Ölene Kadar Benim Ol

#18

Sabah Kalktığımda kendimi çok yorgun hissettim. Her yerim ağrıyordu. Cana baktım hala mışıl mışıl uyuyodu. Kıyamadım. Hemen otelin çıkşındaki markete gittim. Kahvaltı için bir şeyler aldım. Odada ocak filan vardı. Pankek yaptım, patates kızartması ve köfte yanında kahvaltılıklar, portakal suyu. Özel ayrıntı : çiçek.
BiRden başım döndü. Yorgunluktan dedim ama 2 dk sonra bayılmışım. Uyandığımda hastanedeydik. Can ile doktor konuşuyordu. Gittiğimde sustu lar. Can ağlıyordu. Hırçınlaştım.

" biri bana be olduğunu söyleyebilirim? "

Can sustu. Sadece sustu. Doktor anlatmaya başladı.

"Sabahtan öğlene kadar sizin için testler yaptık. Bir testi iki defa üç defa yaptık. Maalesef aşırı stres ve üzüntüden kaynaklı kanser olnuşsunuz. Tedavisi elbette var ama süreçte zorluklar yaşayacaksınız. Belirtilerden biride burun kanaması. Can Bey yastığınızda kan görmüş. Vücudnuzda morluklar var, bayılıyorsunuz, heryeriniz ağrıyor. Geçmiş olsun."

Şok olmuştum. Cana öyle bi sarılışım varki sanki öleceğim.

"Defnem korkma ben senin yanındayım. "

O gün boyunca ağzıma tek lokma sürmedim. Gece yatmadan önce:

"Can burda yaşasak. "

" Defnecim araştırırım ben. Ama Ela yı özlemeyecekmisin ?"

" o da buraya taşınmak istiyordu. O da buraya gelir."

"Peki ben yarın araştırırım. "

Gece hiç uyumadım. Ağladım. Benim Günahım ne? Lanet olsun.