WHITE ROSE (huling hiling na mahiwaga)

PROLOGUE

Una, sorry kong may maling grammar,maling spelling, at sa mga hard na words.

Gawa-gawa ko lang ang mga pangalan ng Characters, inspiration ko nito ang magkakaybigan na sinubok ng trahedya.

(A/N: magkakaybigan, sa totoong nagmahal, sa naluko, sa nanluluko, sa mapaglaro, sa napaglaruan, sa pinagkalooban ,hiwagang di kapani-paniwala)

Di natin makikita ang tunay na nararamdaman ng isang tao kung sya mismo, itinatago nya sa sarili nya at di nya matanggap ang tunay na nararamdaman nya .

Napahawak sya sa tiyan nya.
"No ka ba , ok lang ako, baka dadatnan lang ako." ngumiti sya, kaya kinurot ko ang tagiliran nya.

Pero sobrang sakit talaga, hindi naman puson ang masakit, di ko matukoy kong alin talaga.
Yan ang tunay nyang nadarama, na dapat yan din ang sasabihin nya.

"Aw. aw.. aaah. arrrr.mmm" Reklamo nya uli."OA ha, parang nagiging sensetive ka ngayon ah..hahahah" sinabayan nya ako sa pagtawa.

Hahaha, kahit saan parte ng katawan ko, parang kunting diin lang, maiiyak na ako, huhuhu, masakit, pero mawawal lang naman yata to.
Sabi nya uli sa isip nya.

May mga bagay na makikira ng mata ,pero iba ang ilalabas sa bibig natin, yon yong pagbubulagbulagan.

Yong time na tuwang-tuwa kayo, pero may isa sainyu na nakikisabay lang.

Iba-iba ang paraan natin para ma-express ang saya.

May mga simpleng kasiyahan pero para sa isang tao, yon na ang pinakamasayang pangyayari sa buhay nya, maaring huling ngiti, huling tawa, huling halakhak, huling ala-ala , na di natin mapapansin na huling beses na lang natin sya makikitang puno ng kaligahan.

Naniniwala ka ba sa ," sobrang kasiyahan , ang kapalit nito ay labis na kalungkotan."?

Minsan, huli na natin maiisip na sana pala, "di na lang tinanggap ang swerteng dumating, upang sa gayon, di natin nakaligtaan na may mga bagay pa palang dapat unahin."

Panu kong yong napakatatag nyong samahan, na kahit may iilan na gusto kayong buwagin, paghiwa-hiwalayin, ay ni minsan di kayo natinag, pero may isang pangyayari na babago, may mawawala, may darating, may babalik, mananatili kaya ang PAGKAKAYBIGAN kahit na may mawala?

Anu ang isang bagay na laging nagpapaalala na may kasalanan ka sa pangyayaring halos tinatakasan mo na pero lalung lumalapit sayo?

Magagalit ka ba sa kutob lang? o hahanapin mo ang tunay na sagot sa kutob mo?

Naniniwala ka sa "kung sinu pa ang tahimik, sya pa ang maraming tinatago?"

Kung sinu pa raw ang "matapang, sya pa itong may tinatagong katakot-takot na tinatago nya sa pagigi nyang matapang."

At kung sinu pa yong "pinakamatalino, sya pa ang pinakatanga at madaling utoin."

Naniniwala ka ba sa mga himala, kababalaghan, at kapangyarihan?

lagi nating tatandaan, si God lang ang makapangyarihan sa lahat.

Iikot ang story na to sa Limang (5) magkakaybigan, hindi perfect ang kanilang samahan, pero may isang PAGSUBOK sa kanilang samahan ,babaguhin ba nito ang istado ng kanilang pagkakaybigan o mas papatatagin pa lalu ito?