Όσο Και Αν Θέλω ΣΕ - Υπο Διόρθωση

Όχι και τόσο καλά..

Το νερό με χαλάρωνε και με βοηθούσε να σκεφτώ. Πράγμα λίγο περίεργο που μου λέει και η Νίκη. Αυτή η χαζή. Όσο και σνομπ να λέει ότι είμαι, κατά βάθος με αγαπάει το ξέρω και ας μην το δείχνει. Εντάξει, φτάνει..πάτο πιάσαμε! Από την άλλη σκεφτόμουν και την σημερινή ημέρα. Δηλαδή..τόσο γρήγορα αγόρι; Ποιος στην χάρη μου; Δηλαδή όχι στα αλήθεια δεν το περίμενα. Ειδικά εμένα; και μεγαλύτερος; μάλλον τελικά με είχα αμφισβητήσει. Μου ξέφυγε ένα γελάκι καθώς έβγαινα.

Αλλά και αυτό ειδικά με την μαμά μου, πρώτη φορά. Τόσο καλή; Και έλεγαν όχι αγόρι μέχρι τα 21. Ναι καλά. Γελασμένοι όλοι τους... Έβγαλα κάποια ρούχα από την ντουλάπα και τα έριξα στο κρεβάτι. Πρέπει να καθόμουν κάνα τέταρτο και να τα κοιτούσα. Μα γιατί έβγαλα τέτοια καλά, αφού θα κατέληγα σε τζιν και καμιά μπλούζα; Πάντα αυτό κάνω. "ΡΕ ΜΑΜΑ"φώναξα. "ΤΙ ΕΓΙΝΕ;"φώναξε και εκείνη. "Που είναι τα τζιν μου;"την ρώτησα κανονικά μιας και την είδα να μπαίνει στο δωμάτιό μου. "Για πλύσιμο, αν δεν είναι εκεί. Ή στα ασιδέρωτα"απάντησε και ξεφύσηξα. "Όλα;"ρώτησα και έγνεψε. "Χέστο, θα βάλω κανένα κολάν."είπα καθώς έβαζα τα ρούχα που είχα έξω πάλι μέσα. "Που θα πας;"με ρώτησε. "Έξω"της απάντησα. Ακούστηκαν βήματα στο σαλόνι. "Ο πατέρας σου"με πληροφόρησε. "Ωχχ. Τον ήπια"μονολόγησα.

"Τι κάνετε;"ρώτησε και μπήκε και εκείνος μέσα. "Καλά"απάντησε η μητέρα μου. "Εσύ μικρή για που το έβαλες;"με ρώτησε. "Βόλτα"απάντησα βγάζοντας ένα μαύρο κολάν και ένα φούτερ. "Με ποιον;"ρώτησε σοβαρά. "Με τον γκόμενο"του είπα. "Πστ. Συγκεντρώσου και λέγε"είπε. "Σου είπα"χωρίς να τον κοιτάξω άρχισα να ντύνομαι. "Δεν έχεις να πας πουθενά". Τον αγριοκοίταξα. "Δεν μπορείς να με κλείσεις εδώ πέρα μέσα"είπα με νεύρο. "Φυσικά και μπορώ."είπε και έφυγε κλείνοντας την πόρτα πίσω του με δύναμη. Έβγαλα μια κραυγή θυμού. Δεν μπορούσα άλλο. Η μαμά μου με κοιτούσε αμίλητη. Βγήκε έξω.

Είχα κοκκινίσει από τα νεύρα μέχρι που ξέσπασα σε κλάματα. Δεν μπορούσαν να μου το κάνουν αυτό. Βάραγα το κρεβάτι και έβριζα την τύχη μου. Προσπαθούσα να πάρω βαθιές ανάσες αλλά το κλάμα με εμπόδιζε. Ηρέμησα και προσπαθούσα να σκεφτώ έναν τρόπο να φύγω χωρίς να με πάρουν είδηση. Άλλωστε το είχα ξανακάνει αλλά μετά άκουγα τις φωνές τους..όχι και τόσο διασκεδαστικό πράγμα αλλά ένιωσα ελεύθερη.

Κοίταξα τριγύρω και σηκώθηκα από το πάτωμα. Άνοιξα την πόρτα και βγήκα έξω. Είχα τα μάτια μου δεκατέσσερα κοιτώντας δεξιά αριστερά. Δεν ήταν κανένας..που είχαν πάει όλοι; Άκουσα συζητήσεις από την κουζίνα. Τώρα ήταν η ευκαιρία.