Just The Boy I'm Looking For (EDITING)

Chapter 24.2

Dedicated to Mateo! Weeeee. (Ayaw gumana nung dedicate button. TT____TT)

Kinikilig din ako, dahil nadagdagan ang supporters ko. Weee. Supporters daw. Hahaha

Enjoy reading this chapter while listening to 'What Makes You Beautiful'. Trip na trip ko yang kantang yan eh ^________^

-----

Elaine

Uhhh. Sakit ng ulo ko, asan ba ako? Minulat ko yung mga mata ko at puro puti. Oy, di pa ako patay diba?!

Nakita ko si San Pedro, hinihimas yung manok niya, seriously. Patay na agad ako? Anubenemenyen author!

[a/n: Maghintay ka kasi! Hahaha. Atat eh.]

Okay fine. Nilapitan ko si San Pedro, nakangiti siya. Habang naglalakad, lumulubog yung clouds, pero di ako nahuhulog. Katuwa naman. Hehehehe.

Nagtatatalon talon ako dun ng magsalita si San Pedro, "Di mo ba itatanong kung anong ginagawa mo dito?"

Ay oo nga. "Bakit nga po?"

"50-50 ka teh. Pagod much ka kasi eh." Ang gara naman magsalita ni San Pedro, so gay. Hahahaha.

"Ganun, so pwede pa akong mabuhay?"

"Yea, kung gugustuhin mo.. It's your choice kung babalik ka. Pero for me, I suggest na bumalik ka. Maraming naghihintay sayo."

"Ah, pwede na ba ako bumalik?" He smiled and snapped his fingers. Tada!! Nasa isang puting kwarto naman ako. Nakita ko si Dylan sa tabi ko, nakatulog siya kakabantay sa akin?

Nakatitig lang ako sa kanya, ang gwapo talaga nitong nilalang na 'to. Bigla siyang gumalaw, hala baka magising. Minulat niya yung mata niya, "Oh, gising ka na pala." sabi niya at nag-unat.

"Ah, yeah, ngayon ngayon lang. Asan ako?"

"Sa hospital. Hinimatay ka eh. Bakit ba kasi nagpapakapagod ka ha?"

"Eh kasi..." Paano ko ba sasabihin? Dahil ba 'to sa pagovertime ko kagabi? Aish.

"Ano ba ulit yung pangalan nung restaurant na pinagtatrabahuan mo? Babayaran ko na lang yung utang mo dun para di ka na magtrabaho." sabi niya. Woah.

"Ah... **** restaurant." 

[a/n: Wala akong maisip na pangalan ng restaurant eh. Haha.]

"Sige, ah Lala... este Elaine.." Woah, Lala daw. Ibig sabihin, alam niya nang ako yung babaeng best friend niya dati?!

"Err.. Asan nga pala sila Mama, ba't di sila pumunta dito?"

"Nasa labas sila, inaayos yung bills ng hospital. Ilalabas ka na rin naman maya maya."

"Ganun..." may pumasok bigla sa room ko, si Drake -______-

"Hey Elaine, are you alright?" lumapit siya sa akin. Tumingin ako kay Dylan, he is glaring at Drake. Jusme, wag naman po kayong mag-away dito sa kwarto ko.

"Why are you here?" tanong ko.

"Because I care for my FIANCEE." inemphasize niya pa talaga yung word na fiancee. As if naman gusto kong pakasalan siya.

Siguro nung bata kami. Pero bata pa ako nun! At kinamumuhian ko na siya, akala niya nakalimutan ko na yung ginawa niya?!

*flashback*

Grade 1 kami nun nila Andrea at Dylan, Grade 2 naman si Drake.. It was a week before the accident. Inaamin ko, pangit ako noon. Grr. Di kasi uso ang word na maganda sa akin. Haha.