sensiz bir gün
bensiz bir ay
bizsiz bir yıl
Sevgili Gwen;
Sana yazmayalı neredeyse bir yıl oluyor. Bu yıl içerisinde çok şey yaşadım. Bundan öncesinde, kendi denizimin içine öylesine boğulmuşum ki, bu yılın başlangıcında anca yüzeye çıkıp nefes aldım.
Harry ve Mary Jane hayatımın kurtarıcısı oldular. Böyle anlatırken, kolay olmuş gibi duruyor her şey ama değil. Harry'nin gecenin bir yarısı beni araması ve kriz nöbetlerimden birine denk gelmesi kaderdi. Ben baygın yerde yatarken, Mary Jane'e verdiğim yedek anahtar sayesinde (onun da bende anahtarı vardı, komşu dayanışması diyebiliriz) içeri girip müdahalede bulunmuşlardı.
Baygınken... Bir anlığına seni gördüm Gwenie. Neredeyse oradaydım...
O günden sonra, hiç ayrılmadık onlarla. Beni yalnız bırakmadılar. Mary Jane, kimsenin bu kadar yalnız olmaması gerektiğini söyledi. Hatalarımız ne olursa olsun. Harry, herkesi kurtaramayacağımı söyledi, ne yaşanırsa yaşansın.
İkisine hala katılmıyorum. Ben yalnızım, çünkü sen yoksun. Ben herkesi kurtaramayabilirim ama seni kurtarmalıydım.
Ah saniyeler... Onlarla kavga etmediğim tek bir gün geçmiyor Gwenie...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
dear gwen → marvel ● peter parker's diary
FanficSevgili Gwen; Birçok insanın sevdiğini kurtardım. Bir anne, bir baba belki de bir evlat. Ama ben kalbimi, seni, kurtaramadım. İri mavi gözlerinde ki korkuyu daha dün gibi hatırlıyorum. Her gün adımlarımın beni götürdüğü yere; yani mezarına gitmesem...
