Ölene Kadar Benim Ol

#26

Gözlerim açtım. Ve karşımda Selim!? Nasıl yani?

"S-sen neden beni kaçırdın?"

"Çünkü sana deliler gibi aşığım!"

"Selim, biz artık koca insanlar olduk. Bak benim bebeğim var. Ben anne olacağım. Gerçekten şuan çok korkuyorum. Lütfen beni bırak."

"Eğer bebeğe baba yok dersen artık ben olucam. "

Üstüme gelmeye başladı. Korktum. Ağlamaya başladım.

"Semih ben bu bebeği doğurmak istiyorum. Can'ın bu bebeğe babalık ettiği günleri görmek istiyorum. Lütfen beni bırak."

Bağırdı.

"Hayır Defne hayır!! Sen benimsin. Ben sana aşığım."

Öpmeye başladı. Elimle ittim. Yere düştü. Şerefsiz köpek! İnsanlar neden bu kadar acımasız?

"Selim bi anlaşma yapalım. Sana sarılayım beni rahat bırak?"

"Oldu başka?"

Üfledim.

"Bak selim lütfen! Hem bak belki arkadaş oluruz!"

"Hayır ben sana aşığım. Sen de bana aşık olacaksın!"

"Asla! Sana aşık olmayacağım. Ben seni sevmiyorum, sevmeyeceğim!"

Ağlamaya başladı.

"Defne, benim hayatımda kimse beni sevmedi. Annem beni terk etti. Babam alkolikti. Hapise girdi. Kardeşim evden attı. Şimdi anlıyomusun?"

"Benim annelik duygumda var. Sen anlıyomusun?"

"Hayır. Sadece seni istiyorum. "

"Senden bişey istiyorum. Beni ultrasona götür. Sadece eğer bişey yaparsam gözüm çıksın."

Kızlar çok hastayım. Ancak bu kadar yazabildim. Kusura bakmayın. Öpüldünüz!!