Όσο Και Αν Θέλω ΣΕ - Υπο Διόρθωση

Με εσένα.

"Ροδάνθη..Ροδάνθη!"ακούω κάποιον να φωνάζει το όνομά μου. Γκρινιάζω και καλύπτομαι περισσότερο με το σεντόνι. "ΣΗΚΩ ΜΩΡΉ"μου φωνάζει και νιώθω ένα βάρος στο κεφάλι μου. "Αμάν μας επριξες πια"είπα με αγανάκτηση και ανασηκώθηκα. Άνοιξα τα μάτια μου απότομα αλλά τα έκλεισα κατευθείαν από το υπερβολικό φως του ήλιου. "Τι ώρα είναι;"ρώτησα μετά από μερικά λεπτά. "7 το πρωί. Άντε σήκω υπναρού. Τελευταία εβδομάδα και τελευταίο μάθημα που δίνεις!"είπε και μου έκλεισε το μάτι. Χαμογέλασα χαρούμενη καθώς τελείωνε αυτό το μαρτύριο λεγόμενο ως 'Πανελλήνιες' και τέντωσα τα χέρια μου. Χασμουρήθηκα και σηκώθηκα από το κρεβάτι. Πήγα στο μπάνιο και έκανα τα απαραίτητα μέσα σε 15 λεπτά. Ντύθηκα απλά και κατέβηκα κάτω.

Άρπαξα μόνο κάτι κρουασανάκια να φάω και άνοιξα το βιβλίο της Ιστορίας μου για μια επανάληψη. Θεέ μου. Έπρεπε να τα ξέρουμε απέξω και ανακατωτά! Ευτυχώς που ήμουν καλή σε αυτό και έτσι δεν είχα πολύ άγχος. Τα έφαγα λαίμαργα και σηκώθηκα. Ήταν ήδη 7:30 οπότε έπρεπε να ξεκινήσω για το δημόσιο σχολείο στο οποίο εκεί έγραφα. "Θα τα πούμε κοπελιάα"φώναξα και με χαιρέτησε και εκείνη.

Καθώς περπατούσα σκεφτόμουν την Νίκη. Τα πράγματα μεταξύ εκείνης και του Γιώργου δεν είναι καθόλου καλά. Και το χειρότερο;; Από όσα μου είπε ο Κώστας έχει αρχίσει ξανά να βγαίνει με την μία και με την άλλη. Αν τον αρπάξω εγώ από τα μαλλιά θα του πω εγώ!

Με αυτές μου τις σκέψεις έφτασα στο σχολείο και πέρασα το προαύλιο. Είδα να κάθονται σε ένα παγκάκι οι φίλες μου και πήγα κοντά τους. "Καλημέραα"είπα ευδιάθετη αλλά όπως φαίνεται εκείνες δεν είχαν την ίδια όρεξη. "Πως μπορείς να μην είσαι αγχωμένη;;" "Πως στο καλό έχεις όρεξη πρωινιάτικα;;" "Έκανες επανάληψη;;" οι ερωτήσεις έπεφταν απανωτά. "Βρε κορίτσια ηρεμήστε λίγο!"είπα και γέλασα με την συμπεριφορά τους. "Χαλαρώστε. Τα ξέρουμε όλες και θα γράψουμε τέλεια. ΘΕΤΙΚΕΣ ΣΚΈΨΕΙΣ."τους είπα και τότε μας φώναξαν για να μπούμε μέσα.
Οι πόρτες έκλεισαν και ξεκίνησε το μαρτύριο για μια τελευταία φορά ακόμη..

~1μιση ώρα αργότερα~

"ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΑ ΠΗΓΑ ΧΑΛΙΑ"έλεγαν όλες και στριφογύρισα τα μάτια μου. "Μέσα στην θετικότητα είστε"μουρμούρισα. "Ηλίθιες, λέτε μαλακίες. Στίχοιμα ότι τον Αύγουστο που θα βγουν τα αποτελέσματα θα έχετε περάσει όλες εκεί που θέλετε μπιτσάκια!"τους είπα και τους έβγαλα τη γλώσσα μου. Ξεφύσηξαν όλες αγχωμένες αλλά και ανακουφισμένες ταυτόχρονα.

Αφού χαιρετηθήκαμε μετά από αρκετή ώρα, φύγαμε και η κάθε μία πήρε τον δρόμο για το σπίτι της.