DERYA

2.BÖLÜM

Yaşayamadıklarıma değilde , Söyleyemediklerime ağladım her seferinde. Yolu düşen geldi , yolunu şaşan gitti.  Herşey berbat. Konuşamadığım her kelime en büyük isyanım.  Neyin var sorusuna bulduğum cevaplar kaçışlarımın bahanesi. Susuşlarımın rest çekmiş haliydi bakışlarım. Ortaya attığım ufak tebessümler ise sadece bir parcasıydı  oyunun.  Hayat benden aldıklarını başkalarına verince vardım düştüğüm kuyunun farkına. Nasılda habersizce kazmışım kendi kuyumu , nasılda beklemişim biri gelsinde ayağımı kaydırsın diye.  Meğersem çürük elmaları ayırdığımız gibi çürük insanlarıda ayırmak gerekirmiş hayatımızdan.

(Ve gelelim asıl konuya)

Bundan bir hafta öncesi.

Gizem. Bu kız benim en yakın arkadaşımdı. Ondan başkada arkadaşım yoktu zaten. Sarı saçları, yemyeşil gözleri , insanları mest eden bir güzelliği vardı. Bense onun yanında ufak tefek bişey kalırdım binevi kendi karanlığında kaybolan acizin tekiydim. Dikkat çekemezdim ama en çokta ben konuşulurdum . Çünkü dikkatleri çeken kişi benim dostumdu , can dostum.. Gizemle ne zaman dışarı çıksak mahallenin serserileri peşimize takılır , laf atarlardı. Bizde bundan memnun olur aylak aylak ordan oraya gezer dururduk. Bizim için bir eğlenceydi bu.

Ali. Mahallemizin serserilerinden biri . Namı heryerde bilinir herkes abi derdi ona. Bu sefer sağlam taşa çarpmıştık apaçık belliydi bu. Artık başımızın belası aliydi. O ağır abi dediğimiz çocuk bakın hala abi diyorum  gizeme aşık olmuştu . Bizde bunu yanımıza gönderdiği ufaklıklardan öğrenmiştik.  Bu bizim için korkunç bir şeydi . Sonu nereye gidecekti kestiremiyordum . Gizem aliden rahatsız oluyordu ve bu bariz belliydi. Ali ise karşılıksız aşkını artık bir takıntı haline getirmişti.
Aman allahimm!!

Bu gizem için artık tehlikeydi ve benim onu bu tehlikeden kurtarmam gerekiyordu. Aklım durmuş, gizemin yakınmalarını duymuyordum bile .

-Derya benim kurtulmam lazım bu çocuktan ben biterim o tam bi serseri , üstelik çok büyük elinde bıçağıyla geziyor görmedin mi ? Ya bizi öldürürse kurtar beni bu pislikten..

Birşeyler yapmalıydım evet gizem benim dostumdu izin veremezdim onun üzülmesine hadi derya bulacaksın bir yolunu dostun için zorla artık şu lanet olasi beynini. Kendi kendime konuşurken istemsiz bir şekilde bağırmaya başladım .

-Evvetttttt buldum işte kızım buldum seni o serseriden nasıl kurtaracağımı buldummm.

Gizem suratıma boş bir ifadeyle bakmaya devam ediyordu. Anlamsız çığlıklarım onu ürkütmüştü belkide ama çok sürmedi alışkındı benim densizliklerime. Bulmuştum evet bu serseriyi gizemden nasıl uzak tutacağımı bulmuştum. Kuzenim Olcay . Bizim buraların sevilen sayılan bir ağabeyiydi ve herkes ondan korkardi. Adımları sanki taa öteden hissedilirdi. Tek çarem olcayla konuşmaktı ve bunu yapacaktım . Bizi bu pislikten sadece o kurtarabilirdi . Buna inanıyordum , inanmak istiyordum , kurtulmalıydık...

( evet arkadaşlar saat 2 yi geçiyor uykumdan feda edip yazıyorum yine . Kıymet uyudu galiba olsun ben devam ederim . kitabimizin içeriğine yazdığım bazı yazıları ekleyecegımı simdiden belirtmek istiyorum konu aralarında birer supriz olacak bu yazılar. Umarim begenilerinizi yakalarız okuyanlar yıldızı unutmasın lutfen ☺)