42. Bölüm

6.9K 288 5
                                    

6 Gün Sonra

Nerdeydi benim renkili çiceklerim? Mavi gökyüzüm? Yoktu. Onların yerine siyah çicekler ve gri bir gökyüzü. Sessiz duvarlar vardı. Çünkü benim hiç renkli dünyam olmamıştıki. Saçmalıyordum işte

6 gün. Tam 6 gündür kimseyle konuşmuyorum. Poyraz ne buraya geliyor, ne msj atıyor nede arıyordu... 6 gündür ağzıma sudan başka birşey almıyordum. Hatta zayıflamıştım bile. Bu gün yine bara gidecektim. Bende para kazanmaya çalışıyorum işte. Yarım saatim vardı. Üstümü değiştirip aşağı indim. Salonda ise poyraz dahil herkes vardı. Umursamadan koltuğa oturdum

"Deniz nasılsın?!" dedi ece cevap vermedim

"Deniz?!" dedi arda

"İyi!" dedim buz gibi çıkan sesimle. O sırada elinde tepsiyle içeri kaan girdi.

"Deniz bak sana çorba yaptım" dedi yanıma otururken

"İstemiyorum!" dedim sertçe. Kaan tepsiyi yanıya koydu

"Seni anlıyoruz ama y-" ayağa kalkarak söznü böldüm

"Kimse beni anlamıyor. Duydunmu? Çünkü deniz kötü, bencil, acmasız, ondan herşey beklenir, ihanetçi. Dimi? Ben babam gibi kötü kalpli bir insanım. Kardeşim dediğim insana sarılınca aldatmış oluyorum. Böyle olduğum için kendimden nefret ediyorum. Ama birsey söyleyimmi. Kabullendim artıl ben kötü bir insanım. Sizide karanlıgıma çekmek istemiyorum. O yüzden benden uzak durun. Artık alıstım kalbimin kırılan parçalarını toplamaya alıştım ben. !" dedim ve poyraza döndüm

"Evet seni aldattım hemde kardesşim dediğim insanla. Madem bana inanmıyoorsun bari bu yalana inan duydunmu? Ve bu günden sonra ölsemde umrunuzda olmicam" dedim

"Deniz!" bağırışları umursamadan evden çıktım.

***********

Gecenin 2 si olmuştu. Ben ise uçurumun oraya koşuyordum. Birden takılıp dört ayak üstüne düştüm. Hızla kafamı kaldırdım. Düştükten sonra her zaman kalmasını bileceksin deniz. Hızla ayağa kalktımm. Ve uçurumum oraya gelip durdum oturup ayaklarımı sarkittım. Şehrin ışıkları ne kadar güzel parlıyordu. Bu başka bir uçurumdu benim gittim yer ise gizli yerimdi. Bu şehirde iki tane uçurum var biri şehrin sağ biri sol ucunda.

Telefonumun çalmasıyla dikkatim bozuldu

Arda arıyor...

Meşgule aldım. Aşağı baktm. Tabiki atlamicaktım. Ama atlasam yaşama şansım olmazdı. Yine yalnızssın deniz. Oysaki ben beni üzenlerden intikam almak için burdaydım. Ne zaman böyle oldum? Ben ne zaman değiştim? Söz verdim. Değişmcektim. Yine eski bendim. Umursamaz olan. Poyraz dengemi bozmuştu. Ona aşıktım. Hemde fazlasıyla. O beni gülümseten hayata bağlayan tek insandı.

Sessizlik güzeldi. Heleki saclarımı savuran rüzgar. Ben karanliğı seviyordum. Kendi dünyamda yaşamayı seviyordum. Çünkü alıştım. Ve asla renkli bir dünyamın olmicağına karar verdim

"Deniz!" ardanın sesini duymamla arkamı döndüm. Bunların burda ne işi var? Ben hiç yalnız kalamicakmıyım?

"Sakin ol tamamı?!" dedi arda hey! Noluyor?

"Off! Başımdan gidin!" dedim tekrar önüme dönerken

"Buraya gel hadi deniz!" dedi kaan... Benim tek ihtiyacım hakandı. Onun orda canı yanarken ben. Salak gibi burda duruyorum. Belkide kendini suclu hissediyordur. Kalp acısını bilirim ben. Aşık olmadm ama... Değer verdiğim insanlar yüzünden kalbim acıyor. Ayağa kalktım. Poyraz bana sarılacagı sırada

"Deniz?!" bana seslenen hakana döndüm. Ağlıyordu! Resmen herkezin önünde ağlıyordu

"Hakan!" dedim

"Kardeşim!" dedi gülümseyerek. Koşarak ona sarıldım çenemi boynuna yasladm

"Özür dilerim!" dedi

"Dileme!" dedim

"Neden?!" dedi

"Asıl özür dilemesi gereken benim... Özür dilerim. Herşey için. Kötü, bencil, acımasız olduğum için özür dilerim!" dedim

"Sen tanıdıgım en iyi kızsın!" dedi başımı olumsuz anlamda salladım.

"Git ve poyraza sarıl. Benim için onu affet. Seven insan kıskanır be deniz!. Oda seni seviyorki kıskanmış. Hepimizin sana ihtiyacı var!" dedi hakandan ayrıldı.

"Hadi!" dedi. Arkamı döndüm. Bu sefer ise güven veren. Sevgisiyle ısıtan kolların arasındaydım! Yani poyrazın kollarında.

"Affet beni sensiz yapamam ben deniz!" dedi

"Affettim!" dedim bende

*************

Eve gelmiştik. Hakan ise acılarıyla birlikte eve gitmişti. Tek sorun şuan da kaanın bana zorla yemek yedirmesi

"Aaaa yap bakim!" dedi kaan
"Ya git başımdan!" dedim. Diğerleride bizim bu halimize gülüyorlardı.

"Aaa olmaz arkandan ağlar!" dedi

"Ya yemicem!" dedim

"Yemessen yeme be!" dedi

"Ben uyuyorum!" dedim odama çıktım. Üstümü değiştirdim ve o anda odaya dalan poyraza baktım.

"Ne oldu?!" dedim

"Bu gün seninle uyumak istiyorum!" dedi yatağa geçtik. Arkadan belime sarıldı

"Beni hiç bırakma olurmu?!" dedi

İşte bende bundan korkuyordum...

*********

Selam arkadaşlar. Bölümü nasıl buldunuz? Bunun hakkında düşüncelerinizi lütfen yorumaa yazın.Yeni bölüm inşallah en kısa zamanda.gelir

Vote ve yorumlarınız mutlaka bekliyorum

Öpüldünüzzz :*

Kötü Kız  (Tamamlandı)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin