De Aanval van de Vuurwinden

4. Zavac

P.o.v. ..... onbekend
Langzaam werd ik wakker van een muffe en gore lucht. "Wat stinkt hier zo." Mompelde ik. In de verte zag ik een donker persoon zich omdraaien. Met mijn ogen tot spleetjes probeerde ik scherp te stellen. Langzaam kwam er beeld, ik zag een grote loods met allemaal spullen erin staan. Er stond een zachtgroene bank met een overvolle asbak erop. Tegenover de bank stond een halfafgebroken tafel met een oeroude televisie erop. Verder stond er in de hoek van de loods nog een kantoortje met ramen die beplakt waren met opengeknipte vuilniszakken. Verder stond er in een andere hoek volgens mij een bed. Ik kon het niet goed zien want er stak een puntje bed vanachter een muur. Ook ik lag op een bed, met mijn linkerhand aan de linkse spijl en mijn rechterhand aan de rechtste spijl vastgemaakt met tape. Ineens ging er een felle steek door mijn enkel, en ik gilde het uit.

"Zo, dus je bent wakker?" Grijnsde de man in de zwarte kleding naar me. Bang knikte ik. De tranen stroomden over mijn wangen van de pijn in mijn enkel.
"Misschien is het leuk als ik vertel dat je enkel gebroken is? Zodat je niet kan ontsnappen?" En hij lachtte vals.
"O ja, ik zal me even voorstellen," zei hij ,"ik ben Zavac, en mijn hobby is mensen vermoorden, waar ik een hekel aan heb." Hij stopte even. Hij liep naar mijn oor, en fluisterde zacht:" En daar ben jij er één van!" Ik gilde in paniek en trappelde met mijn benen. "Dat kan je beter niet doen..." de stem van Zavac viel steeds meer weg.Vlak voordat ik weer begon te gillen zonk ik in een bewusteloosheid die lang zou duren. De pijn van mijn enkel was mij teveel geworden...
-----------------------------------------------------
Ik had het beloooofd! En er komen meerdere hoofdstukken! Overigens mijn kamp was superleuk!! Wel zwaar want we moesten door de bergen lopen. En ik heb mn teen denk ik gekneusd en mijn kniespieren doen pijn. Maar ja, het was de moeite waard!!

Greetzzzz Martine