Hartelozen

Hoofdstuk 6

SORRY SORRY SORRY!! Ik heb veel te lang gewacht met updaten. Sorry, ik heb het echt superdruk en ik kom er telkens niet aan toe. Ik hou dit soort van geheim voor mijn ouders omdat ik weet dat ze dan tegen over iedereen gaan opscheppen enzo en ik houd het liever geheim. Ik kan dus alleen schrijven als ik alleen thuis ben, en dat was deze paar weken bijna nooit. Nu een nieuw hoofdstuk, zeg asjeblieft in de reacties wat jullie er van vinden! Xx

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Rose strompelde weer naar buiten, het felle zonnlicht verblinde haar even. Ze liep naar de kruiwagens en begon weer te werken. Deze keer in stilte, ze was te uitgeput om te praten. Elke stap was een overwinning op dit moment. Ze voelde zich hulpeloos en leeg. Rose had zin zich gewoon te laten vallen en zich overtegeven aan de slaap, maar ze wist dat dat niet kon. Ze moest sterk blijven voor James, ze moest hem vinden. De zon brande op haar hoofd en ze wist zeker dat ze morgen verbrand was, of een zonnesteek had. Ze moest voor een hoofddeksel zorgen. Haar keel brandde en smeekte om water, maar dit kreeg ze pas weer bij het avondeten. Uit haar ooghoek zag ze Storm haar kruiwagen neergooien, zelf zakte ze ook in. De harteloze stapte er op af en schopte haar in haar zij. Storm kreunde maar stond nog niet op. Rose liep snel naar Storm en schudde haar aan haar schouder. 'Kom op Storm, nog maar heel even. Denk aan je koele kamer en je bed. Laat ons niet in de steek.' Rose bleef Storm bemoedigend toepraten maar het had geen zin. 'Ik kan het niet meer! Ga maar verder zonder mij!' De tranen liepen inmiddels al over Storm haar wangen. De harteloze pakte ruw Rose haar schouder vast en duwde haar richting de kruiwagen. 'Ga verder met je werk. Nu.' snauwde hij. Rose pakte haar kruiwagen op en ging verder. Toen ze omkeek zag ze hoe Storm snikkend werd opgetild en weggebracht. Rose wou erachteraan rennen en ze tegenhouden maar ze had er de kracht en de energie niet voor. 

Toen de eindelijk de bel ging bonkte Rose haar hoofd verschrikkelijk en voelde ze zich op. Ze liep naar haar kamer en liet zich op haar bed vallen. Ze had water nodig. Ze liep naar de wasbak en dronk zoveel water tot haar keel niet meer zo rauw was. Ze dompelde haar handen in het water onder, ze zaten onder de rode striemen en ze prikte superveel. Het water verkoelde haar handen en nam de ergste pijn weg. Ze keek in de spiegel, haar hoofd was knalrood van de insnapping en haar haar stond alle kanten op. Ze had zweetplekken in haar kleren dus legde ze de kleren in het vak in de muur. Er zoefde een nieuw paar kleren uit en dankbaar trok ze deze aan. Daarba kroop ze onder haar deken en dacht aan Storm. Rose schrok wakker van de bel, avondeten. Ze gooide wat water in haar gezicht en opende de deur met haar pols. In de gang liep ze naar de kamer van Opal en Storm. Ze klopte op de stenen deur en wachte op antwoord. De deur schoof open en Opal kwam naar buiten, geen Storm. Opal had rode ogen en haar gezicht was rood van het huilen. 'Waar is Storm?' Vroeg Rose, bang dat ze het antwoord al wist. 'Toen ik terug kwam van het werk was ze bezig met haar spullen te pakken, ze wordt afgevoerd naar een villa om daar de tiende echtgenoot te worden van een Lystersteen.' Dat was het ergst wat een meisje kon overkomen, een echtgenoot worden van  een van de zeven. De zeven beheersten het land en ze waren zo vals en wreed dat iedereen ze vreeste. Ze mishandelden hun bedienden en kenden geen spijt. 'Oh, nee.' was het enige wat Rose kon uitbrengen. Rose vertelde aan Opal dat Storm was ingestort tijdens het werk en hoe ze werd afgevoerd. 'Hoooi' Zei Lynn vrolijk. Ze was net aankomen lopen en had geen idee van wat er gebeurd was. Opal lichte haar snel in en samen liepen ze naar de eetzaal. Snel aten ze hun avondeten zwijgend op, iedereen dacht aan Storm. 

