Oil talk.
"เลิกเหลวใหลซักที!! อย่าเอาเวลาที่มีค่าไปลงกับศิลปะ ถ้าว่างขนาดนั้นก็ไปเรียนพิเศษซะสิ"
"หยุดตวาดลูกซักทีสิคะ ทั้งหมดก็เป็นเพราะคุณไม่มีเวลาใส่ใจลูกไม่ใช่หรอ"
"เป็นเพราะคุณเลี้ยงลูกไม่ดีต่างหากเล่า!! หยุดโทษคนอื่นซักที!!!"
นั่นคือบทสนทนาสุดท้ายที่ฉันได้ยินระหว่างพ่อกับแม่ เพราะหลังจากวันนั้น ฉันก็ไม่เห็นพ่ออีกเลย
ฉันเกลียดการเรียน แต่ชอบศิลปะที่สุด เวลาที่ไม่มีใคร จะมีเพียงแค่ภาพที่เคยวาดเท่านั้นที่จะอยู่กับฉัน มีเพียงเสียงดนตรี ที่จะคอบปลอบโยนและบอกระกฉันในเวลาที่อ่อนแอ
ทั้งที่เป็นแบบนั้น...แต่กลับไม่มีใครเข้าใจฉันเลย...
'ถ้าไม่เรียนจะอดตาย ถ้าอยากตายก็ไม่ต้องเรียนแล้วยัยลูกไม่รักดี' นับวันคำที่พ่อเคยพูดกรอกหูฉันมันยิ่งทำให้ฉันจมอยู่กับความโดดเดี่ยว เป็นดั่งมีดที่คอยทิ่มแทงจิตใจของฉันมาตลอด
จนวันหนึ่ง ฉันได้พบเธอคนนั้น...เซย์ระ เธอเป็นคนแรกที่มอบสิ่งที่เรียกว่าหัวใจ ความรู้สึก และความรักให้กับคนใกล้ตายอย่างฉัน
ถึงวันนี้ฉันจะเสียเธอไปแล้ว แต่ฉันก็จะรักเธอ และรอเธออยู่แบบนี้ ตลอดไป
Oil talking end.
.................................................................
Sagara talk.
"หลังจากวันที่ยัยนี่มาอยู่ด้วยก็ผ่านไปอาทิตย์นึงแล้ว แต่คนในบ้านไม่ยักสงใสเลยแฮะ" ผมแง้มประตูห้อง(ที่น่าจะเป็นห้องผม) ดูเซร่าที่กำลังเล่นเกมที่ผมแอบเก็บใว้ใต้เตียง ยังไม่พอยังใส่เสื้อผ้าของผมอีก
ตึก..ตึก...ตึก...
มีเสียงคนกำลังเดินมาหาผมจากทางบันไดข้างหลังแต่ผมไม่ได้สนใจ
อยู่ๆก็มีมือของใครบางคนมาจับใหล่ผมใว้ เล่นเอาผมไม่กล้าหันไป เลยทำได้แค่นั่งสั่น
"..."
"คะ...ใครน่ะ!!?.."
"พี่ขา~~ หนูเอง"เสียงหวิวๆเย็นๆ กระซิบข้างหู ผมค่อยๆหันไปช้าๆ
"แบร่!!!!"
"เฮ้ย!!"
