçirmeyecektim. ..Ama ona bir şans verdim...Gerçekten.
kahvaltısını bitirip sigarasını yaktı...Halen bana ve tabağıma göz ucuyla olsun bakmamıştı.Masanın çaydanlığa ulaşması en zor olan yerinde oturuyordum. Çayım da buz gibi olmuştu. Belki çok dalgındı, sorunları vardı benim gibi ya da başka şekilde...Son şansımı denedim. Aslında bu onun son şansıydı:
-Bana bir bardak çay doldurur musun, soğumuş?
-Sigara yaktım, kendin alıver.
Ayağa kalkıp çayı lavaboya döktüm. çaydanlığın altını söndürüp yerime geçtim. hayret, ellerimin titremesi de terlemesi de geçmişti.
-Konuşabilir miyiz?
Sigarasının dumanını dünyadaki en güzel şeyi yapıyormuş gibi üfledi.
-Konuşalım, ne konuşacağız?
-Önemli....
-Evet, seni dinliyorum.
Derin bir nefes aldım. Şimdi söyleyemezsem bir daha asla söyleyemezdim biliyordum.Kollarımı çaprazlamasına önümde birleştirdim. Neydi bu hareket, evet buldum: iletişime kapalıyım, ben söyleyeceğim, sen dinleyeceksin.
-Ben...Ayrılmak istiyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
UÇURUMUN KIYISINDA
General FictionHayatta istediği her şeye sahip olmuş bir insan daha fazla ne ister ki? Hiç elde edemeyeceğini, sonunu bilemeyeceği bir macerayı, belki bunların hiçbirini değil de küçük bir fırça darbesiyle renklenmesini umduğu hayatı..Ama atladığı bir şey var. Hiç...
