Liefde zal zijn weg wel vinden

De ontmoeting

Dagen vliegen voorbij en het is al snel weekend. Ik had afgesproken met Jade bij haar thuis om wat te kletsen in de middag. We hebben gepraat, hebben door 't stad gewandeld, en wat spulletjes gekocht. Een geslaagde dag! Ik vertrek rond 17 u weer terug naar huis toe, m'n fiets hangt vol met zakken van te winkelen. Ik fiets weer door de buurt van de bloemen en de bomen rondom de huizen en ik geniet ervan. Ik zie uit m'n linkerooghoek iets voorbij flitsen, of te minste iets op me afkomen. Naast mij op het voetpad skate er een skateboarder die bijna even snel is als ik. Ik besef al gauw dat het Thomas is. Hij kijkt naar mij, ik weet het niet zeker want hij heeft z'n zonnebril op maar ik heb hem ook op dus hij weet niet dat ik kijk naar hem of niet. Door de gedachte begin ik per ongeluk te lachen en toon me m'n tanden bloot. Opeens glimlacht hij terug en ik zie dat hij nu even snel is als ik en dat hij met me mee rijdt. Ik moet de volgende bocht naar links nemen en het lijkt erop dat Thomas ook die kant op moet. Hij neemt een sterke bocht en doet een stunt. Ik dacht te minste dat het een stunt was tot ik zag dat z'n skateboard bleef haperen aan de rand van het voetpad waardoor hij viel op de grond en ik een akelig geluid hoorde. Hij schreeuwt het uit. Ik stop meteen en leg m'n fiets aan de kant en loop naar hem toe. Hij is een beetje aan het kreunen maar probeert niets te laten horen.
'Alles ok?' Vraag ik.
'Ja.. ja.., alles ok' kreunt hij.
Ik kijk naar z'n been en zie dat hij zeker en vast gebroken is. Z'n bot steekt uit op een plaats in z'n been die daar niet hoort te liggen. Hij heeft z'n been gebogen op de grond gezet.
' Kun je je been plat leggen op de grond?' Vraag ik.
' Ik weet het niet, het voelt niet goed.' Zegt hij.
' Laten we het gewoon eens proberen.'
Ik kijk in z'n ogen voor de eerste keer heel goed, z'n ogen zijn hazelnoot bruin. Hij kijkt nu recht in m'n ogen.  Aan z'n blik te zien is hij bezorgd. Ik leg mijn hand op z'n knie en duw zachtjes z'n been naar beneden. Maar ik hoor dat daardoor z'n gekreun veel luider wordt. Ik zie dat z'n handen en knieën heel erg beschaafd zijn en het bloed eruit stroomt. Ik pak m'n sjaal en wikkel het rond z'n ergste hand. 'Hou je andere hand er ook tegen' zeg ik. Hij doet wat ik hem vroeg. ' Ik zal een ambulance bellen.'  Zeg ik. Hij knikt. Terwijl ik m'n telefoon uit men jas vist pakt hij me bij de elleboog en zegt 'dank je.' Ik geef hem een glimlach waardoor hij me ook een glimlach terug geeft. De ambulance komt eraan en Thomas wordt naar het ziekenhuis gebracht.  Iemand van de mannen komt naar me toe en zegt ' alles komt goed met hem, hij heeft alleen wel z'n been ernstig gebroken maar het komt goed.' Ik knik. 'Dank je.' De man gaat de ambulancewagen in en rijdt met Thomas naar het ziekenhuis. Z'n skateboard ligt wel nog steeds bij het voetpad, ik neem hem mee en steek het in m'n mandje van m'n fiets. Het lijkt erop dat hij z'n skateboard zelf heeft geschilderd en getekend. Ik leg m'n haar nog eventjes goed en fiets naar huis.