BUKRE

Kaza

4 Gün Sonra
sabah uyandığımda bugünün cuma olduğu ve hafta sonuna gireceğimin farkına varmam saniyeleri aldı ve içime mutluluk hormonları salgılandı çok mutluyum Kayrayla sevgiliyiz ve onu gerçekten çok seviyorum Berkin abim geri döndü ve herşeyi yapıyoruz onla sanki bütün kardeş hasreti giderir gibi bizimkilere doğum günümde olan yani gece olanları anlattım ilk başta Denizle Çağrı karşı çıksada o psikopat sevgilileri dinleyecek halim yok ama kararlarına saygı duydum tabikide Kayrayı söylemiştim değil mi ahh evet söyledim allahım çok güzel bir gün yataktan kalktım okul için rutin işlerimi hallettim ve kahvaltı için aşağıya indim herkes aşağıdaydı herkese günaydın diyip Kayranın yanına oturdum sessizce
"Günaydın gün ışığım"
"günaydın sevgilim"offf çok tatlıyız(normalde yazarınız böyle şeylere kusası gelir ama mecbur, bunları yazarken ki halimi görmeniz lazım hatta şu anda kusmaya gideceğim 😘😘😘)
kahvaltı faslıda bitince servisin kornasını duyunca bir gün o kornayı birilerinin bir tarafına sokacağım aklıma kazıdım ve çantamı alarak koşmaya başladım herkese günaydın falan filan KCK yaptım ve okula doğru ilerlemeye başladım(KCK=kulaklık cam kenarı demek)okula vardığımızda herkes servisten indi tabi bizde okula doğru ilerlemeye başladık
D:"ya bugün birşeyler yapalım "
"Sinemaya gidelim "
S:"aynen"
B:"vizyondakilere bakayım ben"
Ç:"uyumsuz yandaş çıkacaktı 13 marttı ama o tüh "
"Neyse ya da gittiğimzde karar veririz" B:"aynen"
ve sınıflara dağıldık ders ingilizceydi en sevdiğim ve böylece bir gün daha geçti
S:"hadi gidelim o zaman ama ilk olarak yemek yiyelim"hepimiz onayladık ve avmye doğru yol aldık telefonum çaldı selin abla  arıyordu
-Telefon Konuşması-
"Efendim"
"Bukre neredesin"sesi telaşlıydı
"Bizimkilerle avmye gidiyoruz"
"sizi almaya geliyorum tam olarak nerdesin"
"selin abla noldu "
"hale teyzeyle arslan amca kaza yaptı acildeler"
"ne"o an sanki beynim uyuşmuş gibiydi donup kaldım birisi telefonu elimden aldı
"selin abla ben Deniz okuldan çıktık........Avmye yakın olan duraktayız "telefon kapandı
ben hala şoktaydım
S:"Bukre noldu"
B:"Bukre kendine gel" çağrı götü o an tokat attı
"hale ... hale ablalar kaza yapmış...acildelermiş"
hepsi bir ağızdan
"ne"tepkisi verdi biriside what filan demiyor abi neyse bir süre sonra Selin abla geldi arabaya bindik ben en öne
"Selin abla nasıl oldu"
B:"durumları nasıl"
Ç:"nerede olmuş kaza"
S:"Berkin abinin haberi var mı"sorular ardı ardına geliyordu
S:"çocuklar sakin yavaş olun durumları kritik birlikte iş yerine giderken karşı taraftan kamyon geliyormuş ve onlarda direksiyonu kırarken kamyon çarpmış onlara .......otoyolunda olmuş Berkininde haberi var şu anda hastanede"derij bir nefes aldı
"Daha hızlı"hızlandı ve bir süre sonra hastaneye geldik arabadan inip koşmaya başladık resepsiyona geldik o an gözyaşlarım akmaya başladı
S:"Hale Arslan doruk neredeler"
"şuradan sağa dönün oradaki acilde"biz de hemen koşmaya başladık
Berkin abi ağlıyordu bağırıyordu küfür ediyordu Kayra da onu sakinleştirmeye çalıştırıyordu bizimkiler koşarak ilerlediler ama ben olduğum yerde donmuş bir şekilde sürgülü kapıya odaklanmıştım hiç bir şey geçmiyordu aklımdan, sanki beynim işlevini yitirmişti ben hala öyleyken birisi koluma girdi beni itelemeye başladı o zaman kuruyan dudaklarımdan iki  kelime çıktı
