BUKRE

Rüya

Pharrell Williams -Freedom

Uyandığımda basık bir ışıkla gözlerimi açmakta zorlandım zor bela açılınca gözlerim herşey yerine oturdu birden fırladım ayağa kalktım ama başımın dönüp gözlerim kararmasıyla yatağa oturdum odanın kapısı açıldı o an
K:"ahh canım uyandın mı"
"hı hı"dedim kafamı sallayarak ona baktığımda uykusuzluktan gözlerinin altı morarmış ve gözleri ağlamaktan kızarmış
"Berkin abi nerede"
K:yan odada dinleniyor kriz geçirdi şimdi de sakinleştirici verildi uyuyor"
"ne"dedim ve ayağa kalkıp yan odaya daldım Berkin abi kolunda serum takılı halde uyuyordu onu öyle görünce kalbim acıdı şimdi o da öksüz kaldı ama o bunu hak etmedi tıpkı beni tam ailem oldu derken onlarıda kaybettim yanına ilerledim elini tuttum
"abim seni bırakmayacağım sen benim çektiğimi çekmeyeceksin senin yanında öz kardeşin yanında"derken gördüğüm rüya geldi aklıma
~~~~~RÜYAAAA~~~~~
hastanedeydim yine ayağa kalktım odam karanlıktı ayağa kalktım üstünde yeşil hastane önlüğü vardı tahta kahverengi kapıyı açtım koridora çıktım doğumhane vardı önümde ve bir bebek ağlayışı karşı sandalyelerde küçük bir erkek çocuğu en fazla 3-4 yaşlarında yanında bir adam çok yakışıklı bir adam onlara yaklaştıkça ağlayışlar artıyor yan taraftan bir adam çıktı 40-50 yaşlarında kucağında bir bebek içeride yatan kadın bağırıyordu
"Bukreeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee"
diye çığırıyordu kadın bu...o... bebek benim
küçük çocuk
"Dede kardeşimi nereye götürüyorsun"
"Baba kızım "herkes feryatlar içinde ağlamaya başladı o bebek bendim küçük çocuk Berkin abim içerideki kadın Hale abla yani annem o adamsa Babam beni götüren ise Dedem "rüyamı hatırlayınca küçük çaplı bir şok geçirdim kolum dürtüldü birisi elimi sıktı Kolumu dürten Sudemdi elimi sıkan ise Berkin abi
"yok hayır olama bu rüyaydı evet evet ruyaydı saçma salak bir ruya böyle birşey olama olmamalı hayır hayır"kendi kendime konuşmaya başladım
"Bukre kendine gel transa geçtin kendine gel"
"ha ha noluyor lan kolumu çürüttün"
S:"hah sonunda noldu kızım ne rüyası"
"ne hiçbirşey canım ahhh ne rüyası rüya nerede ahhh o da kim "
B:"yalan söylüyor sanırım"
S:"evet yine saçmaladı"
"iyi misin Berkin abi "yine o ruya geldi aklıma
B:"iyiyim...galiba...bilmiyorum...ne yaam gerekiyor ne tepki vermem gerektiğini bilmiyorum "sarıldım ona
"ben yanındayım hayata beraber tutunacağız"
sonra herkes girdi içeriye hep bir ağızdan Bizde Varız dediler onlara baktık
"Biz bir aileyiz"dedim ona bakarak ve alnını öptüm
"sen benim abimsin ben de senin kardeşin"
...
Cenaze vardı bugün ama Berkin abi yalnız kalmak istedi evde onları öyle görnek istemiyorum dedi ben de ona hak verdim ve ben gittim cenazeye herkeste siyah gözlük vardı ama ben takmadım ilk defa ağlamaktan çekinmedim herkes Bukreninde ağladığını görmelerini istedim hep yokdan geçerken bile korktuğum cenaze aracını umursamadım korkmadım iki tabut indirildi rüya aklıma gelince ağlamam şiddetlendi tabuttan beyaz kefenli iki beden çıkardılar benim gibi korkak bir insan o korkuyu bile hissetmedi yan tarafa baktım Berkin abi orada duruyordu gözlerini cesetlere dikmiş boş gözlerle bakıyordu göz göze geldik onu görünce ağlamam şiddetlendi yere attım kendimi toprağı almaya yerden alıp yere geri attım defalarca bunu yaptım herkes sakinleştirmeye çalıştı ama nafile en son dayanamayıp kendimi Boranın kollarına bıraktım en son hatırladığım Boranın beni kucaklaması Berkin abini yanıma koşarak ve ağlayarak gelmesi sonrası yine karanlık ...
Gözlerimi açtığımda bizimkileri gördüm kendi odamdaydım gözlerimi kırpıştırdım bizimkilerin hepsi yere odaklanmış sessizce duruyorlardı tabikide ne oldu bana demedim
"bitti mi"dedim hepsi bana odaklandı
B:"bitti"dedi derin bir nefes alarak hepsi yorgundu yatakta doğruldum
D:"biraz daha dinlen"
"asıl siz dinlenin iyiyim ben Berkin abi geldi mi"
Ç:"geldi odasında uyuyor şimdi kontrol ettim"
"ben bir bakayım geldiğimde hepinizi uyuyor vaziyette bulucam ona göre"
dedim ve odadan çıktım yan odaya doğru ilerledim tam kapıyı açacaktım içeriden hıçkırık sesleri gelmeye başladı hemsn odaya daldım Berkin abi duvara çökmüş elinde sigara ve bir kağıt ağlıyordu hemen koştum elindeki sigarayı aldım bardaktaki suyun içine attım hemen bana sarıldı ben de karşılık verdim
B:"sen benim kardeşimsin hem de öz gerçekten kardeşimsin "
"biliyorum"
"öyle değil kan bağımız var "
ondan ayrıldım ve
"ne diyorsun"
"al mektuba bak"
elindeki kağıtı aldım sesli bir şekilde okumaya başladım
"Sevgili oğlumuz Berkin
Bu nasıl söylenir nasıl açıklanır bilmiyoruz Bukre senin kardeşin öz kardeşin kan bağınız var yani hatırlıyor musun sen 3 yaşındaydın bir kardeşin olacaktı oldu da ama o deden onu Bukremizi çaldı bizden kaçırdı yıllardı bukreyi aradık ama seni karıştırmadık sana da kardeşin öldü bir daha da olmayacak demiştik o ölmedi karşında yanında onu bulduk oğlum kardeşini kızımızı bulduk bunu aslında 4 ay önce ögrendik tam ümidimizi kaybettiğimizde sonra onu getirdik ailemize siz farkında değilsiniz ama ikiz gibisiniz birbirinize çok benziyorsunuz huylarınızda öyle kardeşine iyi bak oğlum onu sev koru biz yokuz artık sakın arkamızdan ağlamayın bizi üzmeyin sizi çok seviyoruz evlatlarım aslında tek isteğimiz Bukre nin bize anne baba demesiydi ama kısmet olmadı neyse sizi seven annenizve babanız "sonuna doğru ağlamaya başladım yandaki abime sarıldım
"abimmm beni bırakma "
"Bukrem koparamadığım çiçeğim seni asla bırakmayacağım"
öyle kaç saat kaldık bilmiyorum ama o artık benim abim annemle babamı koklayadan öldüler ama abim var artık