A Love Story

Bu Diyardaki Misafir.

Kafam çatlayacak gibiydi. Kafamın içinde sesler duyuyordum. Ama bu sesi tanıyordum. Ah! Evet bu ses Harry'nin sesi.. Ve birde tanıyamadığım bir ses... Hayır bu sesi tanımıyorum.

Gözlerimi açmaya çalıştım ama yapamadım. Gözlerim ağrıyordu. Sanki yerinden çıkmışlar gibi..

Gözlerimi açtım ve bulanık bulanık görmeye başladım. Ah! Evet bu Harry!

Harry'nin hiç üstünden çıkarmadığı tişörtü ve ayakkabıları! Onu, o ayakkabılarıyla bile tanırım!

Ama kafamın içinde seslerden nefret ediyordum. Harry'nin sesine odaklanmaya çalıştım. Gerçekten zorlanıyordum.

Harry:

-Hiç bir şansı yok mu?

-Hayır,beyfendi. Çok zor. Tedavi için çok geçikilmiş.

-Nasıl olur?! İlla ki bir tedavisi olmalı! Her zaman umut vardır!

-Her zaman öyle değildir,beyfendi. İyi günler.

-İyi günler mi?! Günüm hatta günlerim bok gibi geçemeye başladı bile!

Beyaz saçlı biri Harry'nin yanından ayrılıyordu. Artık bulanık görmüyordum. Herşey normal gözüküyordu. Aniden aklıma Niall geldi. Evet o hastanedeydi. Ben neredeydim?

Onu görmem lazımdı. Etrafı incelemye başladığımda bir hastane odasında olduğumu fark ettim. Hastane odasında benim ne işim vardı? Yoksa Harry ve o adam Niall'ın hakkında mı konuşuyorlardı? Niall için umut yok muydu? 

Olamaz! Olmaz! Niall beni bırakıp gidemez. Hemen Niall'ı görmeliyim. Hemen!

Yavaşça doğruldum. Bacaklarımı yere götürdüm.Ayaklarım buz gibi mermere değdi.Ayağa kalktığımda kıcımın ortada olduğunu fark ettim. Siktir! Hemen üstüme bir şeyler aradım. Neyse ki kıyafetlerim dolaptaydı. Buraya nasıl geldiğimide bilmiyorum ama..

Kafaya yöneldiğimde Harry'nin koltukta ağladığını gördüm. Açıkçası üzüldüm. Hatta kahroldum. 

-Harry,tatlım üzülme. Niall düzelecek. O mücadeleci biridir. Onun adının anlamı bile 'Şampiyon'. O her zaman kazanır.

-Hayır,Erica. Anlamıyorsun. Olay Niall değil. Niall zaten düzelecek. Sorun sensin Erica.

-Anlayamadım. Ben mi?

-Evet,bunu sana nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum ama...

-Ne diyorsun sen Harry?! Ne diyeceksen çabuk söyle! Daha Niall'ın yanına gidip, destek olucam!

-Tamam,tamam. Sen bayılmıştın hatırlıyormusun?

-Hayır,kahretsin hiç bir bok hatırlamıyorum!

-Sen bayıldın. Sonra seni kucaklayıp, koşarak doktorların yanına götürdüm. Seni odaya aldılar. Testler felan filan yaptılar. Ve sonunda..

-Evet Harry,geveleyip durma!

-Beyninde tümör var Erica.

-Saçmalama Harry!

-Ciddiyim Erica! Bu bir oyun değil. Tedaviye geçikilmiş.Bu herhangi gibi bir tümör değilmiş! Kendini göstermeyen tümörlerden imiş!

-İnanmıyorum! İnanmıyorum! Yani,yani ben öleceğim ha!

-....

Gözümden yaş geldi. Kendime üzülmüyordum. Bu dünyada Niall'ı yalnız bırakıp gitmek... Gitmek istemiyordum. Niall'la güzel günlerimiz olucaktı daha! 

Niall'ın odasına koştum. Hala gözleri kapalı orada yatıyordu. Onu çok seviyorum. Onu kendimden bile çok seviyorum. Sonsuza kadar seveceğim.

Koşarak hastaneden çıktım. Arkamdan Harry'nin sesi geliyordu ama banane! Öleceğim ben! 

Sokaklarda sahipsiz,evsiz bu diyarda misafir gibi dolaşıyordum. Artık bu diyarda bir misafirdim.