Bombok bir gün,
Lanet bir ay,
Bitmeyen bir yıl,
Sevgili Gwen,
Boğazıma oturan yumru yerini sevmiş gibi. Sanırım benden kopamıyor. Ne kadar yutkunmaya çalışırsam çalışayım, sanki daha da yapışıyor olduğu yere. Nefes almakta güçlük yaşıyorum ve yine sanırım vücudum bile, senin içine çekemediğin oksijeni istemiyor.
Seni çok özlüyorum. Seni çok özlüyorum. Ah Tanrım, seni çok özlüyorum...
Burnumda yer edinmiş, uzun bir süre yeterli gelmeyecek ama şimdilerde idare ettiğim güzel kokunu, kırmızı dudaklarının altında ışıl ışıl parlayan inci gibi dişlerinin görünüşünü, arada bir tik haline getirdiğin dudağının kenarını kaşıma hareketini, utanınca kelimeleri benim gibi birbirine karıştırmak yerine ellerini birleştirip ara sıra yere bakıp yerinde sallanışlarını, sana sarıldığımda sadece biz olmayı, içerisinde sarı ışıltılar barındırdığın yeşil gözlerinin derinlerinde ki sıcaklığı her şeyden çok özledim işte.
Sen benim yeri hiç dolmayacak olan parçamsın.
Seninle çok şeyken sensiz sadece, hiç kimseyim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
dear gwen → marvel ● peter parker's diary
FanfictionSevgili Gwen; Birçok insanın sevdiğini kurtardım. Bir anne, bir baba belki de bir evlat. Ama ben kalbimi, seni, kurtaramadım. İri mavi gözlerinde ki korkuyu daha dün gibi hatırlıyorum. Her gün adımlarımın beni götürdüğü yere; yani mezarına gitmesem...