Die avond nam Rose weer een korte douche en ging verder aan haar ketting achter het muurtje. Ze was erachter gekomen dat haar licht op bewegingssensoren werkten, maar als ze over de grond kroop ze haar niet zagen. Zo kon ze ongestoord de hele nacht aan haar ketting werken, liever vrijheid dan een goede nachtrust. Elke middag ging ze werken, en elke avond werkte ze aan haar ketting. Elke dag merkte ze op dat ze sterker werd, en dat het werk haar beter afging. Dit ging zo een week door. Op een zondagochtend, een week nadat Storm was afgevoerd, schoof haar deur open en kwamen er 2 hartelozen binnen. Ze pakte allebei een schouder vast van Rose en namen haar mee naar het kantoor waar ze de eerste dag was binnengebracht. 'Gefeliciteerd, je hebt zojuist rang 2 gehaald.' zei de vrouw achter de balie in een monotone stem. Een apparaat werd over haar pols gehaald en haar nummer verdween. Een nieuw nummer verscheen daarna snel weer op haar pols: 15RAP6BK2. Er stond nu een 2 achter haar nummer, dat betekende dat ze wasmiddelen kreeg en zondagmiddag vrij! En een uur langer slapen! De chip werd met een ander apparaat uit haar hals getrokken, een sterkte pijnscheut ging door haar lichaam heen. Snel werd er een nieuwe chip in het gaatje in haar hals geprikt. De harteloze duwde een papierendoekje tegen haar hals aan om het bloeden te stelpen. Daarna werd ze weer teruggebracht naar haar kamer. Toen ze haar pols voor de deur hield was er deze keer iets anders een papier kwam tevoorschijn uit het vak in de muur. Ze las het papier hardop:

Gefeliciteerd! Je hebt net rang 2 behaald. Op de achterkant van dit papier staat je nieuwe rooster. Je hebt nu toegang tot wasmiddelen, een zondagmiddag vrij en een uur later ontbijt. 

Betekende dit dat ze nu niet meer samen ontbeet met Opal en Lynn? Dat wou ze niet. Ze hoopte dat Opal en Lynn ook een rang omhoog waren gegaan. Rose draaide het papier om en las de achterkant. Haar rooster was niks veranderd, behalve dat ze nu om 7:15 moest ontbijten, en om 7:30 in de hoofdzaal moest staan. Ook hoefde ze pas om 7:45 te werken, dat betekende een uur minder werken! Ze legde het papier weer in het vakje en het verdween. Maar hoe kwam ze nu aan wasmiddelen? Ze hield haar pols voor het vakje in de muur en bewoog hem rond. Na een tijdje hoorde ze een piep en verscheen er tekst op de display boven het vakje. 'klik op 1. wasmiddelen 2. kleren omwisselen' Ze klikte op wasmiddelen en er verscheen een klein potje met zeep in het vakje. Jammer genoeg kon ze nog niet douchen omdat ze het gisteravond nog laat had gedaan. Ze zette het potje op de rand van haar wasbak en ging op haar matras liggen. Na een half uur ging het licht uit en kroop ze naar de ketting. Ze begon weer te peuteren. Na een tijdje te peuteren schoot opeens de onderste schakel los. Ze kon het bijna niet geloven. Ze keek naar de ketting en naar de schakel en maakte een vreugdedansje van binnen. Ze kroop blij naar het paneeltje in de hoek en begon een schroef los te draaien. Het ging niet snel, maar langzaam en zeker begon de schroef los te komen. Ze was zo blij! Alleen 1 vraag kon ze maar niet wegkrijgen. Wat moest ze doen als ze ontsnapt was? James was niet meer in zijn boerderij, daar waren de hartelozen al lang langs geweest en heel Nederland was onderdrukt. Waar kon ze hem vinden? Ze ging in haar bed liggen en dacht lang na over deze vraag. Opeens herinnerde ze zich een gesprek die ze met James had gehad.

'James, wat moeten we doen als de hartelozen ook hier komen?' Had Rose een keer aan hem gevraagd, toen ze samen in een appelboom zaten. 'Ik geef me niet over! Nooit!' had James gezegd. 'Maar waar moeten we dan naartoe? Ik wil niet in een werkkamp en al helemaal niet trouwen!' Had ze wanhopig gezegd. 'Er zijn altijd nog verzetgroepen, Rose, we kunnen ons samen aansluiten en wachten tot we gered worden van de hartelozen. Amerika en Australie zijn nog steeds helemaal vrij, we moeten hopen dat hun een tegenmiddel vinden.' Rose knikte gerustgesteld.

De enige plek waar nog mensen waren, waren de verzetgroepen. Het best kon ze zich bij zo'n groep aansluiten in de hoop dat James dit ook deed. Ze moest hem vinden en samen met hem naar Amerika of Australie vertrekken. Daar konden ze samen een leven opbouwen. Ze kroop naar het paneeltje en begon verder de schroef los te draaien, met in haar hoofd een toekomst met James. 

++++++++++++++++++++++++++

Heeei, hoop dat jullie het een leuk verhaal vinden. Zeg asjeblieft in de reacties wat jullie er van vinden, en wat er moet gebeuren! Hier wat vragen:

1. Vinden jullie het erg dat Storm uit het verhaal is gehaald?

2. Zal Rose ontsnappen en een verzetgroep vinden?

3. Zal ze James ooit vinden?

4. Zal ik James in een verzetgroep stoppen, of moet ze hem tegenkomen in het betonkamp, of in een villa?

XX

Zal ik proberen een fanfic over 1D te schrijven?? Vind iemand dat leuk?