AŞK FAKİRİ (TAMAMLANDI)

seni mahvederim

Elif

Uyandığımda toprak yanımdaydı sanki uzun zamandır onu görmüyordum  haladaha yogumbakimdaydim ama bügün normal odaya cikabilirim toprak kimildamaya başladı  bende gozlerimi kapattim

"Elif uyanmadinmi sen haladaha uykuyu nekadarda seviyorsun böyle "

Gülmemekiçin kendimi zor tutuyordum topragin nefesi dudaklarima çarpınca heyecanlandım amaliyatli insana böyle yapılırmı ama  kalbim duracak daha yeni kendime geldim zaten 

"Uyanmazsan öperim bak "

Hemen gozlerimi açtım

"Uyandım uyandım "

Toprak kahkaha atarak yataktan kalkti doktor girdi biranda topragin kasları catildi demekki toprak beni doktordan kiskaniyordu kendin kasindim adamım

"Günaydın elif hanım "

"Günaydın doktorcum "

"Doktorcum derken "

Toprak kaslarını çatmış bana bakiyordu umursamamis gibi yaparak doktora döndüm

"Bugün normal odaya alinacaksiniz  "

"Sağolun doktor bey "

"Geçmiş olsun "

Doktor çıktıktan sonra yatağa doğru geldi yuzume doğru eğildi ve  öptü
Yahu ben ne diyorum bu napiyo yavrucum ben ameliyattan daha yeni ciktim sen adamın kalbine mi indirmek istiyordum ellerimle toprağa ittirmek istiyordum ama gücüm yetmiyordu
Sonunda bıraktı beni

"Birdaha başkalarına gülersen"

Tekrardan öpmeye başladı

"Seni mahvederim"

Dedi ve çıktı bense şaşırmış bir sekilde bekliyordum bu adam gerçektende dengisizdi
Hemşire girdi içeri ve beni normal odaya çıkardılar

"Hemşire hanım eşim yani toprak burda mi"

Bilerek önce eşim demiştim benim olduğunu bilsinler

"Toprak bey hastaneden çıktı hanımefendi "

"Nasıl çıktı nereye gitti "

"Bilmiyorum efendim geçmiş olsun "

Hemsireye zoraki bir tebessüm gönderdim .
Nereye gitmişti şimdi beni böylece bırakarak gözümden bir damla yaş aktı gozlerimi kapattim uyumaya çalışıyordum ama olmuyordu
Yataktan kalkmaya çalıştım o sirada hemşire geldi içeri

"Hamfendi napiyorsunuz ameliyattan yeni çıktınız daha i yilesmediniz dikisleriniz patlayabilir "

Hemsireyi dinlemeden yavaş yavaş duvarlara tutuna tutuna yuruyordum benim topragi bulmam lazım beni bırakıp gitmesinin nedeni öğrenmem lazım

Hastanenin duvarlarına tutuna tutuna çıkışa geldim .Gözlerim kararmisti ama umursamadan girişten biri girdi içeri yüzü tanidikti ama gözümün önü buguluydu yakinlastikca daha iyi gorebiliyorum  hesap sormanın vakti sesi kesik kesik geliyordu onu susturup konuşmama başladım

"Nerdesin sen ha nereye gittin herzaman kizdiginda beni terk mi edeceksin hani ozlemistin beni hani seviyorsun he soylesene "

"Elif "

Elimi kaldırıp susmasini sagladim

"Beni dinliceksin ben seni bu kadar ozlemisken sen niye beni bıraktın bu koca hastanede yalnız başıma neden toprak neden "

Sesi kesik geliyordu gözlerim kararmaya başladı

"Elif kan kar nin kaniyo  "

Topragin söylemesiyle karnima baktım d ikislerim patlamıştı başım dönüyordu gözlerin kapandı ve ben kahramanının kollarına düşmüştüm