0.5

271 38 15
                                    

Amaçsız bir gün,
Olmasa da olur bir ay,
Can çekişen bir yıl.


Sevgili Gwen;

Bugün mezarlığa gittim. Tekrar. Aslında amacım bunu yapmak değildi. Zaten amaçlarım hiçbir zaman yaptıklarımla örtüşmedi. Sen gittiğinden beri, diğer kötü özelliklerim gibi, bu özelliğim de değişmedi. Ben aynıyım, biraz da olsa beni farklı kılansa, büyümek zorunda olan duygularım...

İnsan, acıyı en derininde hissettiği vakit büyürmüş.

Benimse acıyı hissetmediğim hücrem kalmadı, Gwenie. Erken yaşlandım. Keşke bu, gelebilmeni sağlasa.

Bugün farklı hiçbir şey olmadı. Mezarlıkta yine annen ile karşılaştım. Zavallı kadının gözlerinde benimkisine kıyasla bitmişlik vardı. İlk kocasını vermişti toprağa bir hiç uğruna, ardından kızını. Karşısına çıkıp, "Kocanız ve kızınız benim hatalarımdan dolayı oradalar! Lütfen bana cezamı verin. Ceza verin ki geçsin bu içimde ki lanet olası her şeyin sorumlusu olmamın yaşattığı ızdırap. Lütfen... Gwen olmadan yaşamaya katlanamıyorum. Boğazımda ki yumruyla ve kalbimde ki girdabı andıran boşlukla yaşamak istemiyorum! Ben yaptım! Ailenizi ben öldürdüm! Oysa ölmeyi hak eden bendim..." diyebilmek isterdim, Gwenie. Fakat tek yaptığım dudaklarımı birbirlerine bastırmak oluyordu.

Bazen sanki içimde ki kavgayı hissediyormuşcasına bana yaklaşacakmış gibi oluyordu. Anne yüreği işte, anlardı. Elini uzatıyor, tam omzuma dokunup, "Geçecek, Peter." diyecekken kendini durduruyordu. O da farkındaydı, bu boşluk geçmeyecekti.

Topraktan çıkıp bize şaka yaptığını söyleyemezdin.

Keşke söyleyebilseydin, Gwenie.

dear gwen → marvel ● peter parker's diaryHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin