GÜZEL MAFYA (Düzenleniyor)

Bölüm 6

  AZRADAN

Melis'in bayıldığını gördüğüm an hemen yanına koştum ve başını dizlerime yatırdım

"melis melis aç gözlerini lütfen " ve gözümden bir iki damla yaş düştü diğer damlalarda sanki bunu bekliyormuşçasına devam ettiler hemen bir adamıma melisi kaldırttım ve arabama bindirdim son gaz hastaneye sürmeye başladım hastahaneye vardığımda hemen sedye getirdiler ve melisi ameliyathaneye kaldırdılar bende peşinden gittim sonra bir hemşire bana "lütfen siz giremessiniz burada beklemelisiniz" bende başımla onay verdim ve bir sandalyeye çöküp göz yaşlarımı serbest bıraktım. biz melisle kardeş gibiyiz hatta kardeşten öteyizdir nasıl tanıştığımızsa: biz melisle küçükken birlikte eğitildik babalarımız kan kardeşidir ve bizde öyleyiz her anımız beraber geçmiştir sonra taylan amca ile melek teyze -melis in anne ve babası- vefat edince melis bu işlerin başına geçti ve bende onu yanlız bırakmamak için babamdan büyük uğraşlar sonucu bende mafya oldum ve çoğu zaman beraber çalışırız melisle. hastahaneye emre mert ve murat da geldi uzun beklemeler sonucu ameliyat kapısı açıldı ve içeriden yeşil önlüklü bir doktor çıktı hemen doktorun etrafını sardık emre doktorun yakaasına yapıştı ve sordu "melis nasıl lan söyle çabuk " "sakin olun melis hanımın durumu gayet iyi ama fazla kan kaybetmiş kan takviyesi yapıldı 2 saat içerisinde normal odaya alıcaz sonra uyanmasını bekliycez sonra sizde girebilirsiniz" emre doktorun yakasını bıraktı ve derin bir nefes aldı sonra aklıma murat ve emrenin de yaralı oldukları aklıma geldi ve dönüp "sizde yaralısınız bi doktara görünmelisiniz" murat"hayır melis hayırlısıyla bi çıksın sonra baktırırız" emre "aynen" ben "ya saçmalamayın melis iyi işte siz gidin bi pansuman yaptırın diyip bi hemşireye seslendim"bakarmısınız bi şu iki arkadaşın yaralarına bi bakarmısınız?" "tabii buyrun sizi şöyle alalım" diyip emre yle muratı götürdüler bende mertle yanlız kalmış oldum şimdi 2 saat oturup beklicektik başka yapıcağımız bişey yoktu mert"azra gel kantine inelim bişeyler ye sonra tekrar geliriz" başımla onaylayıp aşağı indim .kantinde bi masaya oturdum mert bişeyler almaya gitti 5 dk sonra elinde iki tost ve 2 kahve ile geldi yemeğimizi yedikten sonra tekrar yukarı çıktık emre ile murat da oradaydılar bi yarım saat daha oturduktan sonra içeriden bir hemşire sedyeyle melisi normal odaya götürdüler odadan çıktıktan sonra yanına gittik ve içeriye girebilirmiyiz diye sordum ama hemşire olumsuz anlamda başını salladı ben ısrar ettim ve 15 dkklık izin alabildim ama yanlızca 1 kişi girebilirmiş tabii ben giricektim hemşire beni bi odaya soktu ve yeşil hastahane önlüğünü giydirdi ve beni uyardı melis beni duyabilirmiş bu yüzden iyi şeyler söyleyip daha hızlı uyanmasına yardımcı olabilirmişim içeri girdiğimde melisi öyle görmek beni çok üzmüştü bir sandalye çekip yanına oturdum ve konuşmaya başladım "kardeşim ben geldim özürddilerim senin yanında olamadım gheç geldim benim yüzümden bu haldesin" dedim ve gözümden bir yaş firar etti sonra konuşmaya devam ettim" ama merak etme bundan sonra hep yanında olucam artık benden bir saniye bile kurtulamazsın söyliyeyim bundan sonra hep beraberiz söz " dedim ve elini tutup güven verircesine sıktım "biliyormusun sana bişey itiraf edicem ama bunu daha kendime itiraf edememişken sana nasıl söylicem bilemiyorum bak sakın bunu kimseye söyleme tamammı. ben... ben sanırım emreden hoşlanıyorum ama bak sadece sen biliyosun tamammı " dedim ve elimin içindeki eli hareket etti hemen hemşireye haber vermek için arkamı döndüm ve arkamda onu gördüm. EMREYİ ....