Ve sen, gökyüzüne bıraktığım sevgili uçurtma'm;
Hala süzülüyor musun göklerde?
Yoksa çoktan düştün mü bir bahçesinin gönül bahçesine?
Rüzgar nereye götürdü seni?
Hiç fırtına var mıydı mesela, yıprattı mı seni?
Veya hiç gökkuşağının yanından geçtin mi?
Renkleri kamaştırdı mı ruhunu?
Şayet ben sen gittiğinden beri bakamaz oldum göyüzüne.
Öyle ya, ben uçurtması özgür olsun diye ipleri elinden bırakan küçük bir kız çocuğuydum.
Yüzüm yoktu senden sonra yukarı bakmaya.
Aman sevgili uçurtma'm, dikkat et!
Elektrik tellerinden ben koruyamam artık seni.
Rüzgarsız yerlere de gitme; düşersin, canın acır.
Belkide bunları söyleme haddim yok.
Öyle ya, bıraktım seni ama affet beni uçurtma'm.
Bilirim sen sevmezsin bi yerde takılı kalmayı.
Seni de yanımda zorla tutamam ya.
Özgür ruhuna yaraşır bir şekilde özgür kıldım seni.
Şimdi ister savrul göklerde, ister bi başka kız çocuğunun bahçesine kon.
Yeter ki mutlu ol.
Bu bölüm de gecenin bu saati güncellemeye bakan sevdiğim işsiz e gelsin
TueKonur
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Cam Kırıkları
Short StoryBu bir hikaye değil. Bu benim, bu sensin. Belkide kendinden bir parça bulacaksın burda. Bakmadan bilemezsin...