"ฮ่าๆ ทำเป็นตกใจไปได้นะคะพี่ หนูเอง เซย์ระไง งื้ออออ กลัวน้องสาวแบบนี้ใช้ได้ที่ใหน" เซย์ระพูดพลางพุ่งเข้ามากอดผมแน่น
"คิดถึงจังเลย...พี่คะ~~ >< "
"เล่นอะไรก็ไม่รู้ เดี๋ยวก็โดนซะหรอก =_=^"
"โอ๊ย เจ็บง่ะ T_T"
เซย์ระกุมหน้าผากเพราะถูกหัสเทวะลงทัน ดีดหน้าผากเต็มเหนี่ยว แต่ท่าทางของเธอในตอนนี้น่ารักชะมัด =..=
"ว่าแต่ ทำไมพี่ไม่เข้าห้องล่ะ นี่ก็ดึกแล้วนะ"
"อ...เอ่อ...ไม่มีอะไร แค่อยากนั่งข้างนอกนิดหน่อย ฮะๆ ^^;;; "
"หรอ??" เซย์ระเอียงคอมองผมทำท่าทีสงสัย
"เธอนั่นแหละ ไปใหนมา เห็นว่าเครื่องออกอาทิตย์ก่อนแล้วนี่ เอาเป็นว่าเดี๋ยวพี่ทำขนมให้กินนะลงไปนั่งรอที่ห้องรับแขกก่อนสิ" ผมพยายามหาทางให้เธอออกจากหน้าห้องผมเพราะอาจเจอเซร่าและอาจกลายเป็นเรื่องใหญ่ก็ได้ ทำไมรู้สึกเหมือนเจ้าชู้เลยฟะ ยังกับว่ากลัวเมียหลวงเจอเมียน้อยยังไงยังงั้นแน่ะ ถึงจะเป็นแค่ยัยน้องสาวเพี้ยนๆกับยัยบ๊องที่ไม่รู้จักหน้าค่าตาก็เถอะ TOT
"ไม่เอา หนูจะรอพี่ที่ห้องเนี่ยแหละ พี่ก็คิดถึงหนูล่ะสิ~~ ที่มาช้าเพราะพ่อติดธุระต้องไปคุยงาน ละก็หนูเองก็อยากช็อปปิ้--... เอ้ย อยากซื้อของฝากมาให้พี่มั่งไง ^O^" เมื่อกี้จะพูดว่าช็อปปิ้งใช่ไหมยัยตัวดี =_=
"น่าๆ ลงมาก่อนๆ" ผมจูงมือเซย์ระลงมา เธอเองก็ตามลงมาอย่างว่าง่ายพลางบ่นเรื่องที่ไปเจอที่ญี่ปุ่นมา
"รอนี่ก่อนนะ เดี๋ยวพี่มา" ผมรีบเข้าครัวทำทีอบคุกกี้ แต่เอาคุกกี้ที่แม่ทำไว้ชุบนมนิดหน่อยแล้วอุ่นให้แห้ง จัดใส่ถาดแล้วรีบยกมาให้เซย์ระพร้อมนมทันที เพื่อไม่ให้เซย์ระต้องรอนานจนมีเวลาขึ้นไปดูที่ห้องของผม
"กรี๊ดดดดดดดดด!!!!?"
"ว๊าย!!!! อะไรคะ!!"
ผมรีบวิ่งออกจากครัวทันที พอถึงห้องรับแขกเห็นเซย์ระทำหน้าซีดเซียว น้ำตาคลอเบ้าพลางชี้ไปทางบันไดขึ้นห้องผม
"พ...พี่คะ..มีเสียงผู้หญิง...มีเสียงผู้หญิงมาจากห้องพี่ด้วย" เซย์ระรีบวิ่งมากอดผมแน่น ร่างกายสั่นเทา ผมพยายามปลอบเธอจนดีขึ้น
"พี่คะ ขึ้นไปดูกันนะ หนูอยากรู้ว่ามีอะไร"
"แมวมั่ง ใช่ๆ คงเป็นเสียงแมวแหละ"
"พี่คะ!!" ท่าทางคำแก้ตัวค่ำๆคูๆจะใช้ไม่ได้ผลแล้ว เนื่องจากเซย์ระชักสีหน้าเต็มที่ ผมจึงค่อยๆนำทางไปโดยมีเซย์ระเกาะแขนผมแน่นจนแทบจะทะลุเข้าไปในตัวของเธอ
แกร่ก...แอ๊ดดดด~~
ผมค่อยๆเปิดประตูเข้าไปช้าๆ ภาวนาให้เซร่าซ่อนตัว หรือออกไปก่อนที่เซย์ระจะเจอเข้า
แต่...ไม่ทันซะแล้ว!!
"อ๊ะ!!!"
"ไง กลับมาแล้วหรอ? แล้วใครเกาะแขนนายอยู่น่ะ??"
"เธอเป็นใครน่ะ...??" เซย์ระดูอ้ำอึ้งทันทีที่เจอเซร่า
และจากสถานะการตรงหน้ามันทำให้ผมอ้ำอึ้งเช่นเดียวกัน
"เอ่อ...คือ..."
"นี่มันอะไรกันคะ!!!!!!!!!!!!"
Sagara talking end.
