Kötü Kızlar

BÖLÜM 6

HANDE'DEN

Caner kucağında Arya ile döndüğünü görünce olduğum yerde kala kaldım. Ne birşey söyleyebiliyor ne de hareket edebiliyordum, nefes bile almakta güçlük çekmeye başlamıştım. Gözüm Arya'nın eline doğru kaydı. Kıpkırmızıydı. Elinde ki bembeyaz bandaj kıpkırmızı olmuştu. Eline ne olmuştu bu kızın? Nasıl önceden fark edememiştim. Düşüncelerimden kurtulup Caner'in yanına doğru koştum. İçimde ki Asya'yı öldürme isteği fazlasıyla artmıştı. 

Caner "arabanın kapısını aç hemen!" diye bağırdı. Hiç beklemeden direk kapıyı açtım. Caner korkuyordu, her halinden belliydi. Bende ondan farksız sayılmazdım, fazlasıyla korkuyordum. Caner hiç beklemeden kucağında ki Arya'yı arka koltuklara yatırdı ve sürücü tarafına doğru hızlı bir şekilde geçti. Arka kapıyı kapatıp bende ön koltuğa geçtim, kapımı kapattım ve Caner'in arabayı çalıştırmasını bekledim. İkizlerde Halim'in arabasına binmişti. Caner arabayı çalıştırdı ve hastaneye doğru sürmeye başladı, Halim ise hemen arkamızdaydı. 

Hastaneye geldiğimizde Caner hemen Arya'yı alıp içeriye doğru ilerlemeye başladı. Bende telefonumu çıkarıp Aras abiyi aramaya başladım, üçüncü çalışta açmıştı.

"Söyle bakalım Hande hanım noldu?" dedi gülerek.

"Aras abi hastanedeyiz, Arya bayıldı buraya gelsen iyi olur" dedim.

"Hangi hastane?" diye sordu. Sesinden bile belli oluyordu ne kadar endişelendiği.

"Bizim orda ki"

"5 dakikaya ordayım" dedi ve telefonu kapattı.

Halim ve ikizler de yanıma gelmişti beraber Caner'in yanına doğru hızlı adımlarla gidiyorduk. 

Caner "doktor nerde lan! hastanenize başlicam şimdi! ulan birtane bile doktor yok mu! sizin hastanenize sıçayım!" diye bağırıyordu.

Hemşirenin biri Caner'i acile doğru yönlendirdi. Acile'e doğru koşarak gitti ve boş bir sedyeye Arya'yı yatırdı peşinden de doktor geldi. Bize dışarı çıkmamıza dair birşeyler geveledi. Acil'in kapısının önüne çökmüş doktorun çıkmasını bekliyorduk. Halim işlemleri yapmak için yanımızdan ayrılmıştı, o sıra da Aras abi geldi. "Kardeşim nerde lan!" diye bağırdı. Hira Aras abinin yanına doğru gidip birşeyler söylemeye başladı. Aras abinin kaşları iyice çatılmıştı. 

Doktor kapıdan çıkıp bize döndü ve "önemli birşeyi yok biraz kan kaybettiği için sadece bayılmış" demesiyle hepimiz rahatladığımızı belli eden bir şekilde nefes verdik. Doktor "Arya hanım yavaş yavaş kendine geliyor pansumanı bittikten sonra taburcu olabilir, geçmiş olsun" dedi ve yanımızdan uzaklaştı.

Yarım saat bekledikten sonra Arya odadan çıkmıştı. Hemen koşup boynuna atladım. 

"Korkuttun salak!" diye bağırdım. Arya benim herşeyimdi. Ona birşey olsa ne yapardım bilemiyorum. Onun canı yandığında benim canım da yanıyordu. 

ARYA'DAN

Duyduğum ses ile gözlerimi yavaş yavaş açmaya başladım. 

"Arya hanım" diye sesleniyordu biri. Hastane mi? Ne zaman ve nasıl gelmiştim ben buraya.

Hafızamı zorlayarak hatırlamaya çalıştım. Tabi ya. Kavga, Savaş, elim ve Caner. Hemşire konuşmaya başladı.

"Arya hanım önemli birşeyiniz yok, sadece bayılmışsınız ve kesiğiniz biraz açılmış. Gerekli olan herşeyi yaptık isterseniz çıkabilirsiniz."

Kafamı onaylarcasına salladım ve yavaş yavaş ayağa kalktım. Teşekkür edip odadan çıktım.

Abim, Caner, Halim, Hande ve ikizler. Hepsi buradaydı. Kapıdan çıktığımı ilk fark eden Hande oldu ve hemen boynuma atladı. İstemsizce gülümsedim ve ona sarıldım.