True Love

Simula♥

"PASSENGER ,please fasten your seat belt. We will touch down in the Philippines in a couple of minutes. Thank You."Anunsyo ng piloto.

Pero ako na isa sa mga pasahero ng eroplano deadma lang kasi pagod ako at walang maayos na tulog .
Kaya please, shut up ka mo na.
Okay.
Para walay gubot.
Tatagilid na sana ako ng biglang may kumalabit sa akin.

"VET, wake up, we will be landing now."sabi nya.
Pero dahil mabait akong bata di ko sya pinansin bahala ka dyan. Sleep pa me.

"VET, gising na lalanding na tayo."this time may tumapik nanaman sa akin pero kagaya kanina deadma lang. Tinagalog lang nya ee.

"Mamaya na lang please. Thank you."sabi ko. Para akong baliw nag thank you pa talaga ako. Who cares.

"HOY,! baboy na nagmamantika gusto mong gisahin kita sa sarili mong mantika. Gumising ka na nga hindi ka oso para mag hibernate ka dyan. Ihulog kita sa bintana."bigla na lang may nag salita sa side ko na mukhang impakto.

Napabalikwas tuloy ako ng bangon dahil na buset ako.

Tumingin ako ng masama sa kanya "Ito na,oh gising na po. Happy now?"tinapik-tapik ko pa yung pisngi ko para mas convince yung paggising ko kono.

"Ikaw talaga kailangan talagang lagi kang nilalait para magising ka."sabi nya sabay tap sa noo ko na parang aso.

Kita mo tong unggoy na to mukhang unggoy talaga. Wish ko lang sana mahipan yung mukha nya ng hangin at ng forever na mukha unggoy sya. Kainis.

Dahil wala akong balak makipagtalo sa kanya minabuti ko na lang manahimik wala akong time na makipag talo sa childish act nya. Then wala rin akong plano ma band sa NAI no. Takot ko lang.

♥

Gaya ng inaasahang lumanding ng matiwasay ang eroplano namin at dapat lang. Isa-isa na ng nag si alisan yung mga pasahero just like us. Kanya-kanya kami kuha ng luggage bag na min.

Yung kukunin ko na yung bag ko hindi ko mahila mukhang natrap yung gulong sa pagitan ng upuan hassle tuloy to think na nasa malapit pa ako sa bintana pilit ko syang hinihila wish ko lang na wag sana-- sasabihin ko pa sana na wag masira ng bigla nalang may crack akong narinig.

Pagtingin ko sa ilalim ng luggage bag. Ang galing! Naghiwalay ang isang gulong sa bag ko.

"Sinuswerte ka nga naman." Yamot na saad ko.

No choice ,kailangan ko syang buhatin.
Pasalamat ko na lang kunti lang ang laman nito.
Pssh!

"Kuya, patulong naman dito--"hindi ko na natapos ang sasabihin ko. Dahil paglingon ko, ako na lang pala mag-isa sa loob ng eroplano.

I left dumbfounded.

Bakit kasi ang bilis nagsialisan yung mga tao sa VIP Area wala tuloy tumulong sa akin yung mga kuya ko mukha masyado rin silang ecxited umalis agad kaya ako nalang ang mag isa.

Naglakad na ako papunta pintuan ng eroplano nasa bukana na ako ng pinto nakita ko yung mga flight attendant.

"Khx khxbkhun xik khrang."bati ng flight attendant. Ngumiti lamang ako bilang ganti.

Nasa pintuan parin ako fine-feel ko pa kasi yung atmosphere ng Pinas.
Mainit, maraming tao at maingay. Pero mas gusto ko parin ang Pilipinas kay sa Thailand nuh.

Kasi nga 'there's no place like home.' Kahit nga sabihin pa nila sa Thailand ako ipinanganak at lumaki.
Pero mas prepare ko parin dito.

Sigh.

"Hay, mas maganda parin dito kay sa Thailand. "Sabi ko.

Papahakba nasan ako para makababana ng biglang may tumulak sa akin sa likod.