Rinno talk.
"อือ~~ อะไรกัน เช้าแล้วหรอ??" ชีวิตใหม่ฉันเริ่มด้วยวันที่สดใสกับแฟนคนใหม่ ทุกอย่างเพอร์เฟค ทุกวันล้วนมีความสุข
ฉันตืนมาอาบน้ำแปรงฟัน เช็ดตัวพรางร้องเพลงไปด้วยอย่างสุขใจ ใส่เสื้อผ้าอาพรแล้วรีบกระโจนหาโทรศัพท์เพื่อคุยแชทกับแฟน
หวังว่าวันธรรมดาๆที่ได้คุยกับคนรักแบบนี้จะอยู่กับฉันนานๆ
ฉันคงมีความสุขกว่านี้ถ้าไม่มีเรื่องของนายมากวนใจ ซางาระ
Rinno talking end.
.................................................................
Sayra talk.
7วันก่อน
ติ๊ด!!
หลับจากวางสายพี่ไปฉันก็รีบแจ้นขึ้นเครื่อง และถึงสนามบินเชียงรายในช่วงเช้า
ระหว่างเดินไปขึ้นรถ ฉันเจอผู้หญิงแปลกๆคนนึง สวมชุดแนวโกรธิคโลลิต้าเดินสวนกัน หน้าตาดีแต่ทำไมถึงสวมชุดสะดุดตาแบบนั้นกันนะ?
"คะ? มองฉันอยู่หรอ??" เธอหันมาหาพลางยิ้มอย่างเป็นมิตร แต่ก็ดูน่ากลัว
แต่ตาของเธอมัน...!?
ตาสีแดง?? ม...มันไม่ใช่มนุษย์แล้ว!!!ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน??
"เอ่อ...ขะ ขอโทษค่ะ"ฉันรีบขึ้นรถทันทีก่อนที่ผู้หญิงคนนั้นจะค่อยๆเดินจากไป
.................................................................
ปัจจุบัน
ม...ไม่จริงน่า ทำไมผู้หญิงคนนี้ถึง...
"นี่มันอะไรกันคะ!!!!!!!!!!!!" ฉันตะโกนออกมาอย่างหัวเสีย เมื่อเจอผู้หญิงในห้องพี่ แถมเป็นผู้หญิงท่าทางแปลกๆในตอนนั้นด้วย
แต่สังเกตดีๆ สีของตาเธอเปลี่ยนไปแฮะ หรือตอนนั้นเราจะมองผิดไปเอง?
"อ...เอ่อ คือ... ผู้หญิงคนนี้..." พี่ทำเสียงตะกุกตะกักเหมือนกะลูกแมวขี้กลัวแน่ะ~ น่ากิน~
ห้ามใจตัวเองหน่อยเซย์ระ
"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเซร่า เนื่องจากเหตุผลบางประการฉันจึงต้องมาขอพักอาศัยบ้านนี้ซักพักค่ะ ฝากตัวด้วยนะคะ" เธอตอบมาด้วยท่าทางที่เป็นมิตร
ท่าทางจะคนละคน ไม่น่ากลัวเหมือนคนนั้น แค่หน้าตาเหมือนกันเฉยๆล่ะมั้ง ท่าทางก็ไม่ได้เป็นคนเลวร้ายอะไรด้วย ท่าทางจะเข้ากันได้นะ
แต่รอยยิ้มนั่นมันอะไร!! คนอะไรจะสวยขนาดนี้!!(ถึงไซส์ จะขนาดเด็กประถมก็เถอะ)
"พี่ชื่อเซย์ระนะ เป็นน้องสาวไอตาบ้านี่น่ะ ฝากตัวด้วยนะ" ฉันพูดพลางบิดหูพี่ที่อ้ำอึ้งอยู่ข้างๆ
"พี่หรอ?? เอ่อ..."
"พี่คงไม่ได้ทำอะไรกับเด็กคนนี้ใช่ไหม!! ไม่ได้คิดอกุศลกับเด็กตัวกะเปี๊ยกนี่ใช่ไม๊ยะ!!"
"โอ๊ยย พอแล้วๆ พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรด้วย"
"เห็นแบบนี้ฉันก็ไม่เด็กแล้วนะคะ!!!"
อ..เอ๋? เธอโกรธเพราะที่เราไปว่าเธอเป็นเด็กหรอ?
"ถึงจะดูเด็กแต่ฉันอายุมากกว่าพวกคุณนะคะ"
"จ้ะๆ เรื่องนั้นช่างก่อนเถอะ ว่าแต่ หนูยังไม่เจอตากับยายเลย ไปใหนกันหมดคะ?"
"ฮึ่ม!!" เซร่าชักสีหน้า พองแก้มดูแล้วเหมือนแฮมเตอร์ตัวเล็กๆเลยแฮะ ฮะๆ
"พี่ก็ไม่รู้อ่ะ"
"ฉันลบพวกเขาไปเองล่ะค่ะ"
อะไรกัน!! นี่มันเรื่องบ้าอะไร? เธอคิดว่านี่เป็นการ์ตูนรึไงที่จะลบใครก็ได้น่ะ
"ลบ?? หมายความว่ายังไงคะ?"
"งั้นจะลองอธิบายง่ายๆนะคะ คือแบบนี้ ฉันลบตัวตนของคุณตาและคุณยายของพวกคุณออกไปจากโลกแล้วฉันก็เข้ามาแทนที่ช่องว่างนั้น เพราะงั้น คนอื่นๆถึงไม่สังเกตุว่าตายายของพวกคุณหายไปไงคะ แต่ก็แปลกนะที่ยังมีคนจำได้ แถมยังมีถึง2คนอีก"
นี่มันอะไรกันนะ...จะว่าไป ความทรงจำของตายายในหัวเราเองก็ค่อยๆเลือนรางลงทุกที ท่าทางสิ่งที่เด็กนี่พูดจะเป็นความจริง
"แล้วต้องทำยังไง ตากับยายถึงจะกลับมาล่ะ?" พี่พูดออกมาอย่างเยือกเย็น สีหน้าดูไม่ทุกร้อนอะไรเลยแฮะ
"จนกว่าฉันจะได้วิญญาณของคุณค่ะ คุณซางาระ" เธอพูดน้ำเสียงเนิบๆเย็นๆพลางชี้นิ้วมาทางพี่
"เอ่อ ขอขัดหน่อยนะ เล่นเกมของฉันมากไปป่ะ นั่นมันเนื้อหาของเกม witch hunter ที่ผมพึ่งซื้อมานะครับ =_= " พี่เดินเข้าไปหาแล้วตบเหม่ง
"งื้อ...แต่ฉันพูดความจริงนะ เชื่อกันบ้างสิ" เซร่าทำท่าทางงอแงเหมือนเด็กๆ ยิ่งมองยิ่น่าร๊าก
แต่ว่าไม่ได้!! ทั้งร่างกาย ทั้งหัวใจรวมทั้งวิณญาญของพี่ต้องเป็นของฉันคนเดียว!!
ตึกๆ! ตึกๆ!!
อยู่ๆหัวใจฉันก็เต้นแรง ร่างกายสั่นเทา รู้สึกกลัวอะไรบางอย่างที่ค่อยๆคืบคลานเข้ามาอย่างเงียบเชียบ โดยที่นอกจากฉันแล้ว ไม่มีใครรู้ถึงอันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้นเลย...
หรือว่า...เธอคนนั้นกำลังมา!!
Sayra talking end.
