GÖKYÜZÜM

1

Boğulduğum deniz değil,Düşüncelerimin arasından sıyrılıp derse odaklanmaya başladım. Hemşirelik zor bi meslekti hele bunun üniversitesi daha ayrı zordu. Hocanın anlattığı çoğu şeyi geceden çalıştığım için dinlemeye pek de niyetim yoktu.Sınıfta pek arkadaş edinememiştim gariptim ben ya bencildim belkide benimle yakın olan başkasıyla olmamalıydı sogurdum direk öyle yapanlardan bu yüzden kimseyle konusmuyorum ya. Düşündüm de sizde korkar mıydınız yalnız kalmaktan? Ben korkmadım aksine sevdim. Hep yalnız olsam dedim arkadaşa ne gerek vardı ki denize anlatırdım derdimi ben ya da tanımadığım ölülere... Neredeyse hergun gittiğim mezarlık bile var. En çok da buse teyzeye anlatirim sanırım onunda kimsesi yokmuş yaşarken benden başka kimseyi görmedim bugüne kadar çünkü. Ah işte ben gibi bak nasılda ölülerden bile kendime benzeyeni secmisim.teyze diyorum çünkü doğum tarihini bile ezberleyecek kadar çok gittim. (11.8.1966) şimdiden ozlemistim buse teyzeye dert yanmayı,sınavlardan dolayı gidemedim kaç aydır. Onun yerine evime yakın olan uçuruma gidip denize anlatirim. Daha 20 yaşındayım ama hala bendeki yaralar kabuk bağlar tekrar açılıp kanardi.İnsanlara anlatmayı denemiştim bir kez çok iyi hatırlarım kız bana ah buda dert mi diyip evden kaçtığı olayı anlatti üstüne bide en zor sınav onunki olduğunu söyledi. İyide ben benim derdim en büyük dert demiyorum ki herkesin sırtındaki keseye taşıyacağı kadar dert konurmuş
Dusüncelerimden kafami kaldırıp hocayı suzmeye karar verdim. Yaşlıydi,belli vardı 50 ama bu haliyle bile suslenmeyi unutmamış sevimli bi hal almıştı. Ben ah ben makyajı bile sevmezdim.
Sonunda ders bitmiş eve doğru gidecekken yolumu değiştirdim sanırım bi dert anlatmaya ihtiyacım vardı. Buse teyzeye gidiyodum melekler mezarlığıydi orası. Kapıda ki güvenlik artık beni tanıyıp izin veriyodu her seferinde. Burası öyle normal mezarlikken birden zenginlerin yaşadığı yer gibi oldu.2 aydır böyle benim için buse teyze yeterliydi. Güvenlik yoktu mesela ama bence iyi oldu onlara bakan birileri olması beni sevindirmişti.
"Sonunda geldim buse teyze,özledin mi benii? Ahh deli gibiyim değil mi gelip sana nasıl olduğunu soracak kadar deli ve yorgun. Bugün de aynıydı biliyo musun? Yine çöktü içime düşünceler, ağrılar... İnsan yaşarken de ölüyomus bunu anladım teyze. Keşke bende senin gibi olsaydım. " ölü " herkes korkar bu kelimeden ben o kelimeyi bile seviyorum. Hangi genç kız bunları ister ki anlamıyorum. Şimdilik sadece gülümsüyorum teyze aglamiyorum bile artık bu iyiye işaret değil mi? Ben gideyim artık pek dert kalmamış icimde sana dua etmeyi unutmam merak etme "