Beden dayanır mıydı bunca yorgunluğa? Kalp alışır mıydı onlarca yalana? Ruh iyileşir miydi açılan yaralardan sonra?
Hele ki o yaralar kanatıp, acıtıyorsa canını her saniye durmadan daha fazla? Gözlerin bağlanmışsa bir kere sıkıca, açabilir miydin o düğümü bir daha?
Kendimi bulmakla kaybettiğim her dakika, beni bekleyen yıkıma götürüyordu sanki. Gözlerimi açamıyordum bir türlü, göremiyordum gerçeği. Belki de görmek istemiyordum.
Cevabını bilmiyordum. Zaten bu yüzdendi her şey! Bilmemek! Benden saklanılan tüm gerçekler ortaya çıkmıştı artık.
Şu an bu gerçeklerle yaşabilir miydim bilmiyorum! Güven duygusunun bir kırıntısı dahi olsa kalır mıydı ruhumda bilmiyorum! Sevmek mi yoksa nefret etmek mi diye sorsalar cevabım ne olurdu bilmiyordum!
Ama şu an tek bildiğim şey vardı: Bütün bunları kaldıramazdım, gerçek bir TEHDİTtim ve artık daha fazla yaşamak istemiyordum. Yok edilmem gerekiyorsa bu böyle olmak zorundaydı.
Bir ses geldi arkamdan. ''Gitme!'' Gözümden bir damla yaş süzüldü. Yaklaşmıştım, geri dönemezdim artık. ''Yapma, yalvarırım yapma!''
Eğer arkama bakarsam karar verdiğim şeyi yapacak cesaretim kalmazdı. Bir ses yankılandı her yerde. Bu oydu! ''Doğru bir karar verdiysen vazgeçmemelisin. Sakın onu dinleme. Buraya gelmeye devam et.'' dedi.
Peşimden seslenmeye devam ediyordu. ''Yapma. Yalvarırım. Kendimi ona teslim edeceğim, yapma!'' Sözleriyle olduğum yere çakıldım sanki. Ne saçmalıyordu bu böyle?
Sinir ve öfkeyle ona döndüğümde yere çöktüğünü gördüm. Onu böyle görmek içimdeki duvarların yıkılmasına neden oldu. ''Böyle bir aptallık yapmayacağını söyle bana!'' diye bağırdım tüm gücümle.
Ayağı kalkıp yanıma geldi. Aramızdaki boy farkından dolayı eğildi. Alnını alnıma yasladı. ''Sensiz yapamam.'' Dedi çaresiz bir ses ve umutsuz bakan gözleriyle.
Nefesi yüzüme çarparken kendimi o kadar çaresiz ve güçsüz hissetmiştim ki! Önümde iki seçenek vardı. Ya kendi ellerimle gidecektim ölüme, ya da ölümü ismim yapacak ve her şeyi yok edecektim.
Arkadaşlar öncelikle hepinize merhaba. Buraya gelip hikayemi okunmaya layık gördüğünüz için hepinize teşekkür ederim. Yorumlarınızı benimle paylaşmanızı umuyorum. Içinizden ne gelirse söyleyin lütfen. Iyi ya da kötü. Sonuçta hiçbirimiz mükemmel değiliz, hatalarımız elbette olacak. Bana bu konuda yardımcı olmanızı istiyorum. Buraya biraz yabancı olduğum için takipleşme konusunda bir bilgim yok ama takip eden kişileri takip edeceğimi bilin isterim. Benden bu kadar. Gören görmeyen duyan duymayan seven sevmeyen herkese teşekkür ederim. Iyi okumalar...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
❆ Tehtit ❆ #Wattys2016 [Ara Verildi]
Teen FictionKim olduğunu bilmiyorsan eğer ne anlamı kalırdı ki diğer her şeyin? Bakıyor ama göremiyorsan, dinliyor ama anlayamıyorsan, nefes alıyorsan ama hissedemiyorsan yaşadığının? Bir bilinmezliğin içinde, hiçliğin kıyısında duruyordum. Önüm uçurumdu, arkam...