"anne baba"bu iki kelime herşeyi açıklıyordu o iki kelime özgürlüğün hayatın mutluluğun hüznün sevincin yaşamın daha bir çok şeyin iki kelimesiydi sonra abime baktım yere çökmüş dizlerini kendine çekmiş boynunu içine çökmüş bir şekilde ağlıyordu bunu durmadan inip çıkan omuzlarından anlamıştım yanına gittim yavaş adımlarla dizlerimin üstüne çöktüm ve ona sarıldım o da bir an afalladı ve kollarını belime sardı kafasını omzuma gördü boğuk çıkan sesiyle
"ben onlar olmadam ne yaparım"
"sakın öyle konuşma onlar gitmedi sadece içeride uyuyorlar"sanki küçük bir oğlan çocuğunu teselli ediyordum
daha çok sarıldı
"o şerefsizin sülalesini"
"şşşşşttt sakin ol yanındayım yanındayız daha birlikte geçireceğimiz bir sürü günlet var daha tam aile olmadık bence "
benden ayrıldı gözlerime baktı
"birşey olmayacak demi"
"hayır olmayacak onlar bizim annemiz babamız onlar çok güçlü senin gibi bir huysuz evlendirmeden bir yere gidemezler "ellerimle gözyaşlarını sildim
"hadi şimdi kalk ve onlara güçlü olduğunu hissettir onlar da seni bırakmasınlar"dedim elini tutup ayağa kaldırdım yan taraftaki sandalyelere oturttum ben de yanına oturdum herkes baktım gözleri kızarmış hatta sudemle Çağrı ağlamış bile yanlarına gidip
"sakın ağlamayın yoksa o daha da ağlayacak güçlü olalım tamam mı "o arada ben de sildim gözyaşlarımı kafalarını sallayıp sildiler gözyaşlarını Kayra da ayakta zar zor duruyor gibiydi duvara odaklanmış bir şekilde ruh gibi bakıyordu karşısına geçtim hemen kollarını boynuma sardı ben de ellerimi beline götürdüm kafamı göğsüne gömdüm daha da sıkı sarıldım "onlara bir şey olmasın onlar benim annem babam oldular lütfen birşey olmasın"dedim çatlak çıkan sesimle
çenesini kafama dayadı narince
"birşey olmayacak bir tanem bak göreceksin dimdik ayağa kalkacaklar"dedi ve saçlarımdan öptü
...
Dakikalar saatleri kovalıyordu ama hala içeriden bir kişi bile çıkmadı hiç bir haber alamıyoruz salak hemşirenin teki geldi içeriden
hepimiz geldik yanına
"operasyon hala devam ediyor"
"sıçarım lan operasyonuna "
"hanımefendi sakin olur musunuz"
"sikertme lan hanımefendine kaç saattir bir işinizi yapamadınız lan"
"hanımefendi doktorlar elinden geleni yapıyorlar ama durumları hala kritik "
"senin durumunuda yapayım doktorunuda sikeyim lan"dedim kolumdan tutup çektiler bizimkiler
B:"Bukre kendine gel"diye bağırdı Bora
"gelmiyom lan sabahtan beri içerdeler bu durumu düzeltemediler analarını belkediklerimin"Berkin abiye baktın sanki bitkisel hayattaydı yer oturmuş ayaklarını uzatmış geçenleri umursamadan hiç konuşmuyor sadece gözyaşlarını serbest bırakıyor ayağa kalktım tam onun yanına gidecektim içeriden doktor çıktı hepimiz ayaklandık doktorun yanına geçtik
B:"nasıllar"dedi abim sesindeki umutsuzlukla birlikte
"üzgünüm evlat başınız sağolsun"dedi ve gitti o an bittim kendimi tutamayıp bıraktım yere ağlamaya başladım hayatımda hiç ağlamadığım kadar bağıra çağıra içimdeki herşeyi döke döke deprem yaratır gibi ağlamaya başladım gözüm hiçbirşeyi görmüyordu o arada Berkin abi bayılmış onu başka bir odaya almışlardı ben ise ağlamamı durduramıyordum dışarı çıkmam gerekiyordu arkamdan Kayra gelcek oldu ama bizimkiler durdu ben de koşarak dışarıya çıktım şiddetli bir şekilde yağmur yağmaya başladı gök sanki bütün acımı almak ister gibi gürlüyordu bütün içindeki hüzünü o da ağlayarak atıyordu kendimi yere attım bağırarak
"benim yüzüm gülmeyecek mi ben aile yaşamı göremeyecek miyim allahım beni ailemle niye sınıyorsun "dedim ağlayarak sonra arkamdan birisi geldi beni kucağına aldı bu Kayraydı sonrası karanlık ...