De Aanval van de Vuurwinden

3. Van de Orion naar de grond

P.o.v. ..... onbekend
Ik plofte uitgerekt op mijn bed, en veerde nog een poosje na. Ik was moe van het lange trainen op het plein, en besloot voor dat ik zou gaan slapen, nog een avondwandeling ga maken. Gapend stond ik weer op, en trok mijn zwarte leren jas rond mijn schouders. Ik stapte in mijn Nike's en liep door de gang naar buiten.

Buiten aangekomen snoof ik de lucht van verse dennentakken en geurende lente bloemen. Een heerlijke combinatie, al zei ik het zelf. Geritsel trok mijn aandacht en ik bleef staan. Ik stond strakgespannen om ieder moment degene om mij heen neer te slaan. Gelukkig bleef het verder stil en ik liep weer verder. Hoe verder ik liep hoe ontspannender ik werd. Ik keek omhoog naar de sterren en bleef weer eventjes stil staan. Ik zocht met mijn ogen de Orion en de kleine beer. Al snel vond ik ze en liep met een glimlach op mijn gezicht verder. Ten minste, dat wilde ik. Plotseling was er een hand voor mijn mond met een doekje. Het bijtende spul wat daarin zat drong in mijn neus en tot in het bovenste stukje van mijn hoofd. Langzaam voelde ik mij licht worden en ik voelde mij vallen. De grond alleen haalde ik niet want toen was ik al weg...