Sevda

▶3Bölüm

MULTIMEDYA:Aslan(Məryəmin ölən nişanlısı və ya sevgilisi)
"Sən mənim qızım ola bilməsən.Hər şeydən qorxursan böcəkdən,tək evdə qalmaqdan və indi də lifdən.Sən mənim qızım ola bilməsən!"
Beynimde atamın dediyi sözlər tekrarlanırdı.Ona göstərmək üçün bu liftə minməli oldum indi ise qorxudan tir-tir əsirəm.
"Rəddol gözümdən MƏRYƏM!"qışqırığı beynimdə tekrarlanması hələ də həmin anları yaşamağıma köməy olurdu.Birdən lif dayandı məndə qorxudan dayanacaqdan tutdum və içəri məndən böyük bir oğlan girdi.Mənə çox qəribə baxırdı.Qara gözləri qorxu,sevgi,özləm görürdüm.Bu məni qorxudsa da amma bir yandan məni sevindirirdi.Bu uşaq vaxtında axı sevgi dadmayan insan nece olmalı idi?Mən o gözlərdəki sevgi məni sevindirir və ona güvənməyim lazımdır deyirdi.Mən nə qədər çəkmək istəsəmdə qara gözlərdən gözlərimi çəkə bilmirəm.Liftin qapıları bağlandı və oğlan düz qabağımda dayandı.Hələ bil inanılmaz bir şey görürdü.Mən artıq qorxu ve üstünə utancaqlıq geldiyi üçün dayanacağı daha bərk sıxdım həm də başımı aşağı əydim.Hələ də mənə baxdığını hiss edirdim.Pis hiss etdiyimi bildirmək üçün yerimdə tərpəndim amma hələ çox diqqətlə baxırdı.Birdən liftin dayanması həmdə işıqların sönməsi mənim qorxudan oğlanın qucaqlamağım birdən oldu.Bilmirəm niyə belə elədim amma o gözlər mənə güvən verirdi.Qorxudan tir-tir əsərkən oğlan bunu hiss edib əlini belimə dolaması məni qorxudmağın yerinə rahatlaşdırdı.Hələ bil bütün pis şeylərdən qoruya biləcəğini hiss edirdim.Boğazını təmizləyib və qulağıma yaxınlaşıb
"Ağlama zümrüd gözlüm"deməsi mən ağladığımı başa düşdüm amma ona yox mənə təsir edən mənə 'zümrüd gözlüm'deməsi idi.Başımı qaldırım o qara gözlərə baxdığım da mənə baxıb belimdəki bir əlini qaldırıb göz yaşlarım çox incə formada sildi hələ bil toxunsa qırılacam gibi bu hiss çox gözəldi.Sonra anılımı öpüb
"Qorxma mən səni hamıdan qoruyacam zümrüd gözlüm"onun belə deməsi məni güldüm.O da hələ bil çox deyərli bir şeyə baxırmış kimi heç gözlərini məndən ayırmadı və utanıb başımı aşağı saldım.O isə bu halıma gülüb əlini çənə qoyub qaldırdı
"Sən nə edirsən et amma o zümrüd gözlərini məndən çəkmə"
Onun elə baxıb deməsi məni yox deməyi qoymurdu.Mən  ondan ayrıla bilmirdim hələ bil ayrılsam yox olacam həyatda qalma nədənimi itirəcəm.Birdən işıqların yanması bir adamın qışqırması məni hələ bil yuxudan ayılmış kimi oldum.Adamın qışqırması oğlanı bıraxıb geri getməyim və ayaqlarım bir-birinə dolanıb yeri boyladım.Utancaqdan başımı aşağı saldım amma əsibli halda əlini mənə uzatdı oğlan və dişlərini sıxa-sıxa
"Diqqətli ol!"deməsi məni ona baxmağım bir oldu gözündə qorxu məni sevindirdi.Ilk dəfə bu dərəcə mənə dəyər verən bir insan görürdüm.Bu məni qorxudmurdu əksinə sevinirdim.Əlinin tutdum məni qaldırıb
"Yaxşısan?"
"Yaxşı"mənasında başımı yəllədim
Dişlərin arasında
"Səni qorxudan adamı yaxşı yüzünü dağıdmaq var..."
Onun deməsi mənim yanımda duran oğlana baxmağım bir oldu.Artıq lifti işlədi qorxudan əlimi bərk sıxıb dırnaqlarımın dərimə batması oldu bu ağrı olsada bu məni fikrimi dağılmasına yardımcı olurdu.Birdən əlimi iri ələr tutdu və bir-bir barmaqlarımı açıb gözlərimə baxaraq iz olan yeri öpdü.Bu məni dünyada bağlantını qoparırdı.Hələ bil o və məndən başqa heç kim yox kimi idi.Belə yaxın olması pis ola bilər amma  heç ondan uzaqlaşa bilmirdim.Hər bir izi öpdü və axrıncını öpəndə qapı açıldı və Məhməd dayı bizə baxıdı utanım əlimi çəkdim və lifdən çıxdım.Sonra Məhməd dayının yanında durdum o adamlara əsəbləşirdi bu məni əsəbləşdirsədə Məhməd dayıya sonra deyəcəmi ağlıma qeyd edib Məhməd dayı döndüm.
"Indi gözümün qabağında rəd olun!"
Bizə dönüb
"Qızım oğlum Ibrahimlə tanışdın?"
Bu oğlan Məhməd dayını oğlu bu idi.Eşidiyimə görə danışmırdı.Məhməd dayı 'niyə danışmadığını'soruşanda atam 'ailə məsələrinə qarışma'deyərdi.Onunla hər zaman görüşmək istəmişdim.Bəlkə mənimlə dost olar.Bu fikir məni çox sevindirdi.Mənim heç dostum olmayıb.Bunu səbəbi ailəmdi yoxsa özüm bilmirəm hamıdan çəkinirəm amma ilk dəfədir bir oğlanın mənə yaxınlaşmasından qorxmadım əksinə onun məni qoruduğunu düşündüm.
"Hə tanışdım amma tam tanışmadım"Ibrahimin deməsi məni utandırdı.
"Oğlum sə--"
"Sonra danışarıq!"
Mənə dönüb əlini uzatdı
"Adım Ibrahim zümrüd gözlüm"
Məndə əlimi onun əlini sıxıb qara gözlərinə baxıb güldüm
"Məryəm.Adım Məryəm"o da gülüb amma o bildiyiniz adi gülmə deyildi.Hər bir qızı onun o gülüşünə görə onu sevə bilər.Onu bir yanağının batması və gözlərinin qıraqları qırışması lap adamı dəli edəcək gözəllikdə idi.Bizi fikirlərdən ayıran Məhməd dayım idi.Öskürüb
"Məncə sizi çox gözəl tanışmısız"
Güldü gülməyin altında nəsə bildirmək istərmiş gibi idi.Heç nə başa düşmədim.Məhməd dayı gedenden sonra arxaya dönüb gedirdim ki,birinə dəydim.Başımı qaldırıb baxanda Ibrahimin qara gözləri ilə qarşılaşdım.Yənə məndə qəribə hisslər başladı bu bir yanda gözəl olsada bir yanda qorxudurdu...