Liefde zal zijn weg wel vinden

Het begin van alles

De maandag na het weekend kom ik op school aan met Thomas skateboard in m'n handen. Wanneer ik hem zie zal ik z'n skateboard teruggeven. Mensen vragen af waarom ik een skateboard meeneem naar school en van wie hij is. Ik leg gewoon uit dat ik hem zogezegd gevonden heb en dat ik het zal geven aan één van de leerkrachten in de pauzes. Zoals gewoonlijk eerste lesuur van de dag Biologie, daarna Engels, daarna Frans, daarna geschiedenis  , daarna weer Biologie en uiteindelijk pauze. Ik ren als eerste naar beneden en kom als één van de eerste in de eetzaal en zoek tussen al de mensen naar een jongen met bruin haar, mooie jukbeenderen en vast een plaaster op z'n been en krukken onder zijn armen. Maar ik zie helemaal niet zo'n iemand. Tijdens het eten zoek ik iedereen af in de eetzaal, wie in de eetzaal binnenkomt en wie er weer weggaat. Maar in die tijd geen Thomas. De laatste bel gaat en school is afgelopen.  Ik heb de hele dag Thomas niet gezien dus denk ik dat hij vast thuis is gebleven. Ik loop naar m'n kastje en neem alles wat ik nodig heb. Thomas skateboard ligt ook nog in m'n kastje, maar ik neem hem toch weer mee al weet ik niet waarom. Ik loop de gang door en ga de trap af wanneer ik net Thomas zie lopen naar het einde van de gang op krukken en een plaaster aan z'n been. Z'n vriend loopt naast hem. Ik doe een klein sprintje en ik kom bij Thomas aan. Hij draait zich om en kijkt me aan. Ik glimlach naar hem.
'Hey.' Zeg ik.
Thomas kijkt naar z'n vriend en zegt
'ga maar alvast door, ik zie je morgen.' De jongen knikt en gaat weg.
' Alles goed?' Vraag ik aan hem.
' Ja alles goed!' zegt hij enthousiast. 'Moet alleen de komende paar weken op krukken lopen, maar alles prima.' Het is een paar seconden stil tot ik besef dat ik z'n skateboard heb in men handen.
' Ik heb je skateboard,' zeg ik.
'Oh, dankjewel! Was die totaal vergeten!' zegt hij lachend. 'O, ja ik heb je sjaal!' Zegt hij kort daarna. 'Hij was wel vol met bloed, maar m'n ma heeft hem gewassen en ze heeft de vlekken eruit kunnen krijgen.' Hij geeft me m'n sjaal terug.
'Dank je.' Zeg ik.
'En ik moest je ook nog bedanken van m'n ouders dat je me geholpen hebt, maar ik zou diegene moeten zijn dus heel erg bedankt voor je hulp.'
'Geen probleem,' zeg ik. 'Ik ben blij dat alles ok met je is, als er iets is kan je altijd bij me terecht.'
Thomas knikt en loopt weer verder op z'n krukken de gang door. Hij stopt eventjes en draait zich weer om naar mij en zegt ' Ik ben thomas voor de duidelijkheid.'
'Emily,' antwoord ik terug.
'Bedankt, Emily,' zegt hij en loopt nu verder de gang door. Ik loop naar m'n fiets toe en fiets de hele rit naar huis al lachend. Want dit is de allereerste maandag die ik eventjes anders heb beleefd.