SAV-NAZ-AL-SEL

17. Bolum Gerçekler Can Yakar

Nazli;

Kalp kırıklığına sargı olsa keşke, gelebilse...

Şuan karşımda yıllardır görmediğim babam bana sadece bakıyordu. İfadesiz ve soğuk.

Zafer:Nazlı?

Nazli:Sen-sen sen o-osun...

Zafer:Nazlı kızım lütfen sakin ol.

Kolumdan tutup bana sarıldı.

Nazli: Ya beni bırak lütfen. Bırak.

Gözyaşlarım yüzünden gözüm bulaniklasmisti bir şey göremiyorum.

Zafer:Kızım benim annen ile konuşmam lazım.

Nazli:Ya hangi hakla defol git! Para kokusu aldın dimi?

Zafer:Kızım ne diyorsun sen?

Nazli: diyorum ki annem haluk mertoğlu ile evlendi!

Zafer:Ne?

Nazli:Şimdi bırak kolumu.

Kalbimin atışlarını ayarlayamiyordum.
Canım bu sefer çok yanmıştı, kabuk baglamayan yaraya yeni bir yara daha eklendi boş yere.

Zafer:Seni seviyorum kızım.

Gözümden son bir yaş daha düştü zaten o sırada savas karşımda duruyordu.

Ali;

Odama üzerimi değiştirmek için gidecek iken babam önümü kesti.

Haluk:Neden ıslaksin sen?

Ali:Sana ne?

Haluk:Söyle benim sinirimi bozma ali!

Ali:Nazlı beni suya itti oldu mu?

Haluk:Ne yaptın kızıma seni havuza ittim? Söyle adı köpek.

Güldüm ama aslında içimden ağlıyordum.

Ali:Kızım? Derken...

Haluk:Bir daha asla kızlarım ile muhatap olma ayrıca bu hafta evden çıkmıyorsun!

Ali:Şuan saçmaladın!

Arkasına bile bakmadı.

Gözümden yaş aktı.

Ali:Kızım...

Selin;

Koridorda Aliyi yere çökmüş ve ağlar bir vaziyette buldum.

Selin:Ali?

Hemen yanına oturdum.

Seln:Neyin var Ali?

Ali:Git.

Selin:Ya bana emir veremezsin!

Ali:Git.

Selin:Ben mi bir şey yaptım?

Ali:...

Selin:Anladım sen bana trip atıyorsun.

Güldüm.

Selin:Şapşal.

Sarıldım.

Tam yanağından opecektim ki ali bir anda ayağa kalktı sonra beni de ayağa kaldırdı. Ellerini omuzuma koydu.

Ali: DEFOL GİT!
diye bağırdı.

O an Alinin ellerini ittim ve ona tokat attım.

Selin:Benimle konuşma ali!

Ali;

Selin gitti.

Ali:Artık istesem de konuşamam koca gözlü kız...