Born in the capitol (dutch)

Hoofdstuk 10

Na een snel ontbijt pak ik mijn boog en loop de deur uit. 'Waar ga je heen?' Mijn moeder staat achter me. 'Ik ga naar het bos, boogschieten.' 'Oké, maar zorg dat je niet te lang wegblijft.' Op weg naar het bos, merk ik dat er een andere sfeer is. De mensen zijn allemaal heel opgewonden, ze praten met elkaar en dan vooral over de Hunger Games. De actie van Katniss is groot nieuws. Ik moest ook proberen mijn lachen in te houden toen iedereen zo in paniek raakte. Toen het trackerjacker nest de grond raakte had Glimmer eigenlijk ook geen kans meer, ze lag te dichtbij. Rue en Katniss zijn nu bondgenoten. Misschien kan ik mijn vader vragen of hij ze wil sponsoren. Als ik bij het bos aankom is het 8 uur. Maar het is nog wel een kwartiertje lopen dus ik zal er ruim op tijd zijn, we hebben om half 9 afgesproken. Jude is er nog niet dus ik heb nog de tijd om me voor te bereiden. Maar wat kan ik hem leren, hoe je een boog met vasthouden en hoe je het best kunt richten. Ik probeer er niet over te piekeren, dat komt vanzelf wel, dus begin ik vast met boogschieten. Het is nu half negen en het bos is op dit moment een heerlijke plek. Het is warm, maar niet te warm, en het is stil, maar niet helemaal stil je hoort het gefluit van de vogels nog. Om kwart voor negen is Jude er nog steeds niet. Zie je wel, zeg ik tegen mezelf, hij komt helemaal niet. Toch ga ik niet gelijk weg, ik heb nog een klein sprankje hoop, hij heeft vast wel een goede verklaring. Om vijf voor negen zie ik Jude eindelijk naar me toe lopen, hij heeft zijn boog mee. 'Dahlia, alsjeblieft niet boos zijn, ik moest mijn moeder helpen.' 'En dat moest per se op dit tijdstip.' 'Ze maakt schilderijen voor in het paleis van de president en nu waren er een paar potten omgevallen. Toen deed ze zo van 'O, nee Jude kom me alsjeblieft helpen wat als iemand dit ziet dan krijg ik mijn imago nooit meer omhoog.' Ik probeer nog steeds boos te krijgen maar door het gezicht dat Jude trekt barst ik gewoon in lachen uit. 'Ben je echt niet boos?' Jude kijk een beetje schuldig. Ik glimlach 'eerst wel, maar ik heb het je vergeven.' 'Mooi zo, met wie zou ik anders deze heerlijke chocolade bosbessen koekjes op moeten eten.' Ik kijk naar de tas die hij in zijn andere hand heeft en probeer hem af te pakken, maar Jude houd hem omhoog en omdat hij veel groter is dan mij kan ik er niet meer bij. 'Nee, eerst moet je me leren boogschieten dan pas krijg je een koekje.' Ik pak mijn boog op en richt mijn pijl op hem. 'Ik zou niet spotten met het meisje met de boog, grinnik ik.' Jude heft zijn handen omhoog alsof hij zich over wil geven en zegt zogenaamd angstig. 'Oké, oké misschien kunnen we er wel ééntje eten.' We zoeken een plek uit waar we een goed uitzicht hebben en eten allebei een koekje. 'mmm, deze zijn echt heerlijk!, heeft je moeder deze gemaakt?' Jude kijkt naar beneden, 'Nou eigenlijk heb ik ze gemaakt, sorry als ik het nu verpest heb je wil vast geen jongen die koekjes bakt.' 'Echt wel! Je mag nog wel duizend koekjes voor me bakken hoor.' Jude kijkt me aan, 'Zullen we dan nog maar een keer afspreken?' Ik knik, 'Heel graag.' 'Goed ik geef je het adres van mijn huis en zien we elkaar daar dan vrijdag? Morgen heb ik bezoek.' 'Prima.' Zeg ik 'Maar wil je nou nog leren boogschieten of niet?' Ik wil zijn boog pakken en net op dat moment was hij dat ook van plan dus onze handen raken elkaar. Snel trek ik mijn hand terug 'Sorry.' Ik draai me om om mijn eigen boog te pakken en hoop dat hij me niet heeft zien blozen...

Hallo,

Het is weer vrijdag dus dat betekend een nieuw hoofdstuk. Dit hoofdstuk is langer dan normaal dus ik hoop dat het niet te langdradig is geworden. Heel veel leesplezier en ik hoop dat jullie het leuk vinden.

P.s. ik heb samen met the_5th_arrow een verhaal geschreven dat op zijn account staat, we zouden het heel leuk vinden als je even wil kijken. Als je dat al gedaan hebt ; heel erg bedankt !

xxx 1StoryForYou