Όσο Και Αν Θέλω ΣΕ - Υπο Διόρθωση

Ένα ταξίδι..

Οι ακτίνες του ήλιου γεμίζουν το δωμάτιο. Τα μάτια μου ανοίγουν αργά, μέχρι που συνηθίζω την φωτεινότητα. Εισπνέω βαθιά και χασμουριέμαι ελαφρά. Το χέρι μου περνάει από το πρόσωπό μου και μέσα στα μαλλιά. Τρίβω λίγο τα μάτια μου και προσπαθώ να γυρίσω από την άλλη πλευρά, όμως ένα βάρος με σταματάει απότομα και γουρλώνω τα μάτια μου. Ναι, το είχα ξεχάσει. Ο Κώστας, λες και ήμουν μαξιλάρι του έχει πέσει όλος απάνω μου. Το μουλάρι! Αχ, τι θα τον κάνω; Θα μου φύγει σήμερα. Έχουν κλείσει ήδη σπίτι και θα πάνε από τώρα για να συνηθίσουν και λίγο το νησί. Εμένα πάντως θα μου λείψει. Αν και βέβαια τους έχουμε μια έκπληξη!

Τον άκουσα να παίρνει μια βαθιά ανάσα και να σιγομουρμουράει. Ξύπνησε, χοχο. Έβγαλε το χέρι του και το σώμα του από πάνω μου και τεντώθηκε. "Καλημέρααα"είπα ευδιάθετη.Όσο μπορούσα δηλαδή. Με κοίταξε με μισόκλειστα μάτια από την νύστα και χαμογέλασε. "Καλημέρα μωρό μου!"είπε και γύρισε στο πλάι, ώστε να είμαστε πρόσωπο με πρόσωπο. "Τι κάνεις;"τον ρώτησα και χαμογέλασα και εγώ. "Τώρα που ξύπνησα και το πρώτο που αντίκρυσα ήταν εσύ, υπέροχα"απάντησε και κοκκίνισα. Χαχάνισα και εκείνος γέλασε.

"Ακόμη ντρέπεσαι με αυτά ε;"ρώτησε το αυτονόητο και πέρασε τα δάχτυλά του από τον γοφό μου, μέχρι τον ώμο μου. Ανατρίχιασα, είχα ξεχάσει ότι ήμασταν γυμνοί από το προηγούμενο βράδυ.. "Κρυώνεις;"ανασήκωσε το φρύδι του. Ξεροκατάπια. "Εμ, ναι..λιγάκι."γέλασα και καλύφθηκα με το λεπτό σεντόνι. "Όχι, όχι"κουνούσε το κεφάλι του αρνητικά και σηκώθηκε απάνω. Γούρλωσα λίγο τα μάτια μου με το θέαμα, καθώς ήταν ακόμη πρωί και ήρθε προς την πλευρά μου. Τράβηξε από πάνω μου το σεντόνι και με σήκωσε. Έβγαλα μια ελαφριά τσιρίδα, αλλά μετά τύλιξα τα χέρια μου και τα πόδια μου γύρω του. "Κώστα; Που πάμε;"τον ρώτησα αλλά δεν απάντησε.

Όταν φτάσαμε στην κουζίνα, με άφησε να σταθώ στα πόδια μου. Δεν είχα πάρει τα μάτια μου από το τραπέζι, το οποίο ήταν στρωμένο με φαγητό απάνω και δύο κρινάκια. Χαμογέλασα καθώς ξέρει ότι τα λατρεύω. Γύρισα να τον κοιτάξω και έπεσα στην αγκαλιά του. "Είσαι υπέροχος!"είπα και με έσφιξε απάνω του. "Το ξέρω"απάντησε ειρωνικά και γέλασα.

"Κάθισε"είπε μετά από λίγο και ανασήκωσα τα φρύδια μου. "Γυμνή;"ρώτησα. "Είναι καλύτερο"είπε πονηρά και χαχάνισα. Κάθισα, όσο μπορούσα δηλαδή να βολευτώ, και άρχισα να τρώω λαίμαργα. "Δεν σε κυνηγάει κανένας"μου έκανε παρατήρηση αλλά τον κοίταξα με τέτοιο ύφος που δεν συνέχισε.

Όταν τελείωσα ξεφύσηξα ανακουφισμένη και στήριξα την πλάτη μου πίσω στην καρέκλα. Ο Κώστας τόση ώρα με κοιτούσε κάπως σκεπτικός. "Δεν θα φας;"τον ρώτησα. "Εσύ έφαγες;"απάντησε με ερώτηση. Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου και σηκώθηκε. Μου πήρε το χέρι και με τράβηξε να σηκωθώ. Τα χείλη του πίεσαν με δύναμη τα δικά μου, για ένα καυτό φιλί.

Γούρλωσα, για ακόμη μια φορά, τα μάτια μου. Παραδόθηκα όμως μετά από λίγο στα χέρια του. Με χούφτωνε παντού και μου έδινε πραγματικά να καταλάβω. Καλέ, πόσες αντοχές έχει αυτός; Και δεν του φαίνεται κιόλας!

(..)

Καθόμασταν στις καρέκλες. Μετά από αυτό το όμορφο πρωινό είχε έρθει το μουντό απόγευμα. Ήμασταν όλοι στο σπίτι της Νίκης και την περιμέναμε να ντυθεί. Τους ακούγαμε να φωνάζουν πάλι ο ένας στον άλλον και ο Γιώργος κατέκρινε την Νίκη για το πως ντύθηκε. "Θεέ μου, άσε την κοπέλα!"του είπα αγανακτισμένα και με αγριοκοίταξε. "Εσύ μικρή κάτσε φρόνιμα"είπε και στριφογύρισα τα μάτια μου. "Έλα πάμε γιατί μας περιμένει και ο Πάνος"είπα και κοίταξα την ώρα. "Άντε, πάμε"είπε ο Κώστας και σηκώθηκε. Με έπιασε από το χέρι, και στο άλλο είχε την βαλίτσα του. Αναστέναξα και προχωρήσαμε προς τα έξω.

Κοιτούσα έξω από το παράθυρο σκεπτική. Είχα χαθεί στις σκέψεις μου. Πράγμα ασυνήθιστο, που θα έλεγε και η Νίκη γιατί είναι σπάνιες οι στιγμές που με βλέπει έτσι. "Ζωντόβολο;"άκουσα την φωνή της. "Χίλια χρόνια θα ζήσεις μωρή βρωμιάρα!"είπα και γέλασα. Με χτύπησε στο κεφάλι, όπως πάντα κάνει και την αγριοκοίταξα. Εκείνη γέλασε. "Είσαι καλά;"την ρώτησα και έγνεψε. Ωω έλα Νίκη. Αυτά δεν παίρνανε σε εμένα! Είμαι σίγουρη ότι θα της λείψει όσο και εμένα. Μόνο που θα τους δούμε λίγο παραπάνω εμείς. Χαμογέλασα πονηρά και εγώ με τον Γιώργο κοιταχτήκαμε. Μου έκλεισε το μάτι και αναστέναξα αγχωμένη.

Όταν μας άφησε ο Πάνος, κατεβήκαμε και μπήκαμε μέσα στο αεροδρόμιο. Είχα μια στενοχωρημένη φάτσα μέχρι το πάτωμα και περπατούσα σκυφτή δίπλα από τον Κώστα. "Άρα, αυτό ήταν"είπα και τον κοίταξα. Εκείνος ξεροκατάπιε και μου έπιασε το κεφάλι με τα χέρια του. "Θα μου λείψεις"μου ψιθύρισε. Βγήκα από την αγκαλιά του και του χαμογέλασα αδύναμα. "Μην το λες αυτό!"είπα αισιόδοξη και με κοιτούσε παράξενα. Τον φίλησα και μετά από λίγο έβγαλα από το τσαντάκι μου 4 εισιτήρια για Ρόδο. "ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ;!"ούρλιαξα και το ζευγαράκι δίπλα γέλασε. "Σοβαρά τώρα;"έμεινε με ανοιχτό στόμα η Νίκη. "Αυτή ήταν η έκπληξή μου"της είπε ο Γιώργος και φιλήθηκαν.

Εγώ γέλασα και ο Κώστας με σήκωσε στον αέρα. "ΤΡΕΛΗ ΜΟΥ ΕΣΥ"φώναξε καθώς με γύριζε γύρω γύρω ενώ γελούσα δυνατά.

----------------------

Οπ οπ οπ ...Κεφάλαιο μπορεί να άργησα αλλα άξιζε τον κόπο..Μμ Η Ροδανθη η εκπληξιαρα 😂 χαχα τι λέτε να γίνει μετά??χαχα μερικοί ξέρετε. .τεσπα ..Αυταααα τώρα το επόμενο δεν ξέρω πότε θα μπει γιατί δεν ξέρω πότε ΘΑ το τελειώσω γράφω διαγωνίσματα αυτές της μέρες και καταλάβετε. .Τεσπα..Μέχρι το επόμενο ...Φιλουσκες 😘