De Aanval van de Vuurwinden

7. Brand

Als het redelijk lang geleden is dat je hier een deel van hebt gelezen, zou ik je aanraden om hoofdstuk (3 &) 4 even te herlezen. Dan is het misschien wat duidelijker.
----------------------------------------------------
P.o.v. onbekend (nog steeds)

Woelend in mijn bed, met het zweet op mijn voorhoofd, werd ik wakker. Ik herinnerde mij meteen weer waar ik was. Met mijn ogen over de omgeving glijdend zocht ik naar de man. Hij was nergens te bekennen. Toen ik naar het bed keek in de hoek van de loods, waar een puntje vanachter het muurtje stak. Het was leeg. Hij was officieel weg. Ik kon een poging wagen...

P.o.v. Vera
Mijn scherpe neus meldde dat er een brand in de omgeving was. Mijn baasje was met haar vriendinnen naar mijn prachtige dochter aan het kijken dus besloot ik alleen op onderzoek te gaan. Ik kroop, nog vermoeid van de bevalling, voorzichtig overeind en zocht de uitgang. Toen ik die gevonden had ging ik even liggen en hijgde even. Nu het nacht was lag iedereen te slapen, behalve mijn baasje en haar vriendinnen, en dus haastte ik me nog meer. Half struikelend half rennend vervolgde ik mijn weg. Ik zag aan het einde van de gang zwarte rook vanonder de deur kringelen. Ik wist niet waar die deur heenging maar ik werd heel bang. Aangezien ik niet groot was en alleen mensen het konden blussen, besloot ik hun hulp te gaan vragen. Ik ging weer terug en liep direct door naar de couveuse kamer. Ik knalde tegen Jaylinns benen op zodat ik haar aandacht kreeg.

"Hé, Vera! Wat doe jij nou hier" ze tilde me op en keek me vragend aan. Ik hinnikte ongerust en beet in haar mouw.

"Moet ik je volgen?" Klonk het aarzelend, en ondertussen kwamen haar vriendinnen en nog een, voor mij, vreemde vrouw om ons heen staan. Ik knikte, in de hoop dat ik het goed afgekeken had van de mensen.
Ik sprong uit Jay's armen en rende naar de gang. Snel volgden ze me en hielden hun zakdoek nu voor hun neus en mond. De vreemde vrouw drukte een alarm, toen we de rook zagen, en ik werd opgetild door Jaylinn. Ze aaide mij even over mijn bles ten teken dat ik het goed gedaan had.

"Meiden ga de dieren bevrijden en doe de riemen om zodat ze niet weglopen!" Zei de vrouw. Ik denk dat ze een trainster was. Ze draaide zich om en rende de gang uit. Jaylinn en de meiden knikten en zetten het op een rennen. Ik werd heen en weer geklotst. Ik vond het niet zo erg want er was nu haast. Ik dacht aan mijn twee pasgeboren veulentjes en hinnikte angstig. Jaylinn begon harder te rennen en zette mij tenslotte op de grond, en klikte de riem aan mijn halster. In alle haast trok ze een mand van de tafel en legde mijn twee veulentjes voorzichtig in de mand. Ze sloot de mand en ging met mij en nog twee andere paardjes naar buiten. Ik trippelde zenuwachtig achter Jaylinn aan en ik merkte dat de andere meiden druk in de weer waren met de diertjes te redden. Acis pakte een enorme kooi en deed de draken en één zenuwachtige valk in de kooi. Het was krap maar er was geen andere oplossing.

P.o.v. Jessy

"Help!" Riep Aqua. Wij draaiden ons om en zagen hoe ze in een gevecht was met een grote witte kat. Ik rende op hun af en trok de poes van Aqua's hoofd. Ik grijnsde en stelde mijn poes gerust. Ze spinde tevreden en ik klikte haar riempje aan haar halsband. Ik bracht ook haar met meerdere katten naar buiten.

Buiten stonden al heel veel meiden in pyjama, een enkeling met een lange broek of een warme jas. Allemaal overweldigend door de onverwachtte brand. Ik zag een eindje verderop Jaylinn staan met de paardjes, en Acis zette net de kooi met de gevleugelden ernaast neer. Ik liep er vlug heen en bond de poezen en katers aan de boom in de buurt van Jaylinn. Intussen waren er al meer leerlingen gekomen en de meestrn plukten hun dier eruit. Ik rende vlug terug en kwam met de laatste dieren terug.

"Er is nog één leerlinge zoek." Hoorde ik een trainer bezorgd zeggen. Ongerust gemompel ging over en weer, en ik verstond het niet meer.
Ik zag de andere meiden al bij de overige dieren staan en liep er vlug naar toe. Ik stopte het hondje en een baby draakje in hun kooi en vertelde de meiden wat ik zojuist had gehoord. Verschrikt sloegen ze hun handen voor hun mond en fluisterden zacht.

"Ehmm.. hallo?" Vliegensvlug draaide ik me om. Al snel verscheen er een glimlach op mijn gezicht. Er stond een knap meisje van ongeveer 16 of 17 jaar oud. Ze leek een beetje bang, of misschien zenuwachtig.

"Kan ik je helpen?" Vroeg ik vriendelijk. Ze aarzelde.

"Nou.. ehmm.. hebben jullie misschien Kathlyn gezien?" Ik schudde langzaam mijn hoofd.

"Ik niet, maar misschien mijn vriendinnen, ik zal het even vragen." Ik draaide me om naar mijn vriendinnen die me nu nieuwsgierig aankeken.

"Ehmm..." ik draaide me weer naar het meisje om en keek haar vragend aan.

"Jill. Jill Andersen." Knikte ze vriendelijk. Ze snapte de hint. Ik glimlachte als antwoord en draaide me nogmaals om.

"Jill Andersen vraagt of jullie misschien Kathlyn hebben gezien?" Een voor een schudden ze hun hoofden. We kenden Kathlyn wel, ze was altijd supersnel en wat op de achtergrond. Maar iedereen kende haar als de kampioen van de wedstrijden in snelheid.
---------------------------------------------
Het is al eigenlijk veel te lang geleden dat ik heb geupload. En het is mijn eigen schuld want nou ben ik lezers verloren. Hopelijk lezen nog een aantal dit.

Eindelijk heb ik dan ook vakantie. Morgen gaat de mijne officieel van start. Hebben jullie t.n.t. een fijne vakantie gehad?

Greetzz Martjuh