Sevda

▶2Bölüm

MULTIMEDYA:Ibrahim
"Ana atam bizimlə gələcək?"
"Hə"
Dilbərin (Ibrahimin anası) telefonuna zəng gəldi
"Alo"
"Gəlirsən?"
"Hə yoldayam"
"Onun xəbəri var?"
"Yox qaçdım artıq onunla qala bilmərəm istəmirəm oğlum ona oxşasın"
"Yaxşı gəlin gözləyirəm"
"Yaxşı"
Ibrahim çox sevinirdi nənəsini görəcək.Artıq anasının kəndinə çatmışdılar.Hava qaralmışdı.Avtobusdan düşdülər.Yavaşca yola düşdülər.Dilbər qucağında şirin oğluna baxdı.O qədər gözəl yatmışdı istəmədi bu pis dünyada oğlu ayılsın.O ancaq oğluna sakit həyat vermək istədi.O belə fikirə getdimişdi ki,birdən qabağını qara maşın kəsdi.Maşından 4 dənə maskalı adam düşdü.Zorla maşına mindirdilər.Ibrahim yuxudan ayılmışdın anası ilə birlikdə ağlıyırdı.Sonra ətrafı ağaclar ilə dolu olan evə gətirdilər.Uşağı anasından ayırdılar.Hərəsini bir küncə tuladılar.Sonra bir adam Dilbərin üstünə gəllirdi.
"Çox gözəl qadınsan sənin biraz oyun oynayaq"
Artıq Dilbər bilirdi nə olacağını tez yerdə geri sürünə-sürünə ağlıyan oğluna döndü(Bilirəm bu hissəsini pis yazmışam amma özümü heç o hala qoya bilmədim onun üçün bilmirəm duyğularımı necə ifadə edim.Inşallah başa düşərsiz məni.Həm gedib ona ait kitab oxuyacam sonra bu hissədə düzəliş edəcəm:)))
"Ibrahim oğlum səninlə indi oyun oynayacam"
Ibrahim heç nədən xəbərsiz göz yaşlarını silib güldü. Anası onu bu halina güldü
"Indi dalını çevirib yavaşca 100 qədər sayırsan.Nəsə eşidsən belə dönmürsən əgər dönsən uduzarıq oğlum."
Ibrahim tez başını saladı.
"Oğlum bunu yaddından çıxarma mən səni sevirəm və heç vaxt atan kimi olma nə istəyirsən oxuyub onu seç oldu?"
Oğlu başını saladı anası oğlunu son dəfə baxıb gülüdü birdən gördü ki,artıq adam yaxınlaşıb tez
"Oyun başladı"
Ibrahim tez arxasını dönüb gözünü yumdu və saymağa başladı.Anasını qışqırmasını eşidi nə qədər dönmək istədi amma heç vaxt oyunu uduzmağı sevmirdi.Balaca əlləri ilə qulağını bağladı.Artıq sayıb qurtarırdı səsdə gəlmirdi ancaq çox pis iyi vardı.Məhməd(Ibrahimin atası) qaçdıqlarını öyrənən kimi axtarmaya başlamışdı ancaq öyrəndi ki,ən böyük düşməni arvadı və oğlunu qaçırıb.Dəliyə dönmüşdü hər yeri axtarmışdı.Son yer qalmışdı ora gedirdi.Ibrahim sayıb qurtaran kimi,arxasını döndü və gördüyü şey yerdə hər yeri yanmış anası idi.Ətrafa baxdı bəlkə zarafat edirlər amma evdə maskalı adamlar yox idi.Ayağa qalxıb ətrafa baxdı.
"Ana oyun biti sən hardasan?"
Heç yerdən səs gəlmirdi balaca ayaqları ilə yanmış anasına yaxınlaşdı amma o bilmirdi ki,o anasıdı axı o hələ 5 yaşındadır.Yerə çönbəlib yanmış anasına baxdı birdə gördü ki,anasını yaşıl gözləri rəngdə sep var.Onu hər zaman anası taxardı deyərdi ki,o onun babasından qalıb.Seb erimişdi amma yaşıl daş helə də dəqiq görsənirdi.Ibrahim yaşıdlarından ağılı idi artıq o başa düşmüşdü ki, yanan anası idi.Anasına yaxınlaşıb sepi çıxartdı və əlində bərk saxladı.Heç ağlaya bilmirdi yerə oturub ayaqlarını özünü yaxınlaşdırdı və balaca əlləri ilə ayaqlarının ətrafına doladı.Sonra bir dala bir qabağa yeləndi.Ancaq anasına baxırdı.O hələ balaca idi nə eləyə bilərdi.Məhməd çatmışdı qapı açıq idi.Içəri girən kimi gözünə inanmadı.Şokdan çıxa bilmirdi qapının ağzında dayanım yaşıl gözlü arvadına baxırdı.Ən yaxın dostu əlini Məhmədin çiyininə qoydu.Həm dəstək həm də şokdan çıxsın deyə sıxdı.Yavaş adımlarla oğlunu yanına gəldi.Onun kimi çömbəldi.Bilmirdi oğlunu nə ilə yarasını sağaltsın...

Ibrahim yaddına düşən hadisə ilə anasının şəklini sıxdı.Şəklə baxıb...
"Anam"
"Səni o qədər darıxdım .Ana sənin mənə'oğlum'deməyini,məni hər gecə qalxıb üstümü örtməyin,üstümü batıranda səhərdən axşama kimi deyinməyin"
Ağlamamaq üçün başını yuxarı qaldırdı
"Anam bilirsən sənin kimi yaşıl gözlü qızı sevdim.Hər şeyi ilə sənə bənzəyir hərəkətləri,insanları düşünüb davranması hətda sənin kimi isti əlləri var.Bircə səndən fərqli mənə heç yaxın olmur.Sən öləndən sonra heç kimlə danışmadım həkimlər belə məni danışdıra bilmədi amma o mənə dərman oldu."
Gözümdən yaşlar damla-damla axırdı bir kişinin ağlaması zeiflik ola bilər Məryəm da mənim zeifliyimdi.Nə qədər eləsəmdə yenə gözümdən axan yaşları dayandıra bilmədim.
"Anam kaş deyirəm onu gərək bıraxmazdım bəlkə onu sevməyin yerinə məni sevərdi.Ana ona çox əsəbliyəm mən onu görən kimi yaşıl gözlərindən tanıdım amma o yox tanımadı.Bilirsən onu incitmək istəyirəm məni necə hər gün bu ağrı ilə yaşayıram deyirəm o da yaşasın amma onu görən kimi hər şeyi unuduram.Ona qıya bilmirəm anam.Anam---"
Telefonumun zəngi məni ayıldı.Göz yaşımı silib sesimin qalın olması üçün çalışdım..
"Nə var?"
"Ibrahim bey Məryəm hanım evinə girdi.Burda gözləyim?"
"Hə gözlə diqqətlə izlə.Məryəm necədir?"
"Məryəm hanım yol boyunca ağladı"
Telefonu divara fırlatdım.Əlimdən çərçivəni divara tulladım.
"MƏN YƏNƏ ONU AĞLATTIM!!!!"
"Ibrahim noldu səne?"
"Yum ağzını hirsimi səndən çıxartmıyım"
"Bu evə nə olub?"
Gülüb tez üstünə getdim.Gedəndə
"Nə oldu?Yənə xəstəliyim başladı və az qaldı onu parçalayacaqdım"
Boğazına yapışıb
"Onu xilas elədilər bəs səni kim əlimdən alacaq"
Kəllə atdım Əhmədə yerə düşüb
"Dostum dərman içdin"
"Ona ziyan vurdum.Əhməd məni vur qoy canım yansın onun kimi" Əhməd durub yerdə oturan Ibrahimə qabağında çömbəldi əlini çiyninə qoyub
"Dostum o sənin hər zaman incidir hələ o bu halda olması səni canın yanır"
"Mən onu sevdim amma o"
"Bilirəm sevmir amma dostum hər şeyin vaxtı var o da sevəcək"...