Koyulaşan Renkler

Ahmak Islatan

       Sınıftaydım,elinde torbalarla içeri giren insanlar vardı ama ilgimi dağıtayı başaramıyorlardı. Kafamı kaldırdığımdaysa yemyeşil desenli kıyafetiyle o karşımdaydı.Bu kadar güzel bişi olup olamıyacağını kafamda saniyeler içinde karar vermiştim,yoktu,en azından benim için.Derin bir nefes alıp bakışlarımı kaçırdım ama Serpil fark etmişti bile.Herkes sınıftan çıktığında sorguya çekilmiştim hemen,Serpil bana ''Çok güzeldi değil mi?''dedi.Cevap vermedi.Gülümsüyerek ''Senin için hep güzel dimi?'' demişti.Gömleğimin bir düğmesini açtım ve Serpil'in elini tam kalbimin üstüne koydum.Cevabını almıştı.''Vaybe''dedi.Hiç konuşmadan kendimi anlatmıştım.

   1-2 saat sonra telefonum çalmıştı.Özlem nerde oluğumu ve kıyafetini sınıfta unuttuğunu söylemişti.Geri dönüp sınıftan kıyafetini aldığımda nerde olduğunu sordum,benden 2-3 km uzaktaydı ve havada müthiş bir yağmur vardı.Hemen otobüs durağına koşmuştum.Şans ya ufak bir gölcük yüzünden otobüs bozulmuştu ve tek şeritli yolu tıkamıştı yaklaşık 5 dk bekledim ve Özlem aradı ''Nerdesin,kıyafetim lazım prova var''dedi.Meğerse kep töreni kıyafetiymiş.Kafamı yukarı kaldırdığımı hatırlıyorum ''Yeterince ıslandım zaten''dedim ve koşmaya başladım.yaklaşık 10-15 dk aralıksız koştum.Vardığımda Özlem'i AVM'nin kapısına çağırdım çünkü mükemmel ıslanmıştım.Hemen geldi elinmden poşeti aldı ve ''Acelem var annem bekliyor''dedi ve hemen arkasını dönüp gitti.1-2 sn bekliyip ''Önemli değil,belki hafta sonu bir kahve içeriz  ne dersin ?'' yine kendi kendime konuşmuştum,kapıdaki güvenlik görevlisi bana ufak bir gülücük atmıştı.Bana acımışmıydı yokda aklından toz pembe bir tablo mu çizmişti çözememiştim.Şimdi eve gidip üstümdeki çamurları temizlemliydim ve kir içinde anneden ufak bir azar yemem gerekiyordu.Herşey yolundaydı.....