Born in the capitol (dutch)

Hoofdstuk 4

Ik word wakker door de zon die in mijn gezicht schijnt. Normaal heb ik geen moeite met vroeg opstaan maar op zondag kan ik tot 12 uur doorslapen. Ik open mijn ogen en mijn moeder staat in mijn kamer. 'Mam, laat me slapen ik wil nog niet opstaan'. 'Vandaag is de optocht van de tributen! Je wilt toch niet te laat komen?, hup uit bed'. Met een zucht sleep ik mezelf mijn bed uit, ik poetst mijn tanden was mezelf en loop dan naar mijn kledingkast. Ik sta al een kwartier voor mijn kledingkast als ik erachter kom dat ik niets heb om aan te trekken. Dan valt mijn oog op de jurk die ik van mijn moeder heb gekregen. Het is niet het fijnste om te dragen maar ik zou er mijn moeder een groot plezier mee doen. Mijn ouders staan op het punt van vertrekken als ik beneden kom dus ik prop snel een boterham in mijn mond. We gaan met de trein dus lopen we samen naar het station (het is niet zo ver anders zou mijn moeder nooit willen lopen). Ethan (mijn broertje) zit de hele weg in de trein de praten ik irriteer me dood aan hem. Hij heeft nog nooit live een tributen optocht gezien dus hij is heel zenuwachtig. Ik ben ooit een keer mee geweest toen ik 6 was. Ethan was toen nog te klein om mee te gaan. Het is heel druk als we eindelijk aangekomen zijn. Dit is het grootste spektakel van het jaar dus iedereen wil erbij zijn. We lopen naar onze plaatsen. De zaal is bijna vol en alles is zo groot! Ethan kijkt met open mond op zich heen, het zal niet lang duren voordat hij allemaal vragen gaat stellen. 'Dahlia, wat is dat ?' Ik lach, ik ken Ethan gewoon te goed. Dan word het opeens donkerder in de zaal wat betekend dat het zo zal beginnen. 'Het gaat beginnen! Het gaat beginnen!' Ethan zit te springen op zijn stoel. Ik kan echt niet begrijpen hoe iemand de hele dag zoveel energie kan hebben. Eerst krijgen we een toespraak van president Snow en daarna komt de eerste wagen. Glimmer en Marvel met gelijk daarachteraan Cato en Clove. De zaal gaat over in een groot gejuich. Ik moet toegeven dat het er allemaal heel spectaculair uitziet. Het duurt veel korter dan in mijn herinneringen, voor ik het weet komen Thresh en Rue al aanrijden. Rue zit er schattig uit in haar outfit. Opeens word het gejuich nog sterker. Ik kijk om me heen en dan zie ik de tributen van district 12; Katniss en Peeta. Ze hebben zwarte pakken aan die in brand lijken te staan. Het ziet er net echt uit ze staan daar zo krachtig, alsof ze willen zeggen dat ze niet bang zijn. Onderweg naar huis denk ik steeds aan Katniss en Peeta. De districten hebben het zo slecht, ze zijn met best veel ze zouden een opstand kunnen beginnen. Was er maar een iets dat sterker was dan hun angst, iets dat ze hoop geeft.

Hallo,

Hope is the only thing stronger than fear. ;) Wat vinden jullie van Ethan (ik wist steeds geen naam ). Het is een beetje een kort hoofdstuk ik zal proberen de volgende keer een langer hoofdstuk te schrijven. Laat ff weten wat je ervan vind. Thanks voor 50+ reads :).

xxx 1StoryForYou