Zombilerin Başlangıcı

KARA GÜN-34

-beni tanıdın mı.

karşımdaki kişi daha önce grubu ile gelipte içeriye almadığım adamdı.

(Fatih)-e derdin ne.

-senin yüzünden tüm ailemi ve grubumu kaybettim.

(Fatih)-benim bi suçum yok sizi alamayacağımı söyledim.

-evet söyledin ama biz buraya gelene kadar çok sayıda kayıp verdik.

(Türkay)-defol git bize zarar veremezsin.

-zarar vermeye gelmedim pazarlık yapmaya geldim.

(Fatih)-ne pazarlığı?.

-askerler elimde.

(Ceren)-bize ne bundan.

-askerleri tanımıyormusunuz.

(Fatih)-banane askerlerden, yok pazarlık falan hadi kaybol.

-peki öyle olsun bende askerlerin leşini buraya atarım belki tanıdık vardır.

(Türkay)-laf yapma hadi uza.

-sen kapat çeneni.

(Türkay)-siktir lan köpek.

(Fatih)-hadi git hâlâ şansın varken.

adam arkasını döndü tam kapıdan dışarıya çıkarken.

(Türkay)-baksana bi.

adam türkaya doğru döndü türkay silahı aldı adamın göğsüne ateş etti.

(Fatih)-amacın ne adamdan ne istedin.

(Türkay)-sinir oldum beni tehdit edip gidemez.

(Fatih)-ha şu mevzu doğru ya sen tehdit olayını sevmiyordun.

(Ceren)-neyse ne öldümü.

(Fatih)-az kaldı şimdi zombi olur,hadi geçelim içeriye.

eve doğru yürüdük kapıdan içeriye girdik.

(Fatih)-ceren nasılsın iyimisin.

(Ceren)-neden sordun aşkım.

(Fatih)-hiç biraz moralin bozuk gibi.

(Ceren)-yok değilim sadece şu aralar dalgınım.

(Fatih)-sebebi selin mi.

(Ceren)-evet,hep aklım sende kalıyor.

(Fatih)-aşkım takma kafana o bana birşey yapamaz.

biz ceren ile konuşurken mücahit yanımıza oturdu.

(Mücahit)-fatih bir sorun var.

(Fatih)-ne gibi.

(Mücahit)-dışarıda hayvanlar var.

(Fatih)-tamam iyi işte git avla.

(Mücahit)-ama zombiler,hayvanlar zombi.

(Fatih)-dur ben bakarım.

koltuktan kalktım kapıdan çıktım bahçede koşan 2 köpek vardı köpekler beni fark etti hızla üzerime doğru koşmaya başladılar.

(Fatih)-bi siz eksiktiniz.

aramızda çok az bir mesafe kalmıştı köpekler durdu.

(Fatih)-yat.

köpekler aynı şekilde yatıyordu.