BUKRE

Şerefsiz

Desiigner- Panda

Kahvaltıdan sonra biraz oturduk abim başka alemlerde ben başka alemlerdeydim o sırada Berke geldi, yanıma oturdu "Napıyonuz" dedi neşeli gülüşüyle "İyiyiz bücür, sallanalım mı istersen" diyince, berke hemen "Hadi gidelim" diyerek abimin yanına geçti abim "Hadi gidelim" diyip Berkenin elini tuttu "Bukre, hadi" diyince abim ben de ayağa kalkıp onları takip ettim yan tarafta bir çocuk parkı olduğunu şimdi farketmiştim Berke salıncağa oturdu abim de arkasına geçti ben de diğer salıncağa oturdum aslında sallanmaktan hoşlanmıyordum ama canım baya sallanmak isteyince ben de oturdum "Abi beni de sallasana" diyince abim kahkaha atmaya başladı bir anda "Ya, noldu" diyince ben daha da kahkaha attı Berkeyi sallarken ben Hala ne olduğunu anlamazken abim bu sefer beni sallamaya başladı hala gülüyordu "Ya... Niye... Gülüyorsun" dedim abime yaklaştıkça "Çocuk gibisin" dedi kahkahası biraz azalırken ben Hala sallanırken "Ben zaten çocuğum, hatırlatırım" dedim bilmiş bir tavırla onu gülmesiyle başbaşa bırakırken o arada Berke "Berkin abi duruyorum" diye bağırınca bu sefer ben de kahkaha attım...

Sallanma şeysi filan derken baya iyi zaman geçmişti arabaya doğru ilerlerken abim kolunu omzuma attı ve öyle ilerlemeye başladık "baya güzel zaman geçirdik ha" dedim "Kesinlikle, bunu tekrarlayalım" dedi "aynen" diye karşılık verdim sonra arabaya bindik telefonum araba da kalmıştı bunu arka koltuklardan gelen zil sesinden anladım, kemerimi takmadan önce arka tarafa uzandım ve arayan kişinin Kayra olduğunu görünce açtım ve kulağımın dibinde
"Bukre, nerdesin sen ben şu anda İzmire gideceğim ve sen abinle kahvaltıya mı gidiyorsun "diye bağırınca
" Az önce sen beni ne yaptığım hakkında sorguladın mı bağırarak "diyince ben muhtemelen daha da sinirlendi neden böyle dediğimi bilmiyordum böyle konuşmamın sebebi belki de abimin dedikleriydi

" Bukre, eve gelir misin... Lütfen "diyince
" Geliyorum "diyince yüzüme kapattı ve ben telefona mal mal bakmaya başladım o sırada abim arabayı çalıştırdı
" Dün ne diyordu bugün ne diyor "dedim şaşkınlığı üstünden atamayarak
" Bir şey demek istemiyorum kendi kararın, ben karışırsam hiç iyi olmaz "dedi abim

Yol boyunca sessizlik bürünmüştü araba da ve benim aklımda hep garip sorular, yani böyle olamaması gerekiyordu, sorgulanmaktan hoşlanmadığımı biliyordu ve bana ilk defa bağırdı hem de tam gideceği zaman, belki de bizim ilişkimiz iyi değildi de ben öyle sanıyordum yani aklımda saçma sorular ve ne olacağı vardı...

Eve geldiğimiz de arabadan sakin inmeye çalıştım ne kadar başardım orası ayrı konu kapıya doğru ilerledim abim de arkamdaydı kapıyı Bora açtı "Günaydınlar gençler" "Günaydın "diyip içeri geçtim" Kayra nerde "dedim Bora kapıyı kapattıktan sonra
" Odasında ve baya sinirli neden bilmiyorum "deyince yukarı doğru çıkmaya başladım Kayra nın odasının olduğu yere geldiğimde kapıyı tıklattım içeriden gel sesini duyunca girdim içeri Kayra dolabının başındaydı ben girince arkasına baktı beni gördü sonra tekrar dolabına döndü bir an geri dönmek istedim ama ona doğru ilerledim valizine baktım baya dolmuştu
"Dolabındaki her şeyi götürecek misin "
" Evet "
" Peki, yardım edeyim mi "
" Gerek yok bitti zaten, sağol "
" Ne zaman gidiyorsun "
" 5'te "
" Peki " dedim ve sessizlik yatağına doğru ilerledim ve kıyafetleri alıp yerleştirmesini izledim ne o bir şey diyordu ne de ben bir şey soruyordum, aklımdaki garip sorulara cevap bulamıyordum bir türlü en sonunda dayanamayıp ayağa kalktım, burdan uzaklaşmak istiyordum bir kaç adım atma atmaz "Bukre" diyince döndüm arkamı "Efendim"
"Özür dilerim "
" Aşağıda olurum 5 te beraber gideriz "diyip kapıya ilerlemeye başladım tam kapıyı açacakken kolumdan tutup kendine döndürdü " Özür dilerim "dedi tekrardan
" Önemli değil Kayra, aşağıda olucam "
" Önemli "
" Önemli olduğunu şimdi mi anladın "bir süre suratıma baktı ama bir şey demedib
" Tahmin etmiştim "diyip kolumu çektim
" Ayrıl... "sözünün devamını getirmedi ama ben biliyordum, arkamı dönmeden ve ses tonumu düzelterek
" Sana hayatında başarılar dilerim "diyip oradan ayrıldım ve hemen kendi odama ilerledim ne düşünebiliyordum ne de ağlayabiliyordum şu an neyin doğru neyin yanlış olduğunu dahi bilmiyordum balkona doğru ilerledim kendimi pufa attım belki üzülmüyordum ama böyle olması çok değişikti  yani böyle bitmemeliydi dünden beri ne değişti, dün ne demişti bugün... Of aklım almıyor kesin bir şey var yani... Abi anlamıyorum... Benim bunu öğrenmem lazım tamam belki benim de ona olan sevgim azalmış olabilir ama ne bilim dün ben bile sanki ona aşıkmışım gibiydi şimdi ise değil çok saçma şu an gidiyorum ve öğreniyorum herşeyi diye kendimle konuşuyordum ve odadan çıkıp Kayra nın odasına ilerledim kapıyı tıklatcakken içerden bir ses
"Ayrıldık galiba "
...
" Böyle daha iyi oğlum o burda ben orda olmaz dı zaten "
...
" Aynen, zaten başka birisinden hoşlanırken Bukreyle çıkmam"
...
"Sevgiyi hala unutamıyorum, Bukreyle de Sevgiye olan sinirimden çıktım, tamam bir süre sonra Bukre yi sevmeye başladım ama aşk yoktu... "demesine kalmadan ben içeri girdim
" Kapatıyorum"diyip telefonu kapattı
"Bravo Kayra bey sizi alkışlıyorum "diyerek alkışlamaya başladım benim de bir gururum vardı ve şu an aldatılmıştım
" Madem başkasını seviyordun benim duygularımla niye oynadın lan "diye bağırdım
" Bukre sakin olur musun "
" Ya sen nasıl bir şerefsizsin ya, ya sana diyecek lafım yok, tamam ben de sana karşı fazla bir şey beslemiyordum ama yine de hoşlanıyordum lan"
"Bukre özür dilerim "
" Bir de özür mü diliyorsun, ya sen nasıl bir şerefsizsin evinde yaşadığın insanlara hakaret ediyorsun resmen senin gibi bir piçle birlikte olduğuma inanmıyorum "arkamı dönüp gidecekken bizimkileri farkettim aralarından sıyrılıp geçtim arkamda Bukre diye bağıran bir şerefsiz ve dur bakalım diye koruyan ailemi arkada bırakarak